قرآن بهترین منبع فیلمسازی برای مخاطب جهانی است/ پرهیز از تحریف، رکن سینمای دینی است

عبدالله اسفندیاری، تهیه‌کننده سینما و تلویزیون در گفت‌و‌گو با  ایکنا با بیان اینکه سینمای ایران می‌تواند روایتگر تاریخ اسلام باشد، اظهار کرد: سینمای موفق دینی در بعد بین‌المللی یک ویژگی بارز دارد؛ در چنین شکلی از فیلمسازی بیان رأفت  شاخصه اصلی است، زیرا وقتی بتوانیم از رأفت سخن بگوییم در حقیقت بسیاری از جریانات اسلام‌ستیزانه را خنثی و در کنار آن جهان اسلام را به هم نزدیک‌تر کرده‌ایم.

مدیر سابق گروه فیلم و سریال سیما افزود: وقتی قرار است روایتی از تاریخ اسلام داشته باشیم باید بیانمان گامی در جهت وحدت جهان اسلام باشد وگرنه اگر بخواهیم به نقاط اختلاف اشاره‌ کنیم، تنها چیزی که عایدمان خواهد شد بی‌مهری جهان اسلام است. برای مثال در سریال «یوسف پیامبر» روایتی قرآنی تصویر شد و بسیاری از کشورها پذیرای آن بودند. در کنار موفقیت یوسف پیامبر (ع)، مجموعه‌‌هایی تولید شد که به‌واسطه روایتشان از تاریخ آنها را به حاشیه برد.

مسئول سابق حوزه «معناگرا»ی بنیاد سینمایی فارابی با ذکر خاطر‌ه‌ای بیان کرد: یکی از دوستانم از قول راشد غنوشی؛ رهبر اسلام‌گرای تونسی گفت؛ بیشترین کتاب‌هایی که در میان جوانان عرب خوانده می‌شود آثار دکتر شریعتی است، در صورتی ‌‌که شریعتی به خلفای راشدین انتقاد هم دارد، ولی هیچ‌گاه توهین در آثارش نیست. پس اگر در روایت‌های سینمایی نیز از توهین پرهیز کنیم جواب مطلوب را خواهیم گرفت، با توهین تنها خود را به حاشیه رانده‌ایم. به طور مثال در سکانسی از فیلم «روز واقعه» وقتی یکی از فرزندان از پدرش سؤال می‌کند، چرا به این تازه مسلمان (عبدالله نصرانی) دختر می‌دهد او می‌گوید بوی تازگی را از اسلام او احساس می‌کند. این کلام در حقیقت روایتی زیبا از رأفت و رفعت در اسلام است که می‌تواند مخاطبان دیگر ادیان را با ادب و احترام جذب کند.

تهیه‌کننده «نرگس مست» تأکید کرد: در مذمت توهین همین اندازه بگویم، حضرت امیر (ع) در جنگ صفین، افرادی از لشکرش را که به معاویه و سپاهیانش فحاشی می‌کردند را از این کار بازداشت. امیرالمؤمنین (ع) به آنها فرمود: «إِنِّي أَكْرَهُ لَكُمْ أَنْ تَكُونُوا سَبَّابِينَ وَ لَكِنَّكُمْ لَوْ وَصَفْتُمْ أَعْمَالَهُمْ وَ ذَكَرْتُمْ حَالَهُمْ كَانَ أَصْوَبَ فِي الْقَوْلِ وَ أَبْلَغَ فِي الْعُذْرِ وَ قُلْتُمْ مَكَانَ سَبِّكُمْ إِيَّاهُمْ اللَّهُمَّ احْقِنْ دِمَاءَنَا وَ دِمَاءَهُمْ وَ أَصْلِحْ ذَاتَ بَيْنِنَا وَ بَيْنِهِمْ وَ اهْدِهِمْ مِنْ ضَلَالَتِهِمْ، حَتَّى يَعْرِفَ الْحَقَّ مَنْ جَهِلَهُ وَ يَرْعَوِيَ عَنِ الْغَيِّ وَ الْعُدْوَانِ مَنْ لَهِجَ بِهِ»؛ «دوست ندارم كه شما دشنام‌دهنده باشيد. ولى اگر به توصيف اعمال و بيان حالشان بپردازيد، سخنتان به صواب نزدیک‌تر و عذرتان پذيرفته‌تر است. به‌جای آنكه دشنامشان دهيد، بگوييد: بار خدايا خون‌هاى ما و آنها را از ريختن نگه‌دار و ميان ما و ايشان آشتى انداز و آنها را كه در اين گمراهى هستند راه بنماى. تا هر كه حق را نمی‌شناسد، بشناسد و هر كه آزمند گمراهى و دشمنى است از آن بازایستد». از این فرمایش اخلاقی حضرت علی(ع) نتیجه ‌‌می‌گیریم اگر قرار است در سینمای جهان به‌ویژه دنیای اسلام حرفمان شنیده شود باید از توهین به مقدسات دیگران پرهیز و بیشتر روی نکات وحدت‌بخش تأکید داشته باشیم.

این سینماگر در پایان تصریح کرد: توصیه دیگر من در ساخت فیلم‌هایی با محوریت تاریخ اسلام پرهیز از تحریف است، حتی از نکات که استدلال و قطعیت در آن وجود ندارد پرهیز کنیم. برای مثال ممکن است در تفکر شیعی اتفاقی روایت شود که پیرامون وحدت نظر وجود ندارد. پس بهتر است به آن موضوع در اثر پرداخته نشود. برای ساخت کارهای اسلامی، تولید مشترک مدنظر قرار گیرد. این روش کمک می‌کند هم در بودجه‌ صرفه‌جویی شود هم کشورهای دیگر را جذب آثار دینی کنیم.