حضرت زینب(س)؛ مرزبان پاکی‌ها
گروه معارف ــ حضرت زینب(س)، بانوی حیا و عفت و مرزبان پاکی و پاکدامنی است، عفت و پاکدامنی، برازنده‌ترین زینت زنان و گران‌قیمت‌ترین گوهر برای آنان است، زینب(س) به زیبایی درس عفت را در مکتب پدر آموخت.
به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، حضرت زینب(س)، بانوی حیا و عفت، مرزبان پاکی و پاکدامنی، دختر امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) است. در روز پنجم جمادی‌الاولی، سال پنجم یا ششم هجرت در مدینه منوره، دیده به جهان گشود.
هر چند مادر بزرگوارش را در پنج سالگی از دست داد اما ره‌توشه‌هایی گران‌بها از حیا و پاکی در همین مدت کوتاه از مکتب مادر فراگرفت. در این مقام برآنیم تا گوشه‌هایی از حیا، عفت و پاکدامنی حضرتش را به تصویر کشیم. هرگاه از جامعه، حیا رخت بربست و عفت در آن لگدکوب شد، دین هم بساط خویش را جمع خواهد کرد. چه زیبا امام حسین(ع) آن کس که زینب(س)، حیا را در مکتب او آموخت فرمود: «آن که دین ندارد، حیا هم ندارد».
مهاجمان فرهنگی، به‌خوبی این رابطه و ملازمه بین دین و حیا را دریافته‌اند، از این رو صهیونیست معروف «نتانیاهو» این گونه القا می‌کند که «برنامه‌های ماهواره‌ای، به مثابه یک نیروی شورشی بسیار مؤثرتری عمل می‌کنند، بچه‌های ایرانی مسلماً لباس‌های زیبایی را خواهند خواست که در شوهای تلویزیونی می‌بینند. آنها استخرهای شنا و شیوه زندگی فانتزی خواهند خواست».
نمونه‌هایی از حیای بانو
«یحیی مازنی» که از علمای بزرگ و راویان حدیث است، چنین نقل می‌کند: «مدت‌ها در مدینه، در همسایگی علی(ع) در یک محله زندگی می‌کردم. منزل من در کنار منزلی بود که «زینب» دختر علی(ع) در آنجا سکونت داشت، حتی یک بار هم، کسی حضرت زینب(س) را ندید و صدای او را نشنید، او هرگاه می‌خواست به زیارت جد بزرگوارش برود، در دل شب می‌رفت.
زینب(س) در آغاز جوانی چگونه بود؟
مراجع تاریخی از وصف رخساره زینب(س) در این اوقات خودداری می‌کنند زیرا که او در خانه و روبسته زندگی می‌کرد. ما نمی‌توانیم مگر از پشت پرده وی را بنگریم اما پس از گذشتن ده‌ها سال از این تاریخ، زینب(س) از خانه بیرون می‌آید و مصیبت جانگداز کربلا او را به ما نشان می‌دهد. در پیش و برادرانش حسن و حسین(ع) در اطراف او بودند. وقتی به نزدیک قبر شریف رسول خدا(ص) می‌رسیدند، امیرالمومنین(ع) شمع‌های روشن اطراف قبر را خاموش می‌کرد.
یک روز امام حسن(ع) علت این کار را سوال کرد، حضرت فرمود: از آن می‌ترسم که کسی خواهرت زینب را ببیند» و راستی کجا رفته این مرزبانی‌های حیا؟ و چرا در جامعه شیعه علوی، می‌بینیم که مردان با همسران آرایش کرده و دختران بی‌بهره از حجاب، در پارک‌ها، خیابان‌ها و... ظاهر می‌شوند؟
نمایش شکوه حیا
تاریخ او را ندیده، چرا که حیای او مانع از آن شده است و مادرش فاطمه(س) توصیه کرده است که برای زنان بهتر است که آنان مردان را نبینند و مردان نیز آنها را نبینند.
