Paraan ng Pang-Edukasyon ng mga Propeta; Abraham/11 Paghahambing ng Liwanag at Kadiliman na Binigyang-diin ang Katotohanan
Ang paghahambing sa edukasyon ay kabilang sa mga pamamaraan na makakatulong sa pag-unlad ng kaisipan at ideolohikal ng isang tao.
Ang mga tao ay hindi pareho sa mga tuntunin ng pag-isip at sikolohikal na mga kondisyon. Ang tinatamasa ng isang tao ay maaaring pahirap sa iba. Iyon ang dahilan kung bakit ang mga pamamaraang pang-edukasyon para sa bawat tao ay maaaring iba sa ginagamit para sa ibang tao.
Isa sa mga pamamaraang pang-edukasyon na ginamit ni Propeta Abraham (AS) ay ang paraan ng paghahambing.
Sa pamamagitan ng paghahambing ng mga pag-uugali, ang isang guro ay maaaring lumikha ng isang modelo sa isip ng kanyang mag-aaral upang ang mag-aaral ay awtomatikong mahanap ang tamang landas. Sa pamamagitan ng paghahambing ng mga pag-uugali at pag-aaral ng mga kahinaan at kalakasan ng bawat pag-uugali ay makakamit din ng isa ang tiwala sa sarili at mas mataas na katayuan sa lipunan.
Sinabi ni Imam Ali (AS) sa Hadith 121 ng Nahj al-Balagha: “Napakakaiba ng dalawang mga uri ng mga gawain: isang gawain na ang kasiyahan ay lumipas ngunit ang kanyang (masamang) kahihinatnan ay nananatili, at isang gawa na ang kahirapan ay lumilipas ngunit ang kanyang nananatili ang gantimpala.”
Ginamit ni Abraham (AS) ang pamamaraang ito upang hikayatin ang mga sumasamba sa diyus-diyosan na talikuran ang kanilang politeismo. Inihambing niya ang walang kapangyarihang mga diyus-diyosan sa Diyos, na sumasamba sa kung sino ang aakay sa mga tao sa kaligtasan:
1- “‘Naririnig ka ba nila kapag tumatawag ka sa kanila?’ Tanong niya (Abraham). ‘Maaari ba silang makinabang sa iyo o makapinsala sa iyo?’” (Mga talata 72-73 ng Surah Ash-Shuara)
2- “Siya ay nagsabi: ‘Kung gayon, sasambahin mo ba iyon, sa halip na si Allah, na alin hindi makatutulong o makapipinsala sa iyo?’” (Talata 66 ng Surah Al-Anbiya)
Sa pagpapakahulugan ng talatang ito, isinulat ni Ayatollah Makarem Shirazi: Ano ang silbi ng mga diyos na ito na hindi makapagsalita, walang pang-unawa at kapangyarihan sa pangangatuwiran, hindi makapagtanggol sa kanilang sarili at hindi makahingi ng tulong? Ang pagsamba sa Diyos ay maaaring dahil Siya ay karapat-dapat na sambahin, at ito ay magiging walang kabuluhan pagdating sa walang buhay na mga diyus-diyosan, o dahil sa mga pakinabang na dulot ng gawaing ito ng pagsamba, at kung ano ang ginawa ni Abraham (AS) (sa pamamagitan ng pagdurog sa mga diyus-diyusan) ay nagpapakita na wala silang pakinabang o pinsala.
Matapos ipakita sa kanila na ang mga diyus-diyosan ay walang mga pakinabang, sinimulan ni Abraham ang pangalawang bahagi ng paghahambing, na pinatutunayan sa kanila na ang pagsamba sa Diyos ay pawang benepisyo at pakinabang:
“Siya ay nagsabi: ‘Naisip mo ba kung ano ang iyong sinasamba, ikaw at ang iyong mga ama bago pa sa iyo? Sila ay mga kaaway ko maliban sa Panginoon ng lahat ng Mundo, sino lumikha sa akin; at pinatnubayan niya ako, sino lumikha sa akin; at pinatnubayan Niya ako, at binibigyan Niya ako ng makakain at inumin, na, kapag ako ay may sakit, ay nagpapagaling sa akin; na siyang nagpapatay sa akin at pagkatapos ay bumuhay sa akin, at kung sino ang aking sabik ay patatawarin ako sa aking mga kasalanan sa Araw ng Pagganti.’”
(Mga talata 75-82 ng Surah Ash-Shuara)
Walang nananatiling dahilan para sambahin ang mga diyus-diyosan pagkatapos ng paghahambing na ito. Ito ay tawagin na walang sinuman ang maaaring tanggihan ito, bagaman, sa kasamaang-palad, may ilan na sa puso ay may karamdaman at sila ay tumatangging tanggapin ang katotohanan at baguhin ang kanilang landas.
