دوازدهمین شماره «پژوهش‌های عقلی نوین» منتشر شد
کد خبر: 4046853
تاریخ انتشار : ۱۶ فروردين ۱۴۰۱ - ۱۴:۰۴

دوازدهمین شماره «پژوهش‌های عقلی نوین» منتشر شد

دوازدهمین شماره دوفصلنامه علمی ـ پژوهشی «پژوهش‌های عقلی نوین» از سوی پژوهشکده اسلام تمدنی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی منتشر شد.

به گزارش ایکنا، این شماره حاوی مقاله با عناوین 9 مقاله با عناوین «نسبت مسئله خفای الاهی با مسئله شر: بررسی دیدگاه جان شلنبرگ» تألیف سید نصیراحمد حسینی «رویکرد صدرا و هایدگر به دوآلیسم نفس و بدن» اثر مشترک حسین آزادمنجیری، مجید ملایوسفی، محمدحسن حیدری و محمدصادق زاهدی «تحلیل ادله سمعی و عقلی بر استحاله خلق ابداعی از ممکن الوجود» نوشته محمد سلطانی رنانی از جمله مقالات این شماره است.
 
همچنین «اصطلاح شناسی ابداع در نگاه علامه طباطبایی» اثر محمد بهرامی «مسئله شر و قابلیت‌های صورت‌بندی نظریه عوض» نوشته مشترک قدرت‌الله قربانی و شکیلا دهقان نیادکی «اثبات وابستگی بقای بدن عنصری به روح بخاری از منظر حکمت اسلامی» به همت حسینعلی گودرز بروجردی و روح‌الله آدینه «نقد و بررسی تفسیر میرداماد از روایات خلقت نوری» نوشته سیده زهرا موسوی بایگی و سید محمد موسوی «نقش عقل در برانگیختن رفتا‌رهای اخلاقی از منظر علامه طباطبایی» به قلم مریم قلاسی، محمد کاظم علمی و سید مرتضی حسینی شاهرودی و همچنین «بررسی و نقد استدلال غیر اخلاقی بودن ازدواج: عشق قوام بخش ازدواج» نوشته علیرضا آل‌بویه و فاطمه جمشیدی، دیگر مقالاتی است که در این شماره منتشر شد‌ه‌اند.
 
در بخشی از مقاله «اصطلاح شناسی ابداع در نگاه علامه طباطبایی» می‌خوانیم: ابداع به عنوان یکی از صفات فعلیه خداوند همواره مورد توجه اندیشمندان مسلمان قرار داشته و شخصیت‌های برجسته‌ای چون کندی، فارابی، ماتریدی، صدوق، ابن‌سینا، طبرسی، سهروردی و غیره بحث‌های مختلفی را درباره آن مطرح کرده‌اند. برخی به تعریف حداقلی از ابداع بسنده کرده و شماری، تعریف حداکثری ابداع را ضروری می‌دانند. در این میان علامه طباطبایی به عنوان یکی از شخصیت‌های برجسته تفسیری، فلسفی و کلامی عصر حاضر، به مناسبت کاربرد کلمه بدیع و برخی مشتقات بدع، به بحث در مورد ابداع نیز می‌پردازد.
 
ایشان ابداع را از صفات فعلیه خداوند می‌داند. علامه بدیع را به معنای مبدِع درنظر گرفته و این‌همانی مبدِع، فاطر و خالق را برنمی‌تابد. در نگاه ایشان، ابداع، ایجاد بدون نمونه، بدون زمان، بدون تقلید، بدون علل و بدون مثل است. نوشتار پیش‌رو با روش توصیفی و مطالعه کتابخانه‌ای صورت گرفته و هدف نهایی آن زدودن اختلافات لفظی در تعریف ابداع و تقریب نظریات در این حوزه است.
 
برای مشاهده متن کامل مقالات این شماره اینجا کلیک کنید.
انتهای پیام
captcha