عزاداری برخلاف دستورالعمل‌های بهداشتی، فعل حرام است
یک استاد حوزه و دانشگاه گفت: عزاداری برای امام حسین(ع) جزو شعائر الهی و مستحب مؤکد است و باید اقامه شود، ولی اگر مجالس عزا برخلاف مصوبات ستاد ملی مقابله با کرونا باشد، نه تنها عبادت محسوب نمی‌شود، بلکه فعل حرامی نیز انجام شده است.
حجت‌الاسلام مهدی اژه‌ای، استاد حوزه و دانشگاه در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان، با بیان اینکه شعائر الهی باید باعظمت شمرده شود، اظهار کرد: در سراسر دنیا، هر ملتی شعائر خود را گرامی می‌دارد، چنانکه بازی‌های المپیک نیز ریشه در یونان باستان دارد و همه کشورها برای قهرمانی در این مسابقات هزینه می‌کنند و حتی مشعل المپیک در کشورهای مختلف گردانده می‌شود تا در نهایت به محل برگزاری مسابقات برسد. بنابراین، تعظیم شعائر اصلی جهانی است و هیچ ملتی نیست که این کار را انجام ندهد. در ایران نیز از گذشته‌ها تاکنون آداب و رسومی وجود داشته و دارد که مردم آنها را انجام می‌دهند و به قبل از اسلام برمی‌گردد.
بیشتر بخوانید:
وی افزود: وقتی شعائری ریشه الهی و اعتقادی داشته باشد، مغرضان آن را مورد هجمه قرار می‌دهند و با آن مخالفت می‌کنند، مثلاً اگر کسی برای ولادت فرزندش گوسفندی قربانی کند، عده‌ای به صحنه آمده و این عمل را محکوم می‌کنند و نه تنها خودشان هیچ هزینه‌ای برای این کارها نمی‌پردازند، بلکه تلاش می‌کنند مانع دیگران نیز بشوند. از طرف دیگر، شعائری که موجب حرکت جامعه علیه ظلم، تبعیض، فساد و تعدی شود و جلوی غارتگری‌ها را بگیرد، مورد بغض مستکبران عالم قرار می‌گیرد و آن را تخطئه می‌کنند.
این استاد حوزه و دانشگاه بیان کرد: واقعه عاشورا نهضتی الهی و آسمانی است که در قله حرکت انبیا و ائمه(ع) قرار دارد و شور خداخواهی و خداپرستی و مبارزه با ظلم و فساد و تعدی و تباهی را در جامعه احیا می‌کند. بنابراین، تعظیم شعائری مثل عاشورا امروز بیشتر از دیروز ضرورت دارد، چون دشمن خودش به صحنه آمده و علناً با شیعه مبارزه می‌کند، لذا از نهضت عاشورا ضرر می‌بیند. انقلاب اسلامی نیز ریشه در نهضت عاشورا دارد و شهدای 15 خرداد 42 همه از عزاداران امام حسین(ع) بودند. در عاشورای سال 57 نیز شهید بهشتی حکم پایان سلطنت و عزم شاه را در میدان آزادی قرائت کرد.
حجت‌الاسلام اژه‌ای تصریح کرد: برگزاری مراسم عزاداری هیچ‌گونه آفتی نباید داشته باشد، ولی چون حفظ شعائر جزو مستحبات مؤکد و در مواردی، نزدیک به واجب محسوب می‌شود، اصل این مراسم باید برگزار شود که می‌تواند به‌صورت خانوادگی باشد، یا همان‌طور که آیت‌الله سیستانی فتوا دادند، در حسینیه‌های روباز با جمعیت محدود و مداح و سخنران برگزار شود، یا در خانه‌ها با همان جمع محدود خانوادگی. همچنین در سطح شهرها و سردر خانه‌ها و مراکز مختلف باید پرچم‌های عزا برافراشته شود و در مکان‌هایی که شرایط لازم وجود دارد، با جمعیتی محدود و کنترل‌شده برگزار شود.
وی ادامه داد: وقتی دو دسته یعنی صاحب‌نظران عقیدتی و مذهبی مثل علمای بزرگ و مراجع تقلید و مراکز طبی و پزشکی راجع به موضوعی واحد اظهار نظر کنند، در اینجا نظر مراکز پزشکی اولویت دارد، چون فقیه فقط موضوع را بیان می‌کند که جایز است یا جایز نیست و مصداق آن را خود مقلد باید تشخیص دهد. بنابراین، ستاد ملی مقابله با کرونا هر دستوری صادر کند، به نظر من رساله عملیه و فتوا خواهد بود و هر کس در مراسم عزاداری با این دستورات مخالفت کند، نه تنها عملش عبادت نیست، بلکه قطعاً فعل حرامی مرتکب شده است و چنین اعمالی نه تنها مورد رضایت نیست، بلکه موجب ناراحتی امام زمان(عج) می‌شود و طبق روایتی، ایشان از دست شیعیان احمق ناراحت‌اند و حماقت یعنی همین که انسان در خصوص موضوعات مختلف به نظر متخصصان آن حوزه‌ها توجه نکند.
این استاد حوزه و دانشگاه در خصوص دیدگاه‌هایی که معتقدند مجالس عزاداری باید با شکوه هر چه تمام‌تر برگزار شوند و نیازی هم به رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی نیست، گفت: منشأ این دیدگاه‌ها به فرقه شیرازی برمی‌گردد که مروج خرافات بوده و جریانی منحط و وابسته به انگلستان است و عده‌ای در ایران خود را با این جریان هماهنگ می‌کنند. این جریان قصد دارد شیعه را بی‌توجه به علم و دانش و سلامت انسان‌ها و معتقد به خرافات معرفی کند. از طرف دیگر، گروهی در داخل کشور هستند که ارتباطی با خارج ندارند و افراد معتقد و دلسوزی هستند، ولی فاقد بصیرت‌اند، یعنی متوجه پیامد دیدگاه‌های خود نیستند و در نتیجه، به خرافات دامن می‌زنند.
وی اضافه کرد: اگر زندگی انبیا و از جمله پیامبر اکرم(ص) را مرور کنیم، می‌بینیم که آنها نیز مثلاً اگر غذای ناسالمی می‌خوردند، مریض می‌شدند و 10 نفر از ائمه(ع) با زهر مسموم شده و به شهادت رسیدند. بنابراین، وقتی انبیا و معصومین(ع) در اثر عواملی بیمار می‌شدند، نشان می‌دهد این دیدگاه که در مجلس عزاداری عوامل بیماری‌زا اثر نمی‌کند، برداشتی جاهلانه از مسائل و نوعی فریب است. هیچ‌کس نمی‌تواند به‌دلیل عشق و علاقه‌ای که به معصومین(ع) دارد، عمداً خود را به خطر بیندازد و چنین کاری با مبانی عقلی، علمی، فقهی و نیز سیره و سنت پیامبر(ص) و معصومین(ع) سازگاری ندارد.
انتهای پیام
