جلوه‌هایی از مصیبت آسمانی سیدالشهدا(ع) + صوت

به گزارش ایکنا، مراسم سوگواری ایام اربعین حسینی با سخنرانی سیدمجتبی حسینی، با محوریت شرح زیارت اربعین امام حسین(ع)، شب گذشته 2 شهریور برگزار شد که گزیده آن را در ادامه می‌خوانیم؛

جلسه گذشته بحث ما در ارتباط با عبارت «وجاهَدتَ في سَبيلِهِ حَتّى أتاكَ اليَقينُ» بود و نکات اصلی آن را عرض کردیم. رسیدیم به این قسمت که حضرت می‌فرمایند: «فَلَعَنَ اللّهُ مَن قَتَلَكَ، ولَعَنَ اللّهُ مَن ظَلَمَكَ، ولَعَنَ اللّهُ اُمَّةً سَمِعَت بِذلِكَ فَرَضِيَت بِهِ».

کربلا یکی بود و تکرار نمی‌شود

در مورد قتل زیاد شنیدیم؛ قتل کار بدی است و همه اتفاقات از قتل آن حضرت شروع شد. در عین حال در همان زمان قتل‌های زیادی اتفاق افتاد و جنگ‌های زیادی در آن زمان و حتی زمان انبیای گذشته صورت گرفته بود. همچنین در صدر اسلام هم جنگ‌های متعددی بود و یکی از دردناک‌ترین شهادت‌ها شهادت حمزه سیدالشهدا بود ولی هیچ کدام کربلا نشد و نخواهد شد. این اشتباه ما است که تا کسی کشته می‌شود سریع آن را به کربلا تشبیه می‌کنیم. خیر، کربلا یکی بود، عاشورا هم یکی است. این جمله معروف «کل یوم عاشورا، کل ارض کربلا» هم سندی ندارد و صرفا یک جمله عربی است. می‌شود از زوایایی یک معنای درستی به آن چسباند ولی اینطور نیست که هر جا دو نفر دعوا کردند بگوییم کربلا است، یک طرفش امام حسین(ع) است، یک طرفش یزید است.

بنابراین جنگ‌ها زیاد بوده، شهادت هم بوده و آیات متعددی در قرآن درباره جنگ بدر و احد داریم اما قضیه کربلا فرق می‌کند. در زیارت عاشورا می‌خوانیم این مصیبت مصیبتی است که در آسمان و زمین خیلی سنگین است. ما مصیبت آسمانی ندیدیم و هر چه دیدیم مصیبت زمینی است. چون سطح فکر ما زمینی است اصلا کسی از مصیبت آسمانی چیزی نمی‌گوید. اینکه یکی را کشتند مصیبت زمینی است که اتفاقا خیلی بد است. وقتی خدا خواست آدم را خلق کند، ملائکه در میان همه مشکلاتی که بشر به وجود می‌آورد به دو مورد اشاره کردند؛ گفتند آیا می‌خواهی کسی را خلق کنی که خون بریزد و فساد کند. خون ریختن هم از مصادیق فساد است ولی تاکید بر آن نشان می‌دهد خون ریختن در عالم بسیار بسیار گناه سنگینی است. به خاطر همین در احکام فقهی و حقوقی داریم وقتی می‌خواهید حدی جاری کنید که در آن خون‌ریزی هست، اگر دچار شک شدید حد ساقط می‌شود. با این حال قتل یک خطا و مصیبت زمینی است.

 مصیبت آسمانی شهادت امام حسین(ع)

قتل امام حسین(ع) خیلی سنگین است ولی با این وجود یک اتفاق زمینی است. از سویی نقل شده است در لحظات آخر عاشورا ملائکه جشن گرفتند و از اینکه امام نزد آنها می‌آمد خوشحال بودند، پس مصیبت آسمانی کجاست؟ یک نکته تفسیری در اینجا عرض کنم؛ یکی از جرم‌های بنی‌اسرائیل در قرآن این است که «یقتلون النبیین بغیر حق». سؤال من این است که مگر قتل به حق پیامبران هم داریم؟ آیه می‌توانست بفرماید که بنی‌اسرائیل انبیا را می‌کشتند ولی قید «بغیر حق» یک نکته‌ای دارد. «بغیر حق» اشاره به قسمت سماواتی و آسمانی این قتل است. اینکه یک قتلی صورت گرفته بد است ولی بُعد آسمانی این کار خیلی بدتر بود.

همه ما از قتل ناراحت می‌شویم و این نشانه سلامت قلب ما است. همه انسان‌ها از قتل ناراحت می‌شوند و این امر نشان می‌دهد که قتل، یک کار بد زمینی است. ممکن است یک قتلی در زمین صورت بگیرد که انسان ناراحت شود ولی بغیر حق نباشد. آنچه در مصیبت آسمانی اهمیت دارد «بغیر حق» بودن است. ما تاکنون نشان ندادیم که بغیر حق بودن شهادت امام حسین(ع) چیست.

یکی از موارد مصیبت آسمانی در همین زیارت اربعین بیان شده است؛ آنجایی که می‌فرماید خدا لعنت کند کسانی که شما را خوار کردند. چه کسی را خوار کردند؟ پسر پیامبر را، کسی که روی دوش پیامبر(ص) بود. این در حالی است که اگر یک صفحه قرآن روی زمین باشد واجب فوری است که انسان آن را از روی زمین بردارد تا هتک حرمت نشود. این یک قسمت کوچک از مصیبت آسمانی عاشورا است. این مسئله برای آسمان سنگین است.

شما در کمتر زیارتی این مطلب را می‌بینید. امام صادق(ع) در آن لحظه در چه حالی بودند که پرده را کنار زدند و به حسن بن عطیه تعلیم دادند کسانی را لعنت کند که امام را خوار کردند. ائمه(ع) از مرگ هراسی ندارند و خود حضرت در ابتدای حرکتشان فرمودند: «خُطَّ الْمَوْتُ عَلى وُلْدِ آدَمَ مَخَطَّ الْقَلادَةِ عَلى جیدِ الْفَتاةِ» یعنی مرگ بر گردن آدمیزاد، همانند گردنبندى است بر گردن دختران جوان. در عین حال خوار شدن آن حضرت مصیبت آسمانی است که برای آسمان‌ها سنگین است و انعکاس بدی برای آسمانیان دارد. 

اهمیت این مسئله به این میزان است که آیه قرآن می‌فرماید: «لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ» یعنی صدای خودتان را جلوی پیامبر(ص) بالا نبرید که این کار موجب هبط اعمال شما خواهد بود: «أَنْ تَحْبَطَ أَعْمَالُكُمْ». این یکی از مصیبت‌هایی است که در کربلا اتفاق افتاد. تازه کسانی که جلوی پیامبر(ص) صدای خودشان را بالا می‌بردند حرف توهین‌آمیزی نمی‌زدند. بنابراین این یک جلوه کوچکی از مصیبت اهل بیت(ع) است. لذا وقتی از امام سجاد(ع) سوال شد کدام قسمت از این مسیر برای شما دشوارتر بود حضرت فرمود شام. در شام که کسی را نکشتند اما حرمت خانواده پیامبر را شکستند. باز نقل شده از حضرت سکینه سوال شد بدترین لحظه برای شما کجا بود؟ ایشان فرمود زمانی که ما را از خانه پدری‌مان در مدینه بیرون کردند. از این حرف‌ها در کربلا زیاد است ولی ما کمتر به آن توجه می‌کنیم.