یادداشت/
عبدالکریم سروش در سه جلسه پیرامون « آفات و خرافات » سخن رانده لیکن از جاده انصاف خارج شده و اصناف دشنام و اتهام و اوهام را به دین و روایات و روحانیان گسیل داشته است. آنچه در این میان بیش از همه مایه تأفف و تأسف است فرونهادن شرط ادب و «بخار» خواندن «بحار» است. شگفتا! چگونه میتوان خود را خوشهچین بستان سعدی و شاگرد دبستان مولوی دانست و دهان را با چنین تعبیر هرزه و بیمزهای آلود؟!
کد خبر: ۳۸۹۵۲۱۹ تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۲/۱۲
