رنگ دینی به خواسته‌‌های فردی و جناحی دادن از انحرافات بزرگ است
صاحب تفسیر همگام با وحی گفت: یکی از علائم انحراف انسان‌ها، رنگ و لعاب دینی دادن به رفتارهاست، به خصوص طلاب و روحانیت باید بسیار مراقبت امانتداری در دین باشند و بوی بد خواست فردی و گروهی به نام دین در رفتار ما استشمام نشود.
به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالکریم بهجت‌پور، صاحب تفسیر همگام با وحی، امروز، 14 اردیبهشت‌ماه، در ادامه تفسیر سوره دخان با اشاره به واژه کریم در آیه 17 این سوره «وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ» گفت: دو نوع صفت اخلاقی داریم؛ گاهی بحث از محاسن اخلاقی و گاهی مکارم اخلاقی است؛ محاسن اخلاقی آن است که اگر کسی صله رحم کرد، هم در حق او انجام دهید یا اگر ذکر خیری برای شما داشت، شما هم داشته باشید.
وی افزود: در مکارم اخلاق، فرد فراتر و بزرگوارانه‌تر با پدیده‌ها برخورد می‌کند؛ اگر کسی قطع رحم می‌کند تو وصل می‌کنی، او ذکر خیر شما را ندارد، شما ذکر خیر می‌کنید و او ناسپاسی دارد، شما سپاس می‌گویید. دعای مکارم الاخلاق سراسر چنین مکرمت‌هایی را بیان می‌کند. امام علی(ع) به کمیل فرمود که فرزندانت را طوری تربیت کن که مکارم را یاد بگیرند و برای حل مشکل مردمی که خودشان خوابیده‌اند، بیدار بمانند.
کرامات حضرت موسی(ع)
بهجت‌پور تصریح کرد: ارجمندی و کرامتی که خدا با موسی کرده در قبل از سوره دخان تجلی یافته است؛ قرآن، موسی را به عنوان شخصیت کریم معرفی کرده است؛ در سوره مریم (44 مین سوره نازله قرآن) موسی را این چنین معرفی کرده که وی بنده‌ای دارای اخلاص همه‌جانبه بود؛ مخلَص یعنی کسی که در ابعاد مختلف به کمال رسیده باشد؛ ممکن است کسی در عبادت مخلص باشد، ولی در کنترل خشم و انفاق به مرز اخلاص نرسیده باشد، ولی مخلص کسی است که در همه عرصه‌ها مخلص است.
مدیر حوزه خواهران با بیان اینکه موسی(ع) اهل نجوا با خدا بود و انسان اهل نجوا دائماً ابراز اخلاص می‌کند و همیشه در خلوت و جلوت خود را عبد خدا می‌داند، اظهار کرد: موسی وقتی وارد مدین می‌شود با دختران شعیب مواجه شد در حالی که خیلی گرسنه بود؛ در روایت از امام رضا(ع) هست که تعبیر قرآنی «انزلتنی من خیر فقیر» مراد از خیر قرصی نان بود. ایشان با همان حال به کمک دختران شعیب رفت و یک کلمه هم تقاضای اجر و پاداش نکرد.
صاحب تفسیر همگام با وحی اضافه کرد: در سوره قصص موسی را جزء محسنین برشمرده شده که خداوند به او علم و حکمت بخشیده است. همچنین از بزرگترین کرامت‌های ایشان در سوره قصص در آیات 33 تا 35 است که در بحث نبوت تجلی یافته است؛ وقتی خدا او را به رسالت برگزید، رسالت را برای برادرش تقاضا کرد که او از من فصیح‌تر است؛ خیلی بزرگواری است که انسان چنین تقاضایی داشته باشد و دلیل برتری هارون را هم ذکر کند؛ در سوره اسراء هم خداوند ایشان را عبد شکور معرفی کرد.
محبت‌های خداوند به حضرت موسی
صاحب تفسیر همگام با وحی بیان کرد: وقتی خدا در وصف وی می‌فرماید «رسول کریم» قبلاً کرامت‌های این مرد را معرفی کرده است؛ محبت‌های خداوند به ایشان هم خیلی عاطفی و در اوج محبت و فراوان است؛ در سوره مریم(س) می‌فرماید که وی برای برادرش تقاضای رسالت کرد و ما هم اجابت کردیم؛ چقدر یک بنده باید نزد خدا عزیز و ارجمند باشد که خدا این تقاضای او را اجابت کند؛ یا در آغاز تولد صریحاً به تعبیر قرآن به مادر ایشان وحی شد که او را در سبد بگذار و به آب بینداز، نگران نباش من او را بر می‌گردانم و جزء رسولان می‌کنم.
