سیدمحسن موسوی‌بلده:
تلفیق محافل قرآنی و مجالس حسینی بخشنامه‌ای نمی‌شود + فیلم
مدرس و پیشکسوت قرآنی گفت: تلفیق مجالس حسینی با محافل قرآنی از رهگذر صدور بخشنامه یا توصیه‌ای از سوی دستگاه اجرایی و مثلاً وزارتخانه‌های متولی امور فرهنگی، محقق نمی‌شود، بلکه باید این امر به شکل مردمی و با تبلیغ و ترویج مبلغان قرآنی و روحانیت، تبدیل به یک فرهنگ شود.
سیدمحسن موسوی‌بلده؛ مدرس پیشکسوت قرآنی در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا درباره جایگاه قرآن در مجالس عزای حسینی گفت: اگر به قرآن با دقت نظر کنیم، سراسر قرآن از امام حسین(ع) و نیز شر مطلق یعنی یزید سخن گفته شده است؛ حسین(ع) سمبل حق و یزید سمبل باطل است. از آنجا که ارتباط حسین(ع) با قرآن وثیق و دائمی است، لذا باید به تأسی از سیره اهل بیت(ع) ما نیز همان اندازه که به فرهنگ عترت توجه داریم، به قرآن به عنوان ثقل اکبر نیز اهتمام ویژه داشته باشیم و در جریان برگزاری مجالس عزای حسینی بخشی را به تلاوت قرآن و بیان معارف قرآنی اختصاص دهیم.بیشتر بخوانید؛
وی افزود: در صحه گذاشتن به اهمیت جایگاه قرآن همین بس که امام حسین(ع) عصر تاسوعا و در شب عاشورا تنها به این دلیل که فرصت زمانی بیشتری برای قرائت قرآن و راز و نیاز داشته باشند، به برادر خود حضرت عباس(ع) عرضه می‌دارند که به سمت سپاه کوفه رفته و از آنها مهلت بیشتری برای اینکه فرصت انس بیشتر با قرآن داشته باشند، بگیرد.
موسوی‌بلده گفت: اینکه چگونه می‌توان این امر را به عنوان یک سنت در جریان برگزاری محافل حسینی تبدیل به یک فرهنگ کرد باید گفت که نمی‌توان انتظار داشت این جریان از رهگذر صدور بخشنامه یا توصیه‌ای از سوی دستگاه اجرایی و مثلاً وزارتخانه‌های متولی امور فرهنگی، باب شود و زین پس شاهد باشیم که مجالس و محافل حسینی با قرائت و انس با قرآن توأم شود.
این پیشکسوت قرآنی تأکید کرد: تنها باید در این مسیر، تبلیغ و ترویج از سوی معلمان قرآن و روحانیت به عنوان واسطه‌هایی که می‌توانند به تدریج این دو مقوله قرآن و عترت را با یکدیگر ممزوج سازند، صورت گیرد و لذا نقش این قشر از جامعه در این زمینه بسیار مهم است و به تعبیری این حلقه واصل یعنی معلمان و مبلغان قرآنی با حضور خود در این محافل می‌توانند، همچون دامنه‌ای که قله یعنی قرآن و معصومین(ع) هستند به کوهپایه یعنی مردم متصل سازند، آب جاری از برف را به پایین کوه سرازیر کنند.
وی اظهار کرد: در این عرصه نگاهی عمیق به زندگی ائمه(ع) می‌تواند بزرگترین الگو باشد. وقتی در سیره امام صادق(ع) نظاره می‌کنیم، شاهدیم که ارتباط و اتصال ایشان به قرآن همیشگی و مداوم بوده است، در حالی که باید گفت مگر معصوم(ع) که خود قرآن ناطق است، چه الزام و احتیاجی به قرآن دارد؟ وقتی چنین انس و الفتی میان معصوم(ع) و قرآن وجود دارد، دیگر حجت برای امثال ما در همجواری دائمی با قرآن تمام است.
این مدرس قرآن گفت: به ویژه در جریان عاشورا و برگزاری مجالس عزای حسینی این توقع می‌رود که توجه و ارتباط با قرآن بیش از پیش باشد، چرا که در روز عاشورا وقتی با شهادت امام حسین(ع) روبه‌رو هستیم، این یعنی شهادت قرآن و لذا باید ابعاد این قیام و اهمیت و جایگاه والای آن از منظر قرآن که به این واسطه شاهد احیای قرآن و اسلام هستیم، بیشتر برای عزاداران تبیین شود.
موسوی‌بلده به مراسم سوگ‌نشینی قاریان قرآن که هر ساله در شب سوم شهادت امام حسین(ع) در منزل خود برپا می‌کند، گفت: این مراسم قدمتی بیش از سی سال دارد که به توصیه ابوی مرحومم هر ساله برگزار می‌شود و از حدود 20 سال قبل از آنجا که برادر و خواهرم نیز معلم و فعال قرآنی هستیم، لذا به این سمت و سو سوق پیدا کرد که با حضور قاریان، حافظان و اساتید قرآنی برگزار شود.
مؤلف کتاب حلیة‌القرآن قشر قرآنی را از جمله برترین اقشار جامعه دانست و گفت: برگزاری چنین مراسمی با حضور قاریان و اساتید قرآنی می‌تواند الگوی خوبی به منظور برگزاری مجالس تلفیقی قرآن و عترت باشد، چرا که طبق حدیث مشهور نبوی این دو یعنی قرآن و عترت از یکدیگر جدا نیستند و پیوستگی آنها نه اینکه خواست ما باشد، بلکه یک فرضیه متقن است که این دو را از یکدیگر جدایی‌ناپذیر دانسته؛ ماهیتی واحد که در عالم کثرت تبدیل به دو امام یکی معصوم(ع) و دیگری قرآن شده است.
مطالب مرتبط
