فرماندهان شهید - صفحه 2

گروه چندرسانه‌ای ــ‌ برگی از خاطرات شهیدسرلشکر ولی‌الله فلاحی: «سرلشکر سلیمی می‌گفتند: همیشه در میدان جنگ بودند. در جبهه که بودیم ما سرهنگ بودیم و آن زمان جنگ شلوغ شد و ترکش از این طرف و آن طرف می‌‌آمد. تیمسار فلاحی سرپا ایستاده بودند، گفتیم تیمسار سرتان را پایین بیاورید اما ایشان همان‌طور ایستاده بودند و از جایشان تکان نمی‌خوردند، آنجا بود که یک‌بار دیگر به خود اجازه دادیم تا صدایمان را بالاتر ببریم و دوباره تذکر بدهیم که کمی سرخود را خم کند که بعد از این تذکر تیمسار گفتند: آقای سلیمی چقدر سخت است که انسان در مملکت خودش نتواند سرش را بالا نگه دارد؛ این جمله قشنگی بود که در آن زمان گفتند.»

گروه چندرسانه‌ای ــ‌ برگی از خاطرات شهيد يوسف كلاهدوز: بمب كه منفجر شد، مردم از كوچه‌های اطراف خيابان پاستور دويدند به طرف محل حادثه. با فرياد الله اكبر دنبال راهی بودند كه بروند داخل ساختمان و آتش را خاموش كنند .. ريش يوسف سوخته بود. همين طور مژه ها و كمي از ابروهايش. سرش درد می كرد. به متكاهای توی پذيرايی تكيه داده بود و حسابی دمغ بود. در آخرين لحظه با رجايی رو در رو بود و حالا انگار جا مانده بود. بمب كه منفجر شده بود، يوسف از روی صندلی به طرف در اتاق جلسه پرتاب شده بود و بيرون افتاده بود.

گروه چندرسانه‌ای ــ‌ برگی از خاطرات شهید سیدموسی نامجوی: یک روز خدمت نامجوی رسیدم و جمله ای را که با خطی زیبا روی برگه ای نوشته بودم، به ایشان دادم. آن جمله این بود:«این میز باقی نمی ماند. اگر باقی می ماند، هرگز به دست من و شما نمی رسید.» با دیدن این جمله، لحظه ای به فکر رفت و بعد از لحظاتی گفت: «به خدا به این جمله اعتقاد دارم و همین طور است.» برگه را زیرشیشه میز کارش کرد و ادامه داد: «این جمله باید همیشه جلوی چشمم باشد.» بعد خطاب به من گفت: «این یکی از هدیه های ارزشمندی است که از یک دوست گرفتم و بسیار از شما متشکرم.»