بودجه مؤسسه‌های فرهنگی افزایش یابد
گروه ادب ــ برنده هفتمین جایزه ادبی جلال آل‌احمد معتقد است: بودجه بیشتری باید به سازمان‌ها و مؤسسه‌های فرهنگی همچون کانون تعلق گیرد؛ چرا که این مسئله در آینده فرهنگی کشور ما نقش خواهد داشت.
به گزارش ایکنا به نقل از روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، ابوتراب خسروی، نویسنده معاصر که به‌عنوان مدرس کارگاه‌های داستان‌نویسی نخستین مهرواره داستان آفرینش به تبریز سفر کرده، در حاشیه این رویداد ادبی گفت: گستردگی امکانات مؤسسه‌ها و تشکیلاتی که در سطح ایران داریم، موهبتی بزرگ است و تأکید دارم که از امکانات فعلی مملکت باید استفاده شود و بودجه بیشتری به آن تعلق گیرد.
نویسنده رمان «اسفار کاتبان» افزود: بنده هم دوران کودکی خود را در همین کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان گذرانده‌ام و از کتاب‌های کانون استفاده کرده‌ام و خیلی از بزرگان فرهنگی حاضر ما به نوعی با کانون همکاری داشته و یا در این کانون بالیده شده‌اند.
به اعتقاد وی مهرواره داستان آفرینشِ کانون طرز تلقی دقیقی است که به موجب آن استعداد‌های ادبی از سراسر کشور گردهم آورده شدند و این مسئله، برنامه را به پشتیبانی از استعداد‌های جوان موجود بدل کرده است.
نویسنده رمان «رود راوی» تأکید کرد: بدون شک تعدادی از این داستان‌نویسان جوان، نویسنده‌های قدر آینده جامعه ما خواهند بود. بسترسازی‌هایی که در سال‌های اخیر صورت گرفته است، نوید وضعیت مطلوب‌تری را در خلق ادبیات به ما می‌دهد.
وی ادامه داد: امیدوارم مسئله اقتصادی کتاب هم حل و فصل شود. به نحوی که جوانان، دانشجویان و محصلان ما بتوانند به راحتی کتاب خریداری کنند و مخاطب کتاب باشند. شرایطی که در حال حاضر به وجود آمده است، به ویژه در تبریز بسیار امیدوارکننده و زیباست.
خسروی تصریح کرد: نوجوانانی که در مهرواره داستان حضور داشتند، فوق‌العاده بودند. مسائلی که پیش می‌کشیدند و سوال‌هایی که در رابطه با ادبیات مطرح می‌کردند، گاهی بهت‌آور بود و این‌که نوجوانی با چنین شرایط سنی از چه منابعی الهام می‌گیرد؟ با بسترسازی‌هایی که انجام می‌شود و با وجود این مهرواره‌های داستان و جلسه‌های توجیهی، مناطقی در ایران وجود دارد که بچه‌ها و استعداد‌ها به صورت خودجوش عمل می‌کنند و در عین داشتن استعداد، آموزش کمتری می‌بینند.
سیدعلی‌اکبر: کتاب‌های درسی ایجاد علاقه به ادبیات داستانی نمی‌کند
نوید سیدعلی اکبر نویسنده و مترجم نیز در کارگاه دیگری در مهرواره داستان گفت: ساختار کتاب‌های درسی در آموزش و پرورش طوری نیست که بچه‌ها را به ادبیات داستانی علاقه‌مند کند. وقتی بچه‌ها به طور مستقیم با نویسندگان و ادبیات به شکل محض آشنا می‌شوند، تأثیر زیادی دارد و برگزاری برنامه‌هایی مانند مهرواره می‌تواند در کسانی که علاقه‌مند به نویسندگی هستند، هیجان ایجاد کند و شوق و خلاقیت آن‌ها را افزایش دهد.
وی افزود: هر کدام از کودکان و نوجوانان شخصیت و سلیقه ادبی متفاوتی دارند، هر یک از آن‌ها ممکن است گونه‌های متفاوتی مانند طنز، واقع‌گرا، عاشقانه، وحشت، فانتری، علمی تخیلی و... را دوست داشته باشند. این تفاوت علاقه و سلیقه کودکان و نوجوانان امروز بسیار خوب و ارزشمند است، زیرا هر کسی دنبال منش ادبی خودش می‌رود.
نویسنده کتاب «آب‌نبات‌چوبی آویزان و هویج‌های سرگردان» تأکید کرد: در زمان آموزش‌دادن به کودکان و نوجوانان نباید آن‌ها را شبیه هم ببینیم و به سمتی که خودمان می‌خواهیم آن‌ها را هدایت کنیم. باید ارزیابی شود و آن‌ها را در زمینه‌ای که علاقه دارند، پرورش دهیم.
ایبد: مهرواره داستان؛ اتفاق خوب برای پرورش
طاهره ایبد نویسنده کتاب‌های کودک و نوجوان، مدرس کارگاه‌های آموزش نخستین مهرواره داستان آفرینش در حاشیه این رویداد ادبی ویژه نوجوانان گفت: بچه‌هایی که داستان می‌نویسند باید دارای تجربه زیسته باشند و من تلاش کردم در این کارگاه‌ها بر این نکته تأکید کنم که این کنار هم‌بودن‌ها می‌تواند فرصت بسیار خوبی برای آشنایی آن‌ها با فرهنگ یک‌دیگر باشد.
وی افزود: احساس می‌کنم کانون با برگزاری این مهرواره کار جدید و حرکت پرشوری را آغاز کرده و قدم خوبی را در این مسیر برداشته است. کانون باید برای برگشتن به حوزه پرورش تلاش کند و این به‌طور دقیق همان نقطه تفاوت کانون و آموزش و پرورش است که در سال‌هایی از آن غافل شدند و امیدوارم چنین برنامه‌هایی را در بخش‌های دیگر کانون هم ببینیم.
ایبد، آشنایی با نویسندگان و انتقال تجربه آن‌ها جدای از داستان‌های‌شان را از تاثیر‌های مثبت این نوع ارتباط‌ها بین نویسندگان و نوجوانان عنوان کرد و یادآور شد: بچه‌ها در این ارتباط‌ها می‌بینند که نویسنده فرق چندانی با دیگران - جدای از تلاش‌هایی که انجام داده است - ندارد و این اتفاق خوبی است.
این نویسنده ادامه داد: یک نویسنده خوب باید کتاب‌خوان باشد و البته مطالعه آن‌ها نباید تنها در حوزه داستان، رمان و مسائل نظری ادبیات باشد، بلکه بر اساس موضوع داستان به پژوهش‌های متناسب با حوزه داستان خود نیاز دارند و این، در دست یافتن به ایده‌های نو به آن‌ها کمک می‌کند.
انتهای پیام
