Dagewar Alqur'ani akan tattaunawa akan lamarin Mubahlah
Bayan waki’ar “Mubahalah " wacce ta faru tare da dagewar Kiristocin Najran a kan gaskiyarsu, sai ga ayoyin kur’ani da suka da suka sake yin kira da a yi tattaunawa da yarjejeniya a kan abubuwan da suka shafi gamayya, kuma sun nuna a fili ingantacciyar hanyar kur’ani ta kulla alaka. da juna.
Mubahlah yana nufin wani yanayi da wasu bangarori biyu da suke da'awar gaskiya, don tabbatar da hakki, suna neman Allah ya tsine wa daya bangaren, kuma duk wanda Allah ya tsine masa to hakkin daya ya tabbata.
Lamarin Mubahlah ya faro ne da wasikar da Manzon Allah (SAW) ya rubuta zuwa ga Kiristocin Najran da kiransu zuwa Musulunci, daga karshe dai Najran suka ja da baya, wasu kuma suka musulunta. Tawagar kiristoci daga Najran, wadda ta hada da dattawansu sama da goma, ta zo Madina, bayan da bangarorin biyu suka dage a kan ingancin akidarsu, sai aka yanke shawarar a warware matsalar ta hanyar Mubahlah. Ayar Mubahlah ta yi ishara da wannan mas’alar:
To, wanda ya yi musu da kai a cikinsa, a bãyan abin da ya zo maka daga ilmi, to ka ce: « Ku zo mu kirãyi, 'yã'yanmu da 'yã'yanku da mãtanmu da mãtanku da kanmu da kanku sa'an nan kuma mu ƙanƙantar da kai sa'an nan kuma mu sanya la'anar, Allah a kan maƙaryata. (Al Imrana, aya ta 61)
Da safiyar ranar Mubahlah, Manzon Allah (s.a.w) ya fito daga Madina tare da iyalansa da suka hada da ‘yarsa Fatima (a.s) da waliyyinsa Ali (a.s) da jikokinsa Imam Hasan (a.s) da Imam Husaini (a.s). . Yayin da Abu Hartha daya daga cikin jagororin tawagar kiristoci ya gano su wane ne sahabban Annabi Muhammad (SAW) sai ya ce: Wallahi yana zaune kamar yadda Annabawa suke zaune suna sallah, sai ya juya ya yi ihu. : Da Muhammadu bai yi gaskiya ba, da bai zo da mafi soyuwa ba, kuma da Allah Ya yi mana albarka, kafin shekara ta kare, babu Kirista ko daya da ya rage a doron kasa.
Alqur'ani; Fushi da abokan hamayya ko tattaunawa?
Rasool Rasoulipour, malami a jami'ar Khwarazmi, a cikin nazarinsa na tsarin kur'ani game da wannan mas'ala, ta hanyar yin ishara da wadannan ayoyi na suratu Al-Imran, ya nuna cewa adawa mai tsanani da ake fuskanta na mabahlah ba ita ce tushen alkur'ani ba. 'an, amma fahimtar bangarorin biyu domin a shiryuwa, ita ce babbar hanyar da Alkur'ani ya zana
Yana cewa: Bayan Mubahlah, a lokacin da Kiristocin Najran ba su mika wuya ga Mubahlah ba, wannan ayar: Ka ce: « Yã ku Mutãnen Littãfi! ( 1 ) Ku tafo zuwa ga kalma mai daidaitãwa ( 2 ) a tsakã ninmu da ku; kada mu bauta wa kõwa fã ce Allah. Kuma kada mu haɗa kõme da Shi, kuma kada sãshenmu ya riƙi sãshe Ubangiji, baicin Allah. » To, idan sun jũya bã ya sai ku ce: « ku yi shaida cẽwa, lalle ne mu masu sallamã wa ne. (Al Imrana, aya ta 64)
Wannan aya tana nuna cewa Kur'ani ya sake samun wani matsayi bayan Mubahlah. Mubahlah bai faru ba a zamaninsa, amma Alkur'ani ya daina cewa, duk lokacin da kuka shirya, to mu yi Mubahlah, amma matsayin Alkur'ani ya canza yana cewa, a tattauna abubuwan gama gari tare. Ƙarshena ita ce, a cikin nassosi, a cikin Sabon Alkawari da na Tsohon Alkawari, akwai mahallin tattaunawa, mutane suna faɗar kokensu ga annabawa kuma suna yi musu tambayoyinsu.
Wani batu kuma shi ne, a cikin nassosi masu tsarki da kuma a cikin Alkur’ani mai girma, za mu ga lokuta da dama inda aka cire Manzon Allah (SAW) da zaginsa, amma ya ci gaba da magana da sadar da zumunci. Musamman idan muka yi la'akari da tattaunawa a cikin ma'anar Littafi Mai-Tsarki kuma ba mu iyakance shi ga musayar ilimi ba kuma muka ɗauke shi cikin ma'anar sadarwa, ainihin nassosi masu tsarki sun zo don ƙirƙirar sadarwa.
Babban manufar littafai ita ce sadarwa don sulhu, wato sun zo ne don yin sulhu da mutane masu yawo, su gaya musu akwai hanya, akwai Allah, akwai majiɓinci kuma kada ku yanke ƙauna. Tushen bege shi ne tattaunawar annabawa da mutane, musamman lokacin da Alkur'ani ya yi amfani da kalmar "Ya Iha Naas", wanda ke da matukar bege.
