کرونا و تعبیر ناخوش رؤیاهای کودکان بیمار

کرونا و تعبیر ناخوش رؤیاهای کودکان بیمار

يکشنبه ۰۹ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 28

نسخه اصلی

کرونا و تعبیر ناخوش رؤیاهای کودکان بیمار

روز جهانی کودک امسال در حالی سپری می‌شود که کودکان در حصار پروتکل‌های بهداشتی کرونا محصور هستند، قواعدی که با دنیای کودکانه، بازی‌ها و جمع‌های نزدیک دوستانه در محل و مدرسه همخوان نیست. اما زورگویی این خرده ویروس برای کودکان بیمار شهر بیشتر است و با کوچک کردن زمین بازیشان به یک تخت، نمکی بر زخم‌های قبلیشان زده است. بیمارستان طبی کودکان یکی از باغچه‌هایی است که میزبان این نوگلان درگیر بیماری است. به انگیزه روز جهانی کودک به دنیای کودکانه آنان در این بیمارستان سری زدیم.

۱۳۹۹/۰۸/۳۰ - طاهره بابایی

کودکان بیمار شهر دور از غوغای تمام کشمکش‌های بزرگ و خرده ویروس‌های مهاجم تنها در جستجوی لبخند و شادی هستند و توقع بیشتری ندارند.

زمین بازی برای کودکان مجالی برای رهایی و دویدن یا جایی برای آرام نشستن و نگریستن به هیاهوهای دنیای اطراف است.

کرونا، خرده ویروسی که تمام سپاهیانش در نیمه یک لیوان نمی‌گنجد بعد از فتح تمام دنیاهای پیرامون انسان، حتی از دنیای کودکان نیز گذشت نمی‌کند.

و اینجاست که پای کودکان به بیمارستان و صندلی چرخدار خیلی زودتر از موعد کشیده می‌شود.

سینه کوچک کودکان شهر که مخزن احساس و خاطره و لطافت است، میهمان ناخوانده‌ای دارد که باید به زور او را بیرون کرد.

بادبادکهایی که خاطرات کودکان را از جایی به جای دیگر می‌برد امروز در لابلای نرده‌های تخت بیمارستان گیر افتاده است و نای پرواز ندارد.

تنها راه برای پرواز بستن چشمان خسته و تجربه همیشگی رؤیای‌های شیرینی است که خدا به انسان هدیه داده است.

طوفان بیماری با آنکه موهای زهرای کوچک ما را افشان و بدنش را نحیف کرده، اما امید را از او نگرفته است. او دنیای تاریک و یک‌دست اطرافش را با رنگ‌های زیبا آرایش می‌کند تا تصویری زیبا برای پدرش نقاشی کند و او را از پشت شیشه اتاق خوشحال کند.

راه دیگر باز کردن چشم و کشیدن آرزوهاست. راهی که متین انتخاب کرده. او دو ماهی است که به بیمارستان اثاث‌کشی کرده و درگیر کرونا شده است. متین هم پیوند مغز استخوان دارد و هم تلاش دارد پیوندش با زندگی را وصل کند.

متین اگرچه دلش برای خانه و اسباب‌بازی‌هایش تنگ شده و در حسرت نداشته‎هایش هست، اما تلاش دارد تخت تنگ بیمارستان را با کوله‌بار داشته‌هایش پر کند.

در این میان فرصتی می‌یابند تا به دستان پرمهر مادرشان خیره شوند و گرمای زندگی و تپش محبت را در آغوش او تجربه کنند.

یا آنکه به جنب و جوش پرمهر پرستاران خیره شوند.

انتخاب برخی کودکان نیز دنیای مجازی و بازی‌های تلفنی است. وقتی سرنوشت برایشان دوری از مدرسه و همکلاسی‌ها را می‌نویسد آنان نیز چشمشان را به قاب تنگ گوشی همراه می‌دوزند تا در زندگی دوم تقدیر بهتری بیابند.

علیرضا اما از تخت و فضای بیمارستان خسته شده است. اینجاست که فرشته مهربان خانه جدیدش به او می‌گوید تا کمتر بر تخت دراز بکشد و دنیای پرنشاط سابقش را تجربه کند. فرشتگان مهربانی که سرشان خیلی شلوغ است.

فرشتگانی که تمام تلاششان برای یافتن مسیر جدید است، مسیری که به درمان کودکان و درماندگی ویروس می‌انجامد. پزشکان و پرستاران بخش عفونی بیمارستان کودکان وقت خواب و استراحت ندارند.

مراقبت، مداومت و دقت لازمه کار پزشکان اطفال است.

پرونده اعمال پزشکانی که از دقت نظر در درمان کودکان بیمار اهمال نمی‌کنند، حتماً باید سرشار از کارهای خیر و خداپسندانه باشد.

محدثه هم که خیلی به درس خواندن علاقه داره، درست چهل روز هست که از درس دور مانده و برای بازگشت به خانه لحظه‌شماری می‌کنه.

در کنار محدثه و کودکانی که بر تخت‌ها در انتظار رهایی و سلامتی هستند و از بی‌تحرکی به تنگ آمده‌اند، پزشکان و پرستاران در حال تکاپو و تلاش هستند.

تا دنیای کودکان را روشن کنند و سیاهی تصویر ریه‌هایشان را که از میهمان‌های ریز خداحافظی کرده دوباره ثبت کنند.

فرشتگانی که ترس از مرگ را از ذهن بیرون می‌کنند، تا کودکان نیز از مرگ نهراسند.

این کودکان هم دلگرم به دستان پر مهر مادرند و هم پشتشان به پزشکان و پرستاران گرم است و آرزوی رهایی دارند.

آنان باید دلگرم و آرام بخوابند. مانند علیرضا و مادرش که روزهای سختی را در بیمارستان سپری می‌کنند و به امید روزهای بهبودی هستند.

می‌دانم که روزهایی که بر من پرسرعت می‌گذرد، حتی تحمل گذشت دقایقش نیز برای تو سخت است، اما بدان که ما تو رها نخواهیم کرد و برای سلامتی‌ات همیشه دعا می‌کنیم.

نظرات بینندگان