حمایت شهردار مانیل از بازسازی مسجد تاریخی و ساخت شهرک حلال
شهردار مانیل، از احیای پروژه شهرک حلال و بازسازی مجموعه مسجد طلایی در منطقه کیاپو حمایت کرد.
به گزارش ایکنا به نقل از news.tv5 ایسکو مورنو، شهردار مانیل در دیدار با آمنه پانگاندامان دوماگرسو، مسئول بخش مدیریت بودجه از وزارت بودجه و مدیریت (DBM) حمایت خود را از احیای شهرک حلال کیاپو و بازسازی مسجد طلایی اعلام کرد.
مورنو در این دیدار که برای بررسی روند آماده‌سازی برای میزبانی فیلیپین از اجلاس آسه‌آن در سال ۲۰۲۶ برگزار شد این پیشنهاد را مطرح کرد.
در این جلسه، مورنو بر اهمیت هماهنگی تلاش‌های ملی و محلی برای ترویج فراگیری و گردشگری فرهنگی از طریق چنین ابتکارات دولتی تأکید کرد.
در پاسخ، رئیس DBM از پروژه احیای شهر حلال تمجید و از به رسمیت شناختن جامعه مسلمانان در شهر حمایت کرد.
در همین حال، پانگاندامان همچنین تأیید کرد که انتظار می‌رود دولت امارات به تأمین بودجه مرمت مسجد طلایی کمک کند.
پانگاندامان گفت: انشاءالله! ما خوشحالیم که امارات قرار است بودجه‌ای را برای بازسازی مجتمع مسجد طلایی در اختیار ما قرار دهد.
شهردار مانیل تأکید کرد که پیشنهاد بازسازی نمادهای جامعه مسلمانان در شهر، تأثیر زیادی بر فرهنگ فیلیپین خواهد گذاشت.
ایسکو در این دیدار گفت: من از ارائه تلاش کوچک خود در راستای همسو کردن اهداف شهر با دولت ملی بسیار هیجان‌زده بودم؛ به خصوص که میزبان آسه‌آن هستیم.
وی افزود: بسیار خوشحالیم که جامعه‌ای داریم که در آن مسیحیان و مسلمانان با هماهنگی و به شیوه‌ای مسالمت‌آمیز در کنار هم زندگی می‌کنند، در کنار هم رشد و با هم تجارت می‌کنند.
مسجد طلایی (مسجد الذهب) در کیاپو، در زمان ریاست جمهوری فردیناند مارکوس پدر، رئیس‌جمهور پیشین فیلیپین ساخته شد.
این مسجد که رسماً با نام مسجد و مرکز فرهنگی طلایی مانیل شناخته می‌شود، مسجدی است که در بخش عمدتاً مسلمان‌نشین منطقه کیاپو در مانیل واقع شده و بزرگترین مسجد در این کلان‌شهر محسوب می‌شود.
ساخت این مسجد تحت نظارت ایملدا مارکوس، بانوی اول وقت فیلیپین، در سال ۱۹۷۶ برای بازدید معمر قذافی، رهبر لیبی، آغاز شد. این مسجد از طریق کمک‌های خارجی، به ویژه از لیبی و عربستان سعودی، تأمین مالی شد. این مسجد می‌تواند تا ۲۲۰۰۰ نمازگزار را در خود جای دهد.
معماری این مسجد ترکیبی از معماری خارجی و محلی است. گنبد و مناره آن از مساجد خاورمیانه الگوبرداری شده، در حالی که طرح‌های هندسی آن از رنگ‌ها و تنوع هنر قومی مارانائو، ماگیندانائو و تاوسوگ الهام گرفته شده است.
مطالب مرتبط
