عفت؛ فضیلت بزرگ اخلاقی

به گزارش ایکنا از فارس، عفت از فضائل چهارگانه اصلی اخلاق اسلامی است و چنانچه از قوه شهویه در حد مطلوب و معقول و منطبق بر نیاز حقیقی و به دور از افراط و تفریط استفاده شود فضیلت عفت به وجود می‌آید.

در اخلاق عفت اسلامی، عفت اعم از خوردن، نوشیدن و عفت دامن را نیز شامل می‌شود. در احادیث پروردگار صفت عفت را زینت انسان اعلام می‌دارد. در ادامه به  انواع جنس عفت و تعریفی مختصر از آن‌ها می‌پردازیم:

حیا:

صفت نفس است در جایی که آگاهانه به دلیل زشتی امری و به خاطر به دور ماندن از سرزنش، خود را در تنگنایی قرار می‌دهد، تنگنایی که بهره جمیل دارد.

رفق(مدارا):

صفت نفس است در جایی که پذیرای حوادث شود بدون اینکه پاداشی را تصور کند.

حسن هدی (سیرت):

تمایل و علاقه نفس است به اینکه خود را از طریق امور شایسته به تکامل رساند.

مسالمت:

صفتی نفسی است که در برخورد آرای رفتاری نرم نشان داده بدون یافتن اضطراب در او و با داشتن توان برخورد، ملایمت نشان می‌دهد.

دعت(راحت):

صفتی نفسی است که در بروز و ظهور شهوت، خود را حفظ کرده و آرام باشد.

صبر:

مقاومت نفس است در برابر هوس‌ها آن‌ چنانکه فعلی زشت از او صادر نشود.

قناعت:

این است که نفس به هر نوع خوراک و لباس راضی بوده باشد.

وقار:

عدم شتابزدگی و در نتیجه عدم تجاوز نفس از حد خویش است.

ورع:

صفت نفسی است که توجه و اقدام به اعمال شایسته می‌کند.

انتظام:

این است که نفس توجه به امور را در انطباق با مصالح و اهمیت قرار دهد.

حریت:

صفت نفسی است که از اکتساب حرام صرف‌نظر کرده و آنچه را که اکتساب می‌کند به مصرف شایسته آن می‌رساند.

سخاء:

حالت نفس است آنگاه که امر انفاق مال بر او آسان باشد، آنچنان که بدون مانع در خود، اموال را به مصارف لازم آن برساند.

گردآورنده: پرویز ارجمند، جانشین فرمانده انتظامی شهرستان کوه‌چنار استان فارس