«زبان»؛ گنجی عظیم که باید آن را مُهر و موم کرد

به گزارش خبرنگار افتخاری ایکنا، آیت‌الله روح‌الله قرهی، از اساتید برجسته اخلاق شهر تهران، شامگاه دوشنبه، ۱۴ مهرماه در جلسه هفتگی درس اخلاق خود در شرح حدیث عقل و جهل که در مسجد شهید هرندی تهران برگزار شد، با بیان اینکه زبان را باید مانند جواهرات مُهر و موم کرد، گفت: شایسته است که مؤمن زبانش را مهر و موم بزند همان‌طور که صندوق طلا و جواهراتش را مهر و موم می‌کند.

وی ادامه داد: امام باقر(ع) در این زمینه فرمودند: «اِنَّ هذا الِلّسانَ مِفْتاحُ کُلِّ خَیْرٍ وَ شَرٍّ، فَیَنْبَغی لِلْمُؤْمِنِ اَنْ یَخْتِمَ عَلی لِسانِهِ کَما یَخْتِمُ عَلی ذَهَبِهِ وَفِضَّتِهِ؛ همانا این زبان، کلید هر نیک و بد و خیر و شر است، پس سزاوار است که مؤمن بر زبان خویش مُهر بزند، همان‌گونه که بر طلا و نقره‌اش لاک و مُهر می‌زند.» (تحف‌العقول، ص 298)؛ اینجا هر چه هست چه خوبی‌ها چه بدی‌ها کلیدش زبان است و اینکه بیان شده زبان سرخ سر سبز را به باد می‌دهد به همین دلیل است چون این زبان گاهی بی‌جا باز می‌شود.

این استاد اخلاق با بیان اینکه چرا باید زبان را مانند جواهرات حفظ کرد، اظهار کرد: اصلاً برای چه نقره و طلا را مهر و موم می‌کنند و آن را جای امن و در گاوصندوق می‌گذارند؟ چون چیز باارزشی است و اهمیت دارد؛ حالا در اینجا اتفاقاً می‌خواهند بیان بفرمایند که ارزش زبان چقدر است که حضرت فرمودند ای بشر که نمی‌فهمی و تو ای مؤمن اگر به درجه ایمان رسیدی و فهمیدی، بدان که این زبان گنج است. 

وی ادامه داد: به این نکته دقت کنید؛ مگر اعمال به نیات نیست اما همه این اعمال به نیات باید به این زبان جاری شود؛ شما قلباً خدا را دوست دارید و او را می‌پرستید، اما خدا فرموده است این دوستی را باید با این گنج زبان بیان کنید و با زبان با خدا حرف بزنید و این نشان از عظمت زبان است که با این عضو کوچک می‌توانید با پروردگار عالم حرف بزنید. 

قرهی زبان را تنها عضوی دانست که با آن می‌توان با پروردگار عالم حرف زد، گفت: زبان طلای نابی است که می‌توان با آن ذکر پروردگار عالم گفت و به اوج رسید. پروردگار عالم به لسان نبوی و معصومین بیان فرمودند که برای دفع بلایا صبح‌گاه که بلند می‌شوید، سه مرتبه بگویید: «الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعالَمِینَ، الْحَمْدُ لِلّٰهِ حَمْداً کَثِیراً طَیِّباً مُبارَکاً فِیهِ؛ خدا را ستایش پروردگار جهانیان، خدا را ستایش ستایشی بسیار پاکیزه‌ مبارک» و این ذکر با زبان گفته می‌شود.

این استاد اخلاق با تأکید بر اینکه از زبان شری صادر نمی‌شود، اظهار کرد: اصلاً فکر نکنید که این زبان بد است؛ زمانی که به مقام کامل ایمان رسیدید آن وقت درک می‌کنید که این زبان چه نعمت و گنج عظیمی از سوی خداست که به ما مرحمت شده است؛ اگر این را فهمیدید از این زبان مراقبت می‌کنید و هرگز ناسزا نمی‌گویید و غیبت و فحاشی نمی‌کنید، چون می‌فهمید این زبان گنج عظیمی است. 

وی گفت: بنابراین زبان مفتاح هر خیر و شری است ولی اصل این زبان، خیر است منتهی وقتی کسی ارزش آن را نداند و نفهمد و مؤمن نشود از این زبان شر هم بیان می‌شود چون ارزش آن را ندانسته است و نمی‌داند. شر هم خود زبان نیست بلکه آن چیزی است که از این عضو به علت نشناختن آن توسط فرد جاری می‌شود، کمااینکه انسان اگر انسان باشد باید خیر مطلق باشد چون خداوند فرمود فطرت ما الهی است.

محسن سلطان‌احمدی