ضیافت شبانه قاریان نوجوان در دل تاریخ + عکس

به گزارش خبرنگار اعزامی ایکنا به قزوین، در شب پنجم اسفندماه، در دل کوچه‌های قدیمی قزوین، جایی که دیوار‌های تاریخی حسینیه امینی‌ها، عطر تاریخ را به فضا می‌پاشید، قاریان نوجوان و جوان جشنواره تلاوت‌های تقلیدی به همراه داوران و مسئولان اجرایی در جمعی نورانی گرد هم آمدند. اندر این شب، نه تنها ضیافتی از طعام و شام، بلکه ضیافتی معنوی و قرآنی بود که در فضای دلنشین حسینیه با تاریخ و فرهنگ دیرینه‌اش تنیده شده بود.

هنگامی که درِ حسینیه به آرامی گشوده شد، نور ملایم داخل این حسینیه بر دیوار‌های خشتی و قدیمی تابیده و فضای دلنشینی ایجاد کرده بود، این نور کم‌جان، که به چهره‌های مشتاق نوجوانان و جوانان می‌تابید، همچون شعله‌های روشن در دل شب، از گرمی حضور مهمانان حکایت می‌کرد. در این فضا، اولین تلاوت را یکی از قاریان نوجوان انجام داد، صدای او در دل دیوار‌های آجری و کهن حسینیه پیچید و هر گوشه از فضا را پر کرد.

در میانه این فضای روحانی، حمید مجیدی‌مهر، رئیس مرکز امور قرآنی سازمان اوقاف، از جایی میکروفون را در دست گرفت و قبل از هر چیزی از آرزو‌های نوجوانی‌اش گفت، از روز‌هایی که تنها هدفش مکبری در مسجد محل بود، اما این آرزو روز به روز بزرگتر شد. مجیدی‌مهر با لحن صمیمی خود، از ریشه‌ای‌ترین هدف‌هایش سخن گفت؛ اینکه در نهایت، رضایت پدر از راهی که انتخاب کرده، بزرگ‌ترین پیروزی‌اش بوده است.

این سخنان، همچون جرقه‌ای در دل هر فرد حاضر در محفل زد و یادآور شد که هدف از هر تلاوت و هر تلاش قرآنی، تنها در رقابت‌ها و صندلی‌ها نیست؛ بلکه در رسیدن به آرامش دل و رضایت خدا و والدین است.

در ادامه، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمصطفی مجیدی، مدیرکل اوقاف استان قزوین، نیز که حق میزبانی را در این روز‌ها به خوبی به جای آورده است، خاطرات سال‌های گذشته‌اش را بازگو کرد. او از روز‌هایی صحبت کرد که در جلسات قرآن شرکت می‌کرد و به آرامی در دل قرآن آموخت. خاطرات او برای نوجوانان حاضر در محفل، دریچه‌ای شد به دنیای خودشان؛ دنیایی که هر روز بیشتر از دیروز به سمت نور قرآن گام برمی‌دارند.

سپس نوبت به غلامرضا شاه‌میوه‌اصفهانی، یکی از داوران این جشنواره رسید. او نیز با کلامی رسا و دلنشین، تأکید کرد که قرآن نه تنها کتابی برای تلاوت است، بلکه راهی برای تربیت، هدایت و ایجاد تحول در زندگی انسان‌هاست. سخنان شاه‌میوه همچون شمعی در دل شب روشن شد و تأکید او بر تربیت قرآنی، بار دیگر یادآور شد که مهم‌ترین عنصر در این محافل، رشد معنوی و فکری قاریان است.

اما اوج این ضیافت، تلاوت شورانگیز قاسم مقدمی، قاری بین‌المللی کشورمان بود. هنگامی که مقدمی آیات سوره مبارکه طه را با صدای عمیق و دلنشین خود تلاوت کرد، گویی آسمان قزوین به صدای او گوش فرا داده بود. هر کلمه و هر آیه‌ای که از زبان او جاری می‌شد، همچون قطرات بارانی که بر روی سنگ‌های خشک می‌افتد، در دل‌های حاضران نفوذ می‌کرد. تشویق‌های بی‌امان حاضران در این لحظات، همچون امواج دریا به سوی ساحل می‌آمد و هر لحظه بر شور و هیجان مراسم می‌افزود و قاسم مقدمی را به ادامه دادن بیشتر تلاوت ترغیب می‌کرد.

پایان‌بخش این محفل نورانی، هم‌خوانی اسماءالحسنی از سوی حاضران در این ضیافت بود. صدای گرم قاریان در فضای تاریخی حسینیه پیچید، این هم‌خوانی، نه تنها پیامی از اتحاد و همدلی بود، بلکه به معنای واقعی کلمه، سرود عشق به قرآن و اهل‌بیت را در دل‌ها طنین‌انداز کرد.

در این شب، آنچه در دل هر حاضری نشست، نه فقط تلاوت‌ها، بلکه حضور در جایی بود که تاریخ و قرآن در آن به هم پیوند می‌خورند و محفل‌هایی از این دست را رقم می‌زنند.