Makatwirang mga Argumento para sa Pangangailangan ng Muling Pagkabuhay
Ang mga pilosopong Muslim at mga Hakim (mga pantas) ay binigyang-diin ang ilan sa mga ito sa pagtukoy sa Banal na Quran.
Narito ang ilan sa mga argumentong ito:
A) Pangangatwiran ng Hikmat (karunungan).
Kung naniniwala tayo na walang ibang mundo pagkatapos ng isang ito, kung gayon ang buhay ay magiging walang laman at walang kabuluhan. Bakit kailangang mabuhay ang isang tao sa mundong ito sa loob ng 70 o 80 na mga taon o higit pa o mas kaunti at dumaan sa iba't ibang mga hirap at mga kalamidad na walang pag-asa na may makukuha mula rito?
Ang Banal na Quran ay nagsabi, "Inisip mo ba na nilikha ka Namin para lamang sa paglalaro, at hindi ka na ibabalik sa Amin?" (Talata 115 ng Surah Al-Muminoun)
Nangangahulugan ito na kung walang pagbabalik sa Diyos, ang buhay ay magiging walang patutunguhan at walang kabuluhan. Ang buhay sa mundong ito ay maaaring maging makabuluhan at