Ang kaso ay dinala sa Court of Justice ng European Union (CJEU) sa pamamagitan ng isang babaeng Muslim sino nagtrabaho bilang isang resepsyonista para sa munisipalidad ng Ans sa silangang Belgium. Sinabihan siya ng kanyang amo na hindi niya maaaring isuot ang kanyang talukbong sa ulo sa trabaho, at kailangan niyang sumunod sa isang bagong patakaran na nag-aatas sa lahat ng empleyado na sumunod sa mahigpit na neutralidad sa pamamagitan ng hindi pagpapakita ng anumang mga simbolo ng relihiyon o ideolohikal.
Hinamon ng babae ang patakaran sa korte, na nangangatuwiran na nilabag nito ang kanyang karapatan na malayang magsagawa ng kanyang relihiyon. Inangkin din niya na ang patakaran ay may diskriminasyon, dahil ito ay hindi proporsiyonal na nakakaapekto sa mga babaeng Muslim sino nagsusuot ng hijab.
Tinanggihan ng CJEU ang kanyang mga argumento at pinasiyahan na ang patakaran ay nabigyang-katwiran sa pamamagitan ng tinatawag na "lehitimong" layunin ng pagtiyak ng niyutral na kapaligirang pang-administratibo.
Sinabi ng korte na ang pampublikong mga awtoridad sa mga estadong miyembro ay may palugit na paghuhusga sa pagpapasya kung paano itaguyod ang neutralidad ng pampublikong serbisyo, at maaari nilang ipagbawal o payagan ang pagsusuot ng mga simbolo ng relihiyon ng kanilang mga empleyado.
Ang desisyon ay isang pag-urong para sa mga karapatang pantao ng mga babaeng Muslim sa Uropa, sino nahaharap sa pagtaas ng poot at diskriminasyon dahil sa kanilang pagkakakilanlan sa relihiyon.
Ang hatol ng korte ay nagpapataas ng umiiral na mga alalahanin tungkol sa seguridad, mga kalayaan at mga karapatan ng mga Muslim sa Uropa at inilantad din ang dobleng pamantayan ng EU sa mga karapatang pantao, mga kalayaan sa relihiyon at pagkakapantay-pantay.
Ang desisyon ng korte, gayunpaman, ay inaasahan ng sinumang nagmamasid sa unti-unting pagkiling ng Uropa sa Islamopobiya habang ang lumalagong mga hakbang upang ihiwalay at maging ang mga Muslim na ipinagbabawal ay nagpapatuloy sa Uropa sa loob ng maraming mga taon.
Ang Islamopobiya, na alin naging mas kilalang-kilala sa buong mundo pagkatapos ng 9/11 na pag-atake at ang pagsisimula ng tinatawag na "digmaan laban sa terorismo", ay dahan-dahang pumasok sa pangunahing daloy na pulitika sa Uropa sa nakaraang mga taon. Sinimulan ng mga pulitikong Uropiano mula sa iba't ibang karanasan sa pulitika ang mga Muslim para sa mga krisis sa ekonomiya, pagtaas ng kawalan ng trabaho, hindi karaniwan na migrasyon, kaguluhan sa lipunan at pandaigdigang takot.
Binatikos ng grupong karapatan ng US ang desisyon
Ang Council on American-Islamic Relations (CAIR), ang pinakamalaking Muslim na organisasyong karapatang sibil at adbokasiya ng US, ay nanawagan ngayon sa Departamento ng Estado sa US na kondenahin ang desisyon.
Ipinagtatanggol ng CAIR na ang desisyon ng korte ay nakakatugon sa kahulugan ng Estados Unidos na International Religious Freedom Act (IRFA) ng paglabag sa mga karapatang panrelihiyon at sa gayon ay nangangailangan ng matinding pagkondena mula sa gobyerno ng US, iniulat ng website ng grupo noong Martes.
"Niyurakan ng Hukuman ng Hustisya ng Unyong Uropiano ang pangunahing mga batayan ng kalayaan sa relihiyon sa pamamagitan ng patanggi sa mga babaeng Muslim ng karapatang magsuot ng hijab sa trabaho," sabi ni Ibrahim Hooper, Direktor ng mga Ugnayan na Pambansa ng CAIR.
"Ang desisyong ito at ang nakaraang mga pasya sa mga bansang Uropiano ay malinaw na nagpuntarya sa mga Muslim at naghahangad na alisin ang mga pagpapahayag ng Islam mula sa pampublikong mga espasyo," idiniin niya.
Sa pamamagitan ng pagpayag sa mga tagapag-empleyo na ipagbawal ang kanilang mga Muslim na manggagawa na magsuot ng mga bandana sa ulo, ang hukuman ay may bisa na institusyonal, ginawang legal at nabigyang-katwiran ang anti-Muslim na diskriminasyon sa mga lugar ng trabaho sa Uropa.