Ano ang Sinabi ng Qur’an/48 Sino ang Maaaring Maninindigan Laban sa Diyos?
Sa Qur’anikong panitikan, ang Kafir ay tumutukoy sa mga tumatangging tanggapin ang tunay na relihiyon at walang paniniwala sa mga paniniwala sa panrelihiyon tungkol sa Tawheed (monotheismo), pagkapropeta at Pagkabuhay na Mag-uli. Ang Kufr sa Arabiko ay nangangahulugan ng pagtatago at pagtatago ng isang bagay. Ang Kufr ay maaaring bunga ng kamangmangan o pagdududa. Ang Kufr, katulad ng pananampalataya, ay isang bagay na may kaugnayan sa puso.
Ang seryosong tanong dito ay paano at anong kapangyarihan ang nais at kayang panindigan ng isang Kafir (hindi mananampalataya) laban sa kalooban ng Diyos?
"Tungkol sa mga yaong hindi naniniwala, maging ang kanilang mga kayamanan o ang kanilang mga anak ay hindi makakatulong sa kanila ng isang bagay mula kay Allah. Sila ang mga tao ng Apoy, at doon sila mananatili magpakailanman." (Talata 116 ng Surah Al Imran)
Ang kabaligtaran ng mga mananampalataya na ang mga katangian ay binanggit sa Qur’an, kasama ang naunang mga talata ng Surah Al Imran ay mga taong hindi naniniwala at mapang-api na inilarawan sa talatang ito.
Ang katotohanan na ang talata ay tumutukoy sa kayamanan at mga anak ay dahil ito ang mga pangunahing materyalistikong mga kapital ng sinumang tao: kapital ng lakas-tao at kapital na pang-ekonomiya na pinagmumulan ng iba pang mga kita sa ekonomiya.
Malinaw na sinasabi ng Qur’an na ang mga ari-arian sa pananalapi at makamundong kapangyarihan ay hindi maaaring ituring na mga ari-arian laban sa Diyos at ang pag-asa sa kanila ay isang malaking pagkakamali. Isa lamang ang kanilang nakikinabang kapag sila ay ginamit sa tamang landas, kung hindi, ang kanilang mga may-ari ay "ang mga tao ng Apoy".
Mga punto tungkol sa Talata 116 ng Surah Al Imran, ayon sa Pagpapakahulugan ng Noor ng Banal na Qur’an:
Idiniin ng Qur’an sa iba't ibang mga talata na ang kayamanan ng isang tao, o ang kanyang mga anak, kamag-anak, asawa, mga kaibigan, o anumang bagay ay hindi magiging epektibo pagdating sa galit ng Diyos.
Ayon sa talata 117 ng Surah Al Imran, “Ang kayamanan na kanilang ginugugol sa makamundong buhay na ito ay katulad ng isang nagyeyelong hangin na humahampas sa ani ng isang tao sino nagkasala sa kanilang sarili at sinisira ito. Si Allah ay hindi nagkasala sa kanila, ngunit sila ay nagkasala sa kanilang mga sarili,” ang lahat ng mga pagsisikap na ginawa at mga kayamanan na ginugol ng mga hindi naniniwala sa landas ng kasinungalingan ay katulad ng pagtatanim sa isang tigang na lupain na nakalantad sa nagyeyelong mga hangin. Mula nang dumating ang Islam, ang lahat ng mga pakana, pananalakay at propaganda laban sa relihiyon ay nauwi sa kabiguan at ang relihiyon ng Diyos ay lumago araw-araw. Ang tunay na tagumpay ay tiyak na pag-aari ng Islam.
Mga Mensahe ng Talata 117 ng Surah Al Imran
1- Ang paniniwala ay may epekto sa mga aksyon. Ang Kufr ay nagiging sanhi ng hindi makinabang sa Infaq (paglimos).
2- Ang mga kasalanan ng mga tao ay kabilang sa mga salik na nag-aambag sa natural na mga sakuna. “…isang nagyeyelong hangin na tumatama sa ani.”
3- Ang mga kasalanan ay sumisira sa mga benepisyo ng mabubuting mga gawa. "Sinasaktan ang ani ng isang tao na nagkasala sa kanilang sarili at sinisira ito."
4- Ang galit ng Diyos ay hindi isang kawalang-katarungan ngunit ito ay resulta ng sariling mga aksyon ng mga tao. "Si Allah ay hindi nagkasala sa kanila, ngunit sila ay nagkasala sa kanilang mga sarili."
