Mga Pagpapakahulugan sa Qur’an at mga Tagapagkahulugan/13 Surabadi Qur’an na mga Pagpapakahulugan; Isa sa Pinakamaagang Pagpapakahulugan sa Qur’an sa Persiano
Isinulat noong ikalimang siglo Hijri (ika-11 siglo CE) sa wikang Persiano, ang akda ay kilala rin bilang Tafsir al-Tafasir (pagpapakahulugan ng mga pagpapakahulugan).
Walang gaanong kapani-paniwalang impormasyon tungkol sa Surabadi, bagama't inilarawan siya ng ilan bilang isang relihiyoso, iskolar at matalinong tao.
Ang Tafsir ng Surabadi kab ay inilarawan bilang isa sa pinakaluma at pinaka kumpletong mga pagpapakahulugan ng Qur’an. Mayroon iyon na simple at simpleng istilo. Maraming mga kopya at mga buod ng Tafsir, na alin nagpapakita ng kahalagahan nito sa mga iskolar noong panahong iyon.
Kasama sa gawain ang mga salitang Persiano na nilikha ng may-akda bilang katumbas ng mga salitang Qur’anikong. Ang paggamit ng mga kakayahan ng wikang Persiano sa makinabang mula sa mga prefix upang makagawa ng mga bagong pandiwa at maghatid ng mga kahulugan sa kanila ay kabilang sa mga tampok ng Tafsir ng Surabadi. Nakakatulong din ito sa atin na matuto nang higit pa tungkol sa tradisyon ng pagsusulat ng mga pagpapakahulugan ng Qur’an sa Persiano sa panahong iyon.
Ang Tafsir ay nagsasama ng ilang siyentipikong impormasyon ng panahon pati na rin ang ilang mistiko na mga kaisipan at ang may-akda minsan ay gumagamit ng mga halimbawa upang mas maiparating ang mga kahulugan.
Batay sa natitirang mga kopya ng manuskrito, ang Tafsir ng Surabadi ay isang malaking kopya na hinati sa pitong mga seksyon. Nagsisimula ito sa papuri para sa Diyos at sa Banal na Propeta (SKNK) at pagkatapos ay isang paunang salita kung saan ang may-akda ay nagpapaliwanag ng isa kung bakit ang akda ay nasa Persiano at kung anong mga pagsasalaysay ang kanyang pinagkakatiwalaan.
Sinabi ni Surabadi na isinulat niya ang Tafsir sa Persiano upang makinabang iyon sa lahat ng tao, at idinagdag na kung isinulat niya ito sa Arabiko, magkakaroon ng guro na kailangan upang ituro iyon (sa karaniwang mga tao).
Pagkatapos ay ipinakita niya ang pagsasalin at pagpapakahulugan ng Qur’an mula sa Surah Al-Fatihah hanggang sa Surah An-Nas.
Sa simula ng bawat Surah, binanggit niya ang pangalan, bilang ng mga talata, mga salita at mga titik, lugar ng paghahayag at kabutihan ng Surah. Sa pagbibigay-kahulugan sa mga talata, kung minsan ay isinasalin at binibigyang-kahulugan niya ang buong talata at kung minsan sa mga bahagi.
Tinutukoy din niya ang mga pananaw ng naunang mga tagapagkahulugan at mga nagsalaysay ng mga tulang Arabiko.
Sa ilang pagkakataon, binanggit niya ang mga tula at mga pahayag nina Imam Ali (AS), Imam Hussein (AS), Imam Sadiq (AS) at Imam Reza (AS) at nag-alok ng mga Hadith mula sa Banal na Propeta (SKNK) tungkol sa mga kabutihan ng Ahl- ul-Bayt (AS), ang pagmamahal kay Imam Ali (AS) at pagbabawal sa pakikipag-away sa kanya.
Sa pagpapakahulugan ng Talatang Al-Tathir, binanggit niya ang isang Hadith na batay sa kung saan ang Ahl-ul-Bayt (AS) ay sina Imam Ali (AS), Hazrat Zahra (SA), Imam Hassan (AS) at Imam Hussein (AS). Sa bahagi ng Tafsir, tinalakay din niya ang mga kabutihan nina Abu Bakr, Omar, Othman at Hazrat Ali (AS).
Ang mga pagpapakahulugan at mga tagapagkahulugan ng mga talata sa Tafsir ng Surabadi ay kabilang sa napakamabuti at mahusay na mga halimbawa ng prosa ng Persiano at kinabibilangan ng maraming mga salita at terminong Persiano na pinili ng Surabadi bilang katumbas ng mga salita at mga termino ng Qur’an.
Ang Qur’an na pagpapakahulugan ay na-edit at inilathala sa Iran noong 1992 ni Ali Akbar Saeedi Sirjani.
