آیت‌الله مجتبی تهرانی

درباره جوارح ، امام علی(ع) فرمودند: «لَا يَجِدُ عَبْدٌ طَعْمَ‏ الْإِيمَانِ حَتَّى يَتْرُكَ الْكَذِبَ هَزْلَهُ وَ جِدَّهُ»؛ بنده،‏ طعم ایمان را نمی‎چشد، مگر اینکه عمل دروغ را چه شوخی،‏ چه جدّی‏ ترک کند. توجّه کنید که آنچه برای ایمان مضرّ است، تعلّقات دنیویه است و آنچه برای ایمان از نظر نفسانی مضرّ است، طمع است. در اعمال جوارحی‌اش هم دروغ گفتن به ایمانش ضرر می‌رساند. بنابراین انسان باید سراغ اموری برود که ایمان را تقویت می‏‌کند و آن طرف هم اموری را که ضربه به ایمان می‎زند، ترک کند. سرآمد اموری که ضربه به ایمان می‌زند، همه این‏ موارد نقش تخریبی نسبت به ایمان دارند.[آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی(ره)]

داستانی را در سفینة البحار دیدم که نقل می‌کند: روزی حضرت عیسی(ع) دیدند پیرمردی کُلنگ دستش بود و داشت زمین را برای زراعت شخم می‌زد. حضرت عیسی(ع) یک جمله دعا فرمود که دعایش این بود «...اللَّهُمَّ انْزِعْ مِنْهُ الْأَمَلَ »؛ خدایا -به اصطلاح ما- آرزو را از دلش بِکَن! تا حضرت این را فرمود، بلافاصله دیدند که پیرمرد کُلنگ را برداشت و پرت کرد و دراز به دراز خوابید. ساعتی گذشت. بعد حضرت این جمله را فرمود: «...اللَّهُمَّ ارْدُدْ إِلَيْهِ الْأَمَلَ ...» خدایا آرزو را به او برگردان! اوّل، آرزو را از دلش بردار و بکَن، دوّم آرزو را برگردان! یک وقت دیدند پیرمرد بلند شد، کلنگ را برداشت و شروع به کندن زمین کرد.‌ [ آیت‌الله مجتبی تهرانی (ره)]

گروه ادب ــ سخنان آیت‌الله مجتبی تهرانی ، استاد اخلاق تهران درباره جایگاه اخلاق در مجموعه تعالیم و ماموریت‌های انبیاء در کتاب «مبانی علم اخلاق» منتشر شد.