سوء‌ظن و بدگمانی در روایات اهل‌بیت(ع)

به گزارش ایکنا از خراسان‌رضوی، بدگمانی در یک فرد مسلمان جز رذایل اخلاقی به شمار می‌رود و از آن نهی می‌شود چرا که این صفت ناپسند با گذشت زمان می‌تواند آثار مخربی برای فرد و همچنین ارتباط وی با دیگر افراد را به دنبال داشته باشد.

در این خصوص پیامبر اکرم(ص) در حدیثی می‌فرمایند: «اِیّاکُمْ وَ الظَّنُّ فَاِنَ الْظَنَّ اَکْذَبُ الْکِذْبِ، از گمان بد بپرهیزید که گمان بد، بدترین نوع دروغ است. (وسائل الشّیعه، جلد 18، صفحه 38 (حدیث 42)، بحارالانوار، جلد 72، صفحه 195.)

همچنین آن حضرت می‌فرمایند «اَنَّ اللّهَ حَرَّمَ مِنَ الْمُسْلِمِ دَمَهُ وَ مالُهُ وَ عِرْضُهُ وَ اَنْ یَظُنَّ بِهِ السُّوء، خداوند خون و مال و آبروى مسلمانان را بر یکدیگر حرام کرده و همچنین گمان بد درباره آن‌ها.» (المحجّة البیضاء، جلد 5، صفحه 268)

در حدیثی از حضرت على(ع) آمده است «لااِیْمانَ مَعَ سُوءِ ظَنٍّ، کسى که سوء ظن دارد ایمان ندارد. (غررالحکم، جلد 6، صفحه 362.)

در حدیث دیگرى از امام امیرمؤمنان على(ع) آمده است «َاللّهِ ما یُعَذِّبُ اللّهُ سُبْحانَهُ مُؤمِناً بَعْدَ الاِْیمانِ اِلاّ بِسُوءِ ظَنِّهِ وَ سُوءِ خُلْقِه، به خدا سوگند خداوند سبحان مؤمنى را بعد از ایمان عذاب نمى‌کند، مگر به خاطر سوء ظن و بداخلافى او.» (غررالحکم، جلد 6، صفحه 244، حدیث 10140)

از امام صادق علیه السلام نیز نقل است که فرمودند «مَنْ جالسَ اهلَ الرَّیْبِ فَهُوَ مُریبٌ، کسی که با اهل شک و گمان بد هم نشینی کند، از آن‌ها می‌شود.» (صفات الشیعة، جلد 1، ص9)

در حدیثی از امام باقر(ع) می‎خوانیم که از رسول خدا(ص) در ضمن حدیثی چنین نقل می‌کند که فرمودند: « واللّه الّذی لا اله الّا هو لایعذّب اللّه مؤمناً بعد التوبة والاستغفار الّا بسوءظنّه باللّه و تقصیر من رجائه باللّه و سوء خلقه و اغتیابه للمؤمنین؛ به خدایی که معبودی جز او نیست سوگند که خداوند هیچ مؤمنی را بعد از توبه و استغفار عذاب نمی کند مگر به خاطر سوءظن به خداوند و کوتاهی در امیدواری به ذات پاک او و بداخلاقی و غیبت مؤمنین.» (بحارالانوار، جلد 67، صفحه 394)

انتهای پیام