در محضر مادر پهلو شکسته
حضرت فاطمه زهرا(ع) پس از ۷۵ يا ۹۵ روز رنج و درد و محنت، با تنى رنجور و صدمه ديده از حوادث پديدآمده، به سوى ملكوت اعلا پر كشيد و با شهادت او، اميرمؤمنان(ع) از داشتن يار غمخوار و همراه خويش محروم شد.
به گزارش خبرنگار افتخاری ایکنا، در روايت معتبرى از كتاب الكافى، مدت حيات حضرت زهرا(س) پس از پيامبر(ص)، ۷۵ روز دانسته شده است كه با احتساب روز ۲۸ صفر، به عنوان روز رحلت پيامبر(ص)، روز شهادت حضرت فاطمه(ع) سيزدهم جمادى‌الاول سال يازدهم هجرى خواهد بود.
البته اين احتمال هم مطرح شده است كه مدت زندگى ۷۵ روزه حضرت زهرا(س) پس از پيامبر(ص)، تغيير و تصحيف ۹۵ روز باشد؛ زيرا «خمس و سبعون» در نگارش شبيه به «خمس و تسعون» است و احتمال تصحيف يكى به ديگرى به‌ويژه در نگارش بدون نقطه، وجود دارد.
اگر مراد از ۹۵ روز، سه ماه و پنج روز باشد، جمع ميان قول به ۹۵ روز و سوم جمادى‌الآخره پديد مى‌آيد.
رسم آن است كه به پاس قدردانى و بزرگداشت مقام آن سرور بانوان جهان، دو مراسم بزرگداشت با عنوان فاطميه اول و فاطميه دوم برپا مى‌شود تا ياد و خاطره جانفشانى اولين شهيد دفاع از ولايت علوى بيشتر مطرح شده و نسيم روح نواز فضائل فاطمى جامعه را بيشتر عطرآگين کند.
در روایاتی از حضرت فاطمه زهرا(س) می‌خوانیم:
«إلزَم رِجلَها؛ فَإنَّ الجَنَّةَ تَحتَ أقدامِها؛ در خدمت مادر باش؛ زيرا بهشت زير قدم‌های مادران است.» (كنزالعمّال، ح ۴۵۴۴۳ )
«إذا حُشِرتُ يَومَ القِيامَةِ أشفَعُ عُصاةَ اُمَّةِ النَّبِيّ صلي الله عليه وآله؛ آن‌گاه كه در روز قيامت برانگيخته شوم، گناهكاران امت پيامبر اسلام را شفاعت خواهم كرد.» (إحقاق الحقّ، ج ۱۹، ص ۱۲۹ )
«إنْ كُنتَ تَعمَلُ بِما أمَرناكَ و تَنتَهي عَمّا زَجَرناكَ عَنهُ فَأنتَ مِن شيعَتِنا و إلّا فَلا؛ اگر به آنچه تو را به آن فرمان می‌دهيم عمل كنی و از آنچه برحذر می‌داريم دوری كنی، از شيعيان مايی و الّا هرگز.» (بحارالأنوار، ج ۶۸، ص ۱۵۵)
«حُبِّبَ إلَي من دُنياكُم ثَلاثٌ: تِلاوَةُ كِتابِ اللَّهِ و النَّظَرُ في وَجهِ رَسولِ اللَّهِ و الإنفاقُ في سَبيلِ اللَّهِ؛ از دنيای شما محبت سه چيز در دل من نهاده شد: تلاوت قرآن، نگاه به چهره پيامبر خدا و انفاق در راه خدا» (نهج‌الحياة، ح ۱۶۴)
«يا أباالحَسَنِ! إنّي لأَستَحيي مِن إلهي أن اُكَلِّفَ نَفسَكَ مالاتَقدِرُ عَلَيهِ؛ ای علی! من از پروردگارم شرم دارم كه چيزی از تو درخواست كنم كه توان برآوردن آن را نداشته باشی» (بحارالأنوار، ج ۴۳، ص ۵۹)
«بِشرٌ في وَجهِ المُؤمِنِ يُوجِبُ لِصاحِبِهِ الجَنَّةَ؛ خوش‌رويی هنگام روبه‌رو شدن با مؤمن، بهشت را بر فرد خوش‌رو واجب می‌كند.» (بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۴۰۱)
منبع: حکمت‌نامه فاطمی از صفحه ۶۸۸ تا صفحه ۶۹۹
اکبر پوستچیان
انتهای پیام 
