به گزارش ایکنا به نقل از پایگاه خبری اسکای نیوز، هند در اقدامی نمادین که نشانه بازگشت کار و زندگی به حالت سابق خود در این کشور است، بنای معروف آرامگاه «تاج محل» از اماکن دیدنی و از عجایب هفتگانه جدید جهان را به روی بازدیدکنندگان گشود.
این در حالی است که هند پس از آمریکا بیشترین شمار مبتلایان و فوتیهای کرونا در جهان را دارد.
هند که 1.3 میلیارد نفر جمعیت دارد و بسیاری از شهرهای پرجمعیت جهان در این کشور واقع است، در مجموع 5.4 میلیون مبتلای به کرونا را ثبت کرده و روزانه حدود 100 هزار مورد مرگ ناشی از کرونا در این کشور ثبت میشود.
اما پس از یک قرنطینه سراسری که در ماه مارس در کشور هند اعمال شد و دهها میلیون نفر در این کشور را بیکار کرد، «نارندرا مودی» نخستوزیر هند دیگر تمایلی به اعمال محدودیتهای شدید دوباره به ویژه در مورد فعالیتهای اقتصادی نداشته است.
در عوض دولت هند در ماههای اخیر محدودیتها را کاهش داده و خطوط حمل و نقل ریلی و پروازهای داخلی را افزایش داده، بازارها و رستورانها را مجدداً راهاندازی کرده و اکنون اجازه داده است تاج محل برای بازدیدکنندگان بازگشایی شود.
مقامات هند تأکید میکنند که پس از بازگشایی بنای تاج محل، قوانین سختگیرانهای در مورد فاصله اجتماعی در آنجا اعمال میشود. علاوه بر آن برای تعداد بازدیدکنندگان روزانه هم محدودیتهایی وضع خواهد شد تا از پنج هزار نفر بیشتر نباشد، یعنی یک چهارم نرخ عادی و خرید بلیط فقط از طریق اینترنتی امکانپذیر است.
یک مسئول حفاظت از این مکان تاریخی هم تأکید کرده است که همه بازدیدگنندگان در بدو ورود مورد معاینه تبسنجی قرار میگیرند و باید با پوشش ماسک وارد شوند.
تاج محل از پرآوازهترین بناهای جهان و آرامگاه زیبا و باشکوهی است که در نزدیکی شهر آگرا و در ۲۰۰ کیلومتری جنوب دهلی نو پایتخت هند واقع شده است و یکی از عجایب هفتگانه جدید دنیا بهشمار میرود.
گفته میشود که این بنا به دستور شاه جهان، پنجمین امپراتور گورکانی هند به منظور یادبود همسر ایرانیاش بهنام ارجمند بانو بیگم مشهور به ممتاز محل که در سال ۱۶۳2 یا ۱۶۳۱میلادی در سفری جنگی بههنگام وضع حمل فوت کرد، بنا شده است. خود شاهجهان نیز بعدتر در همانجا به خاک سپرده شد.
معماری این ساختمان ترکیبی از معماری ایرانی و معماری گورکانی است و در ساخت آن 20 هزار هنرمند به رهبری معمار ایرانی، احمد لاهوری و برادرش حمید لاهوری شرکت داشتهاند.
تاج محل در سال ۱۹۸۳ در لیست میراث جهانی یونسکو با عنوان «جواهر هنر اسلامی در هند و یکی از شاهکارهای تحسین شده میراث جهانی» به ثبت رسید.
انتهای پیام