وی افزود: وقتی او را از آب گرفتند، فرعون با همه قساوت قلب، نتوانست او را بکشد و او را به فرزندی برگزید؛ همچنین در سوره طه فرمود که من اراده کرده‌ام که تو ساخته و پرداخته شوی در جلوی چشم من(لتصنع علی عینی)، یا وقتی غم کشتن فرد قبطی را داشت به مدین گریخت و در آنجا در پناه شعیب سر و سامان گرفت.
مدیر حوزه خواهران تصریح کرد: در سوره قصص مسئله نجات موسی از دست فرعون و بازگرداندن بچه به مادرش را هم به عنوان لطف دیگری از سوی خدا بیان فرموده است. وقتی موسی فرد قبطی را کشت فردی از بنی اسرائیل آمد و به او خبر داد که قرار است تو را بکشند و او فرار کرد و نجات یافت که این هم یک نوع مساعدت الهی است؛ در سوره غافر هم قصه مؤمن آل‌فرعون بیان شده؛ وقتی تصمیم گرفتند که موسی را بکشند او به عنوان فردی ظاهراً از خود فرعونیان که تقیه کرده بود ممانعت کرد.
بهجت‌پور بیان کرد: موسی شخصی کریم و در دستگاه الهی هم موجودی ارجمند بود که دائماً مورد توجه و لطف خاص خدا قرار گرفت؛ در مورد پیامبر اسلام(ص) هم در سوره ضحی فرموده که ما تو را یتیم و ضال یافتیم و کمک کردیم و دست تو را گرفتیم، شرح صدر به تو دادیم، بار از دوش تو برداشتیم و این عنایاتی است که خداوند به افراد با صلاحیت حتماً عنایت می‌کند.
مدیر حوزه خواهران ادامه داد: وقتی فرمود رسول کریم(ص) را به سمت قوم فرعون فرستادم، کرامت مفهوم روشنی دارد؛ ایشان یک خواسته داشت و آن اینکه بندگان خدا (بنی اسرائیل) را به من تحویل بدهی، چون قبطیان، آنان را به بردگی گرفته بودند؛ بندگی آن است که انسان به اختیار خود زیر چتر دیگری می‌رود ولو اینکه برای شیطان بندگی کند، ولی بردگی بدون اختیار است.
وی افزود: موسی اعتراضش به بردگی گرفتن بندگان خدا بود، در حالی که خدا بندگان را حر و آزاد آفریده و نمی‌پذیرد که بندگانش برده دیگری باشند. به همین دلیل، موسی برای قومش درخواستی مطرح می‌کند که آنان را رها کن.
خاطره مؤسس حوزه علمیه
بهجت‌پور تأکید کرد: از این آیه می‌فهمیم که اگر کسی به نام دین به دنبال منافع شخصی خود و یا قومش باشد، امین نیست؛ یعنی رهبران وقتی می‌خواهند برای قوم خود چیزی بخواهند باید از جنسی باشد که مشروعیت دینی داشته باشد و نه خواست و درخواست قومی و شخصی و باندی و گروهی.
وی با بیان اینکه حضرت موسی اخلاص کامل داشت و رسول امین بود، تصریح کرد: یکی از علائم انحراف انسان‌ها رنگ و لعاب دینی دادن به رفتارهاست، شیخ عبدالکریم حائری می‌گفت من همه کسانی که غیبت مرا کرده‌اند، می‌بخشم جز طلاب، زیرا مسئله‌دان هستند و اگر غیبت مرا بکنند ابتدا حکم به فسق من داده‌اند و بعد غیبت را روا دانسته‌اند؛ لذا انسان باید امانتدار دین باشد به خصوص طلاب و روحانیت باید بسیار مراقبت امانتداری در دین باشند و بوی بد خواست فردی و گروهی به نام دین در رفتار ما استشمام نشود.
انتهای پیام
