به گزارش ایکنا؛ تعاون واژهای قرآنی با مضمونی اخلاقی و به معنای یاری و همیاری کردن است. در آیه دوم سوره مائده آمده است: «وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ؛ و در نيكوكارى و پرهيزکارى با يكديگر همكارى كنيد و در گناه و تعدى دستيار هم نشويد و از خدا پروا كنيد كه خدا سخت كيفر است».
معنای این آیه عام است، یعنی در تمام کارهای نیکو و اقداماتی که بر مبنای پرهیزکاری است به همدیگر یاری کنید. به تعبیر احادیث تعاون در بر پا داشتن حق از حقوق واجب خداوند بر بندگان است و حکمت بسیاری از احکام فقهی واجب و مستحب نیز گسترش روح تعاون و همبستگی در جامعه است.
جامعهای را تصور کنید که در آن مردم نه به دنبال دزدیهای کوچک و بزرگ و سوءاستفاده از موقعیتهای غیرشخصی برای منافع شخصیشان بلکه به دنبال یاری و کمک به یکدیگر باشند؛ جامعهای شبیه فاصله نجف تا کربلا طی 10 روز منتهی به اربعین حسینی. زائرانی که سفر اربعین را تجربه کردهاند به خوبی بر مبنای تجربه خود میتوانند جامعه آرمانی اسلام را درک کنند. جایی که همگی، تمام تلاششان را برای کمک به همدیگر برای رسیدن به یک هدف انجام میدهند.
همین تعاون و یاری در مراسم محرم و برپایی عزاداری امام حسین(ع) نیز در جامعه بروز میکند. متأسفانه عدهای با فراموشی هدف عزاداری و صاحب مجلس عزای امام حسین(ع) به فکر رقابت با یکدیگر و داشتن مراسمی بزرگتر، فاخرتر، رنگینتر و ... هستند اما تعاون در برگزاری عزای سرور و سالار شهیدان هنوز هم حرف و هدف غالب عاشقان غلامی آن حضرت است.
پس از انقلاب اسلامی مسئله تعاون مورد توجه قرار گرفت اما بیشتر به سمت ایجاد تعاونیهای اقتصادی پیش رفت. در تعریف تعاونیها آمده است: تعاونیها واحدهای کوچک اقتصادی ویژهای هستند که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم در تولید ملی، کارآفرینی و جذب نیروی کار با افراد جامعه مشارکت میکنند و غالباً مالکیت مستقلی دارند. در واقع، تعاونیها سازمانهای مردمی هستند که از سوی خود اعضا و با اختیار کامل آنها تشکیل و منطبق با اصول بینالمللی تعاون اداره میشوند.
اصل 44 مهمترین اصلی است که در قانون اساسی در مورد تعاونیها آمده است که در آن به طور مشخص تعاون را یکی از بخشهای سهگانه نظام اقتصادی جمهوری اسلامی ایران معرفی میکند. براساس این ماده، نظام اقتصاد ایران بر سه بخش دولتی، تعاونی و خصوصی با برنامهریزی منظم و صحیح استوار است.
البته براساس آرمانهای مطرح شده در حوزه تعاون، تعاونیها قرار بود از بُعد اقتصادی به عدالت، از نظر سیاسی به آزادی و از دیدگاه فرهنگی به ارزشهای اخلاقی و دینی توجه داشته و بهترین جلوهگاه پیوند مناسب میان اقتصاد، فرهنگ و سیاست شمرده شوند اما با تأکید زیاد بر جنبه اقتصادی، جنبههای فرهنگی و اجتماعی آن در سایه قرار گرفته است و اگرچه در برنامههای مذهبی شاهد تعاون و همکاری مردم به صورت خودجوش هستیم، لازم است همکاری و همیاری در همه کارها محور قرار گیرد.
نباید مفهوم بلند تعاون بین مسلمانان را به تعاونیهای اقتصادی محدود کنیم. تعاون بین دولتمردان و مردم برای رسیدن به یک جامعه بدون تبعیض و ظلم، بزرگترین تعاونیای میتواند باشد که زیر سایه تبعیت از قیام عاشوار رخ دهد.
انتهای پیام