محمد سریر، رئیس خانه موسیقی، در گفت‌وگو با ایکنا، با بیان این‌که وضعیت موسیقی را از دو دیدگاه می‌توان ارزیابی کرد، گفت: موسیقی و ردیف‌نوازی ایرانی حال خوشی ندارد، اما اگر بخواهیم صرفاً از نظر فنی این حوزه را ارزیابی کنیم باید اذعان کرد که در این زمینه رشد کرده‌ایم و دلیل این امر به آشنایی جوانان با موسیقی جهان است. به همین جهت در موسیقی کلاسیک نیز شاهد اثر‌پذیری از موسیقی غربیم.

 

ارتباط موسیقی پاپ با ترانه‌های فولکلور

وی درباره نقد‌هایی که این روزها به حوزه موسیقی وارد می‌شود گفت: این نقد‌ها بیشتر به موسیقی پاپ باز می‌شود، در حالی که موسیقی پاپ ریشه در موسیقی محلی و فولکلور دارد. به همین دلیل برخی آثار سال‌های سال در ذهن مخاطبان باقی می‌ماند. البته مردمی بودن موسیقی پاپ به این معنی نیست که دیگر اشکال موسیقی مردمی نیستند، ولی چون موسیقی پاپ ریشه در سنت‌ها و تاریخ گذشته دارد بیشتر در اذهان باقی می‌ماند. 

موسیقی پاپ به دلیل فراگیر شدن وسایل ارتباط جمعی به ویژه فضای مجازی گسترش زیادی بین مخاطبان داشته و متأسفانه اثر‌گذاری صداوسیما به عنوان رسانه ملی چندان مثبت نبوده است

عضو شورای عالی موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: موسیقی پاپ به دلیل فراگیر شدن وسایل ارتباط جمعی به ویژه فضای مجازی گسترش زیادی بین مخاطبان داشته و متأسفانه اثر‌گذاری صداوسیما به عنوان رسانه ملی را چندان نمی‌توان مثبت ارزیابی کرد و اما به هرحال از پیشرفت تکنیکال موسیقی نمی‌توان غافل بود.

 

رئیس و عضو شورای مرکزی کانون آهنگسازان سینمای ایران درباره تأثیرات موسیقی پلی‌فونیک (چندصدایی) تصریح کرد: این گونه موسیقی اندیشه‌ساز است و سبب می‌شود در یک زمان روی چند آوا تمرکز شود و اگر نگرش‌های متفاوتی وجود داشته باشد، امکان همزیستی مسالمت‌آمیز به وجود می‌آید و در کشور‌هایی که این سبک موسیقی رواج دارد، سازگاری بین افراد و گروه‌های گوناگون بیشتر است. البته این آسیب نیز وارد است که برخی گروه‌های اجتماعی از این موسیقی گذر کنند و این سبک مورد پسند آن‌ها واقع نشود. 

 

 

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی در رشته موسیقی در پاسخ به این پرسش که نهاد‌های نظارتی چگونه به رسالت خود عمل کرده‌اند؟ تصریح کرد: به هر حال نهادهای نظارتی وجود دارند و فعالیت هم می‌کنند، اما استراتژی ‌آن‌ها سازنده نیست و به همین دلیل موسیقی ملی و دستگاهی ایرانی کمرنگ شده است، در صورتی که رسانه ملی در دهه ابتدایی انقلاب تمرکزش را روی موسیقی ردیفی و دستگاهی گذاشته بود. 

 

سریر درباره موسیقی سنتی و ملی ایران اظهار کرد: موسیقی ردیفی و دستگاهی، موسیقی ملی ایران است که سابقه چند هزار ساله دارد. در دهه اول پس از پیروزی انقلاب این موسیقی در رسانه ملی جایگاه ویژه‌ای داشت اما به مرور زمان موسیقی جهانی جای موسیقی ملی را گرفت. البته این وضعیت فقط عامل بیرونی ندارد و موسیقی سنتی نیز با شیب ملایمی به سمت موسیقی جهانی متمایل شده است.

مدرس دانشکده صداوسیما متذکر شد: موسیقی جهانی آموزه‌هایی دارد که می‌تواند به رشد منتج شود، اما وقتی هسته‌های مرکزی نغمه‌های ملی که ریشه‌ها‌ی عمیق در هزار‌ه‌های گذشته دارد، چرا باید به موسیقی چندصدایی دل خوش کنیم؟ مثلاً ژاپنی‌ها با وجود اینکه در موسیقی بین‌المللی پیشرفت خوبی دا‌شته‌اند اما آواهای ملی خود را هم حفظ کرده‌اند و به صورت موازی پیشرفت کرده‌اند اما در ایران موسیقی ردیفی و دستگاهی به حاشیه رانده شده و موسیقی چندصدایی به شکل سطحی‌ و ابتدایی‌اش در کانون توجه قرار گرفته است. 

این موسیقیدان با بیان این‌که موسیقی ذاتاً هیچ‌گاه بد نیست، تأکید کرد: برای موسیقی خوب و بد نمی‌توان فقط یک مؤلفه را در نظر گرفت و این مخاطبان موسیقی‌اند که به آن رتبه می‌دهند، زیرا ذائقه موسیقی در افراد متفاوت گوناگون است و موسیقی در جایگاه خاص خودش قابل ارزیابی است. البته این گفته فقط مختص سبک موسیقی است و به کیفیت اجرا می‌توان نمره داد. برخی موسیقی‌ها ساده و ابتدایی‌اند، اما می‌توانند وحدت‌آفرین باشند. 

وی در پایان به مسئولان توصیه کرد: اگر به آموزش و پرورش بسیاری از کشورها دقت کنید درمی‌یابید که موسیقی به عنوان اصل آموزشی محسوب می‌شود، زیرا آن‌ها معتقدند موسیقی باید بخشی از زندگی آدم‌ها باشد، اما این اتفاق در ایران رخ نمی‌دهد و این کم‌توجهی قطعاً روی سازش‌پذیری افراد تأثیر منفی دارد.