Kilalang mga Tao ng Qur’an/14 Ang Pamamaraan ng Debate ni Propeta Abraham
Nabuhay si Abraham (AS) sa panahong lumaganap ang pagsamba sa mga diyus-diyosan ngunit wala siyang paniniwala sa mga diyus-diyosan at ginamit niya ang bawat pagkakataon upang ipakita na wala silang kapangyarihan. Isang paraan na ginamit niya ay ang pagdaraos ng mga debate at mga diyalogo. Nagkaroon siya ng maraming mga debate sa kanyang amain, sino isang magsamba ng diyus-diyosan.
Pagkatapos niyang lipulin ang mga diyus-diyosan, nakipagdebate siya kay Nimrod, ang pinuno ng panahong iyon. Nakipagdebate rin siya sa mga sumasamba sa araw, buwan at mga bituin.
Gumamit si Abraham (AS) ng mabisang paraan sa kanyang mga debate. Halimbawa, gumamit siya ng makatuwirang mga tanong upang maakit ang atensyon ng mga hindi naniniwala at sumasamba sa mga diyus-diyosan sa mga kahinaan at kapintasan sa kanilang mga paniniwala at mga kilos. Sinabi niya sa kanyang amain: “Ama, natanggap ko na ang kaalamang hindi naibigay sa iyo. Sundan mo ako; Ituturo kita sa tamang landas." (Surah Maryam, Talata 43)
Nagtanong din siya para pagdudahan ng mga sumasamba sa diyus-diyosan ang kanilang mga paniniwala at pagkatapos ay pinaharap sila sa kanilang mga pagkakamali: “Sinabi niya sa kanyang ama at sa kanyang bansa: ‘Ano ang inyong sinasamba?’ Sumagot sila: ‘Kami ay sumasamba sa mga diyus-diyosan at patuloy na kumakapit sa kanila. 'Naririnig kayo nila kapag tinatawag ninyo sila?' Tanong niya. ‘Maaari ba silang makinabang sa inyo o makapinsala sa inyo?’ Sumagot sila: ‘Hindi, ngunit natagpuan namin ang aming mga ninuno na ginagawa iyon.’” (Surah Ash-Shu’ara, mga Talata 70-74)
Sa kanyang mga debate, gumamit si Abraham (AS) ng mga paghahambing, mga pagbabawas, pangangatuwiran at iba pang mga paraan upang kumbinsihin ang mga tao. Isa sa pinakamagagandang mga debate niya ay ang mga sumasamba sa mga bituin. Una niyang ipinakilala ang kanyang sarili bilang isang sumasamba ng bituin ngunit pagkatapos ay hinamon ang paniniwala at umabot sa konklusyon na tanging ang Diyos, ang Makapangyarihan, ang karapat-dapat na sambahin. “Nang makita ni Abraham ang sumisikat na buwan, sinabi niya, ‘Ito ang aking panginoon.’ Ngunit nang ito ay mawala, sinabi niya, ‘Kung hindi ako papatnubayan ng aking Panginoon, ako ay tiyak na maliligaw.’ Pagkatapos, nang makita niya ang pagsisikat ng araw, siya ay nagsabi, 'Ito ang aking Panginoon sapagkat ito ay higit na dakila (kaysa sa iba pa).' Ngunit nang ito rin ay mawala, (Abraham) ay nagsabi, 'Aking mga tao, aking itinatakwil ang anumang inaakala ninyong kapantay ng Diyos.'” (Surah Al -An'am, mga Talata 77-78)
Sa kanyang mga debate, buong tapang na ibibigay ni Abraham (AS) ang kanyang mga pananaw nang walang anumang takot tungkol sa mga banta at panganib ngunit ginawa ang kanyang mga punto nang mahinahon at mapayapa at pinahusay nito ang bisa ng kanyang mga salita.