مدینه، شبی را به یاد می‌آورد که کاروان حیا با تمام شکوه و جلال به‌سوی مکه روانه شد. در قطعه‌ای تاریخی، راوی چنین نقل می‌کند «چهل محمل را دیدم که با پارچه‌های حریر [ابریشم] و دیباج زینت شده بودند در این وقت امام حسین(ع) دستور داد بنی‌هاشم زن‌های محرم خود را سوار بر محمل‌ها کنند، پس در این حال من نظاره می‌کردم که ناگهان جوانی از منزل حسین(ع) بیرون آمد در حالی که قامت بلندی داشت و برگونه او علامتی بود و صورتش مانند ماه می‌درخشید و می‌فرمود: بنی هاشم کنار روید و آنگاه دو زن از خانه حسین(ع) خارج شدند، در حالی که دامانشان بر اثر حیای از مردم به زمین کشیده می‌شد و دور آن دو را کنیزانشان احاطه کرده بودند.
پس آن جوان به‌سوی یکی از محمل‌ها پیش رفت و زانوی خود را تکیه قرار داد و بازوی آنها را گرفت و بر محمل سوار کرد. من از بعضی پرسیدم آن دو بانو کیستند؟ جواب دادند: یکی از آنها زینب(س) و دیگری ام‌کلثوم(س) دختران امیرالمومنین(ع) هستند. پس گفتم: این جوان کیست؟ گفته شد: او قمر بنی هاشم، عباس فرزند امیرالمومنین(ع) است. سپس دو دختر صغیر را دیدم که گویا امثال آنها آفریده نشده است.
پس یکی را همراه زینب(س) و دیگری را همرام ام‌کلثوم(س) سوار کرد، پس از [اسم] آن دو دختر پرسیدم گفته شد یکی سکینه و دیگری فاطمه دختران حسین(ع) هستند. آنگاه بقیه بانوان به همین جلالت و عظمت و حیا و متانت سوار شدند.
دنیا فدای حیا و عفت
پس از غارت لباس‌های امام حسین(ع)، سپاهیان کوفه و شام به‌سوی خیمه‌ها هجوم بردند. برای آن که مبادا دست نامحرمان به‌سوی خاندان رسول خدا دراز شود [و بر قامت حیا و نجابت غباری بنشیند]. تمامی وسایل و زیور آلات، حتی گوشواره‌های فاطمه بنت‌الحسین(س) نیز که یادگار امام بود در محلی جمع شد.
زینب(س)، به زیبایی درس عفت را در مکتب پدر آموخت آنجا که فرمود: مجاهد شهید در راه خدا، اجرش بیشتر از کسی نیست که قدرت دارد، اما عفت می‌ورزد نزدیک است که انسان عفیف فرشته‌ای از فرشتگان باشد. دختر شجاع امام علی(ع) فریاد زد هر کس میل دارد، وسایل و زیور آلات را بردارد، عده‌ای پیش آمدند و هرچه بود غارت کردند.
فریاد تجلی حیا بر بی‌حیاها
کاروان حیا وارد کوفه شد، مردم در حالی که خاندان رسالت را به‌سوی عبیدالله بن زیاد می‌بردند، اسیران را تماشا می‌کردند. در این لحظه صدای بانوی حیا بلند شد و گفت: «ای مردم کوفه، از خدا و فرستاده او شرم نمی‌کنید که به خانواده پیامبر چشم دوخته‌اید» عفت و پاکدامنی، برازنده‌ترین زینت زنان و گران قیمت‌ترین گوهر برای آنان است. زینب(س) به زیبایی درس عفت را در مکتب پدر آموخت آنجا که فرمود: مجاهد شهید در راه خدا، اجرش بیشتر از کسی نیست که قدرت دارد، اما عفت می‌ورزد؛ نزدیک است که انسان عفیف فرشته‌ای از فرشتگان باشد».
منابع:
میزان الحکمة، ج 2، ص 717، روایت 4569
هفته نامه بصیرت، سال نهم، شماره 26، 10/2/82، ص 4
شیخ جعفر نقدی، کتاب زینب کبری، ص 22
عائشه بنت الشاطی، بانوی کربلا، ص 58 - 59
وسائل الشیعه، ج 14، ص 43، حدیث
موسوعة کلمات الامام حسین علیه السلام، صص 297 و 298
احمد بن یحیی البلاذری، انساب الاشراف، ج 3، ص 204
سید عبدالرزاق الموسوی المقرم، مقتل الحسین علیه السلام، ص 310
نهج البلاغه، فیض الاسلام، حکمت 466
