بهرام دهقانیار:
موسیقی رایج در کشور از فقدان علم و هنر رنج می‌برد
یک آهنگساز و موسیقیدان گفت: موسیقی امروز کشورمان وضعیت مطلوبی ندارد، چون در این حوزه علم و هنر کافی وجود ندارد.
بهرام دهقانیار، موسیقیدان و آهنگساز، در گفت‌و‌گو با ایکنا، درباره وضعیت موسیقی در کشورمان اظهار کرد: رشته تخصصی من موسیقی کلاسیک و ساز تخصصی‌ام نیز پیانو است. برای همین شاید به صورت کاملاً جزئی نتوانم درباره موسیقی پاپ یا سنتی نقدی داشته باشم، ولی برداشت کلی من از موسیقی پاپ چنین است. این شکل از موسیقی به دلیل اینکه همیشه یک فضای غیرتخصصی داشته، عاری از کیفیت لازم بوده است. این اتفاق وقتی شکلی جدی‌تر به خود می‌گیرد که تهیه‌کننده‌ها به افرادی که در عرصه آهنگسازی و خوانندگی کیفیت لازم را ندارند، بها می‌دهند. هر چند این گفته تمامی آثار را دربرنمی‌گیرد، ولی همانگونه که گفتم کلیت تولیدات در حوزه پاپ چنین هستند.
وی با بیان اینکه موسیقی فقط به پاپ و سنتی خلاصه نمی‌شود، گفت: محدود شدن موسیقی به دو گونه پاپ و سنتی اشتباهی است که رایج شده و به آن اعتقادی ندارم. در حقیقت در این شکل از هنر، موسیقی‌هایی وجود دارند که من از آن به عنوان موسیقی آگاهانه تلفیقی نام می‌برم. همچنین نقد من به موسیقی بی‌کیفیت بیشتر معطوف به افرادی است که بدون داشتن تحصیلات کافی وارد این حوزه می‌شوند. این دسته افراد جدا از اینکه سواد موسیقی ندارند، در داشتن هنر موسیقی نیز بی‌بهره هستند، چون گاهی مواقع عده‌ای به صورت ذاتی هنر موسیقی دارند و نامشان هم در تاریخ موسیقی ماندگار شده است، اما در شرایط فعلی نه سواد موسیقی چندان پررنگ است نه هنر موسیقی!
این آهنگساز ادامه داد: نقد دیگرم به موسیقی موجود، مصرفی بودن آن است. این معضل وقتی حادتر می‌شود که بدانیم نسل نوجوان و جوان با این شکل از موسیقی در حال رشد هستند و تصورشان از موسیقی آن چیزی است که امروز می‌شنوند. در این میان رسانه ملی به منزله رسانه‌ای که قادر است جریان‌سازی داشته باشد در بهبود این واقعیت قدم چندان مثبتی برنداشته است. درباره رسانه ملی باید نکته‌ای را اذعان کنم. امیدوارم روزی فرارسد که مشکل نشان دادن ساز در رسانه ملی برطرف شود. در این رابطه هر نهادی که می‌تواند جریان‌ساز باشد، باید ورود کند، چون بخشی از عامل رشد موسیقی به همین حوزه مربوط می‌شود. به مدیران سیما توصیه می‌کنم که زمینه را برای ورود بزرگان موسیقی به رسانه ملی فراهم کنند.
وی اضافه کرد: نهاد دیگری که در حوزه موسیقی کم‌کاری داشته، مراکز آموزشی هستند که سواد موسیقی را به شدت تنزل می‌دهند. برای مثال به اتفاقاتی که در مهد کودک‌ها رخ می‌دهد اشاره می‌کنم که برداشتی صحیح از موسیقی را در اختیار کودکان قرار نمی‌دهند. این معضل را در چند سال گذشته در قالب تصاویری که در فضای مجازی منتشر شده‌اند به خوبی می‌بینیم. در فیلم‌های پخش شده کودکان با آهنگ‌هایی شادی می‌کنند که شنیدن آن ترانه حتی برای بزرگسالان نیز مناسب نیست.
این آهنگساز متذکر شد: مکان دیگری که انتظار می‌رود، عرصه‌ای برای رشد موسیقی در میان کودکان باشد، آموزش و پرورش است. مدارس می‌توانند با آموزش موسیقی به بالا رفتن درک و سلیقه کودکان کمک کنند. متأسفانه این امر رخ نمی‌دهد، هر چند برخی مدارس به صورت خصوصی آموزش موسیقی ارائه می‌دهند، اما تا زمانی که این اتفاق در تمامی مدارس رخ ندهد، نباید انتظار اتفاق چندان مثبتی را داشت. نکته تأسف‌آورتر اینکه کودکان ما مخاطب موسیقی‌هایی شده‌اند که ربطی به فرهنگ ملی و بومی ما ندارد.
