صاحب تفسیر مشکاة گفت: در قرآن بارها تأکید شده است که شکر، سازوکار رسیدن به عبودیت است. انسانِ شاکر نخست نعمت را میشناسد، سپس ولیّ نعمت را، و در نهایت مسیر درست بهرهبرداری از نعمت را. شکر، صرف گفتن «شُکرُلله» نیست؛ بلکه شناخت فرصتهایی است که خدا به انسان بخشیده و بهکارگیری درست آنها در مسیر رشد و تعالی.