رجعت در کلام امام حسین(ع) در روز عاشورا + فیلم

بسته تصویری «چراغ هدایت» از ابتدای محرم‌الحرام ۱۴۴۳ هجری به مدت ۱۷ شب به مخاطبان خبرگزاری ایکنا ارائه می‌شود. این بسته شامل قرائت آیه‌ای از قرآن با صدای محمدرضا پورزرگری، قاری بین‌المللی، است و در ادامه حمید مروجی‌طبسی، مؤلف کتاب «آیات قرآنی در کلام و نهضت حسینی»، به بیان نکات تاریخی این آیه و زمان بهره‌برداری آن از سوی حسین بن علی(ع) در مسیر کربلا می‌پردازد و کاظم رجبعلی، پژوهشگر قرآن، نیز چند نکته کلیدی نهفته و کاربردی این آیه را بیان می‌کند.

متن این بسته تصویری 9 دقیقه‌ای به‌ منظور بهره‌برداری بیشتر مخاطبان، منتشر شده است.

نگاه تاریخی

در هفدهمین و آخرین قسمت چراغ هدایت، به آیه 96 سوره اعراف پرداخته می‌شود: «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ؛ و اگر مردم شهرها ايمان آورده و به تقوا گراييده بودند قطعا بركاتى از آسمان و زمين برايشان مى‏ گشوديم ولى تكذيب كردند پس به [كيفر] دستاوردشان [گريبان] آنان را گرفتيم»، مولایمان حسین(ع) در چه منزلگاهی به این آیات شریفه اشاره کرد؟ حمید مروجی‌طبسی، مؤلف کتاب آیات قرآنی در کلام و نهضت حسینی، به آن پاسخ می‌دهد. با ما همراه شوید.

از امام باقر(ع) نقل شده که فرمود: امام حسین(ع) در روز عاشورا از خبر پیامبر خدا(ص) در خصوص شهادت خود و یارانش در کربلا خبر داد و در ادامه سخنان خود به مسئله رجعت اشاره فرمود و نقش خویش را در آن زمان چنین تبیین نمود:

امیر مؤمنان(ع) شمشیر رسول خدا(ص) را به من می‌دهد و مرا به شرق و غرب عالم برمی‌انگیزد. به هیچ دشمن خدا نمی‌گذرم مگر که خونش را می‌ریزم و هیچ بتی را نمی‌نهم مگر که می‌سوزانم ...

سپس هر جانوری را که خدا گوشت آن را حرام فرموده می‌کشم تا بر زمین، جز پاکیزه‌ها نمانند و بر یهود و نصارا و دیگر ملت‌ها می‌پردازم و آنان را میان اسلام و شمشیر، آزاد می‌گذارم؛ هر که اسلام آورد بر او منت دارم و هر که اسلام نپذیرد، خدا خونش را بریزد و کسی از شیعیان ما نمی‌ماند مگر که خدا فرشته‌ای نزد او فرستد تا خاک را از چهره‌اش ببرد و همسران و منازلش را در بهشت بشناساند.

بر زمین کور و زمین‌گیر و گرفتاری نمی‌ماند مگر آنکه خدا به برکت ما اهل بیت(ع) ناراحتی او را برطرف کند و برکت‌ها از آسمان بر زمین آید تا درختان، میوه‌های خدا خواسته خود را سرشار آرند و میوه‌های زمستان را در تابستان و میوه‌های تابستان در زمستان مصرف کنند و آن است فرموده خدای متعال: «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ».

سپس خدا به شیعیان ما کرامتی بخشد که هیچ چیز بر زمین و در زمین بر ایشان پنهان نماند تا آنجا که یک نفر از ایشان اراده کند تا اخبار خاندان خود داند، پس آنان را به آگاهی آنچه کنند خبر دهد.

آیه‌ای که خدمتتان تلاوت شد آیه 96 از سوره اعراف بود.

نگاه تدبری

کاظم رجبعلی، استاد تدبر در قرآن کریم، درباره آیه فوق به نکاتی اشاره کرده است که در ادامه می‌آید:

• مضمون آیه 96 سوره اعراف این است که چگونه نعمت‌ها در صورت داشتن تقوا برای مردم ازدیاد پیدا می‌کرد.
• سوره اعراف سوره ملکوت است.
• از حسین بن علی(ع) به یادگار داشته باشیم که اوضاعمان به سامان نخواهد رسید مگر با ایمان و تقوا و ایمان.

چراغ هدایت به همت سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور در استودیو مبین تولید و منتشر شده است.