این خواننده در پاسخ به اینکه موسیقی مردمی چه شکلی از موسیقی را دربرمی‌گیرد؟ بیان کرد: موسیقی مردمی آن شکل از هنر است که بر اساس ریشه‌‌های بومی و فرهنگی کشورمان تولید شده و در ذهن و قلب مردم جای خود را پیدا می‌کند. این امر با آن شکل از موسیقی مصرفی که در پیرامون خود می بینیم کاملاً متفاوت است. البته موسیقی مردمی فقط یک گونه خاص از موسیقی را دربرنمی‌گیرد، چون ممکن است برخی مواقع موسیقی کلاسیک هم کارکرد مردمی داشته باشد.
وی راه رسیدن به موسیقی مطلوب را چنین توصیف کرد: اولین قدم برای بالا بردن کیفیت موسیقی، تربیت موسیقی‌دانان خبره است. گام بعدی این است افرادی که به عنوان تهیه‌کننده در موسیقی فعالیت می‌کنند، اجازه ورود هر فردی را به این عرصه ندهند. در کنار این دو نکته باید مخاطبان موسیقی نیز ذهنی جست‌وجوگر داشته باشند، چون معیارهایی که این روزها برای مخاطبان موسیقی باب شده، چندان به ذات موسیقی ربطی ندارد، بلکه بیشتر وام گرفته از حاشیه‌های زرد است.
این موسیقیدان ادامه داد: مطلب چهارم به حمایت‌های دولتی مربوط می‌شود، چون در این حوزه هم ممکن است بی‌سلیقگی صورت گیرد. در کشورمان استعدادهای بسیار خوبی وجود دارد که به دلیل نبود امکانات رشد نکرده‌اند؛ اما اگر این افراد از طرف مراکز دولتی شناخته و حمایت شوند، اتفاقات بسیار خوبی در آینده موسیقی رخ خواهد داد.
دهقانیار اظهار کرد: همیشه در موسیقی خوب و بد وجود داشته است، چون در نهایت هر سلیقه‌ای را باید تأمین کند، ولی نکته مهم اینجاست که کمیت تولیدات مطلوب باید بسیار بیشتر از آثار ضعیف باشد، اتفاقی که در کشورمان به صورت وارونه رخ می‌دهد!
وی با بیان اینکه موسیقی فقط به پاپ و سنتی خلاصه نمی‌شود، گفت: محدود شدن موسیقی به دو گونه پاپ و سنتی اشتباهی است که رایج شده و به آن اعتقادی ندارم. در حقیقت در این شکل از هنر، موسیقی‌هایی وجود دارند که من از آن به عنوان موسیقی آگاهانه تلفیقی نام می‌برم. همچنین نقد من به موسیقی بی‌کیفیت بیشتر معطوف به افرادی است که بدون داشتن تحصیلات کافی وارد این حوزه می‌شوند. این دسته افراد جدا از اینکه سواد موسیقی ندارند، در داشتن هنر موسیقی نیز بی‌بهره هستند، چون گاهی مواقع عده‌ای به صورت ذاتی هنر موسیقی دارند و نامشان هم در تاریخ موسیقی ماندگار شده است، اما در شرایط فعلی نه سواد موسیقی چندان پررنگ است نه هنر موسیقی!
نقد دیگرم به موسیقی موجود، مصرفی بودن آن است. این معضل وقتی حادتر می‌شود که بدانیم نسل نوجوان و جوان با این شکل از موسیقی در حال رشد هستند و تصورشان از موسیقی آن چیزی است که امروز می‌شنوند
این آهنگساز ادامه داد: نقد دیگرم به موسیقی موجود، مصرفی بودن آن است. این معضل وقتی حادتر می‌شود که بدانیم نسل نوجوان و جوان با این شکل از موسیقی در حال رشد هستند و تصورشان از موسیقی آن چیزی است که امروز می‌شنوند. در این میان رسانه ملی به منزله رسانه‌ای که قادر است جریان‌سازی داشته باشد در بهبود این واقعیت قدم چندان مثبتی برنداشته است. درباره رسانه ملی باید نکته‌ای را اذعان کنم. امیدوارم روزی فرارسد که مشکل نشان دادن ساز در رسانه ملی برطرف شود. در این رابطه هر نهادی که می‌تواند جریان‌ساز باشد، باید ورود کند، چون بخشی از عامل رشد موسیقی به همین حوزه مربوط می‌شود. به مدیران سیما توصیه می‌کنم که زمینه را برای ورود بزرگان موسیقی به رسانه ملی فراهم کنند.
وی اضافه کرد: نهاد دیگری که در حوزه موسیقی کم‌کاری داشته، مراکز آموزشی هستند که سواد موسیقی را به شدت تنزل می‌دهند. برای مثال به اتفاقاتی که در مهد کودک‌ها رخ می‌دهد اشاره می‌کنم که برداشتی صحیح از موسیقی را در اختیار کودکان قرار نمی‌دهند. این معضل را در چند سال گذشته در قالب تصاویری که در فضای مجازی منتشر شده‌اند به خوبی می‌بینیم. در فیلم‌های پخش شده کودکان با آهنگ‌هایی شادی می‌کنند که شنیدن آن ترانه حتی برای بزرگسالان نیز مناسب نیست.
این آهنگساز متذکر شد: مکان دیگری که انتظار می‌رود، عرصه‌ای برای رشد موسیقی در میان کودکان باشد، آموزش و پرورش است. مدارس می‌توانند با آموزش موسیقی به بالا رفتن درک و سلیقه کودکان کمک کنند. متأسفانه این امر رخ نمی‌دهد، هر چند برخی مدارس به صورت خصوصی آموزش موسیقی ارائه می‌دهند، اما تا زمانی که این اتفاق در تمامی مدارس رخ ندهد، نباید انتظار اتفاق چندان مثبتی را داشت. نکته تأسف‌آورتر اینکه کودکان ما مخاطب موسیقی‌هایی شده‌اند که ربطی به فرهنگ ملی و بومی ما ندارد.
این خواننده در پاسخ به اینکه موسیقی مردمی چه شکلی از موسیقی را دربرمی‌گیرد؟ بیان کرد: موسیقی مردمی آن شکل از هنر است که بر اساس ریشه‌‌های بومی و فرهنگی کشورمان تولید شده و در ذهن و قلب مردم جای خود را پیدا می‌کند. این امر با آن شکل از موسیقی مصرفی که در پیرامون خود می بینیم کاملاً متفاوت است. البته موسیقی مردمی فقط یک گونه خاص از موسیقی را دربرنمی‌گیرد، چون ممکن است برخی مواقع موسیقی کلاسیک هم کارکرد مردمی داشته باشد.
وی راه رسیدن به موسیقی مطلوب را چنین توصیف کرد: اولین قدم برای بالا بردن کیفیت موسیقی، تربیت موسیقی‌دانان خبره است. گام بعدی این است افرادی که به عنوان تهیه‌کننده در موسیقی فعالیت می‌کنند، اجازه ورود هر فردی را به این عرصه ندهند. در کنار این دو نکته باید مخاطبان موسیقی نیز ذهنی جست‌وجوگر داشته باشند، چون معیارهایی که این روزها برای مخاطبان موسیقی باب شده، چندان به ذات موسیقی ربطی ندارد، بلکه بیشتر وام گرفته از حاشیه‌های زرد است.
اولین قدم برای بالا بردن کیفیت موسیقی تربیت موسیقی‌دانان خبره است. گام بعدی این است افرادی که به عنوان تهیه‌کننده در موسیقی فعالیت می‌کنند اجازه ورود هر فردی را به این عرصه ندهند
این موسیقیدان ادامه داد: مطلب چهارم به حمایت‌های دولتی مربوط می‌شود، چون در این حوزه هم ممکن است بی‌سلیقگی صورت گیرد. در کشورمان استعدادهای بسیار خوبی وجود دارد که به دلیل نبود امکانات رشد نکرده‌اند؛ اما اگر این افراد از طرف مراکز دولتی شناخته و حمایت شوند، اتفاقات بسیار خوبی در آینده موسیقی رخ خواهد داد.
دهقانیار اظهار کرد: همیشه در موسیقی خوب و بد وجود داشته است، چون در نهایت هر سلیقه‌ای را باید تأمین کند، ولی نکته مهم اینجاست که کمیت تولیدات مطلوب باید بسیار بیشتر از آثار ضعیف باشد، اتفاقی که در کشورمان به صورت وارونه رخ می‌دهد!
گفت‌و‌گو از داوود کنشلو
انتهای پیام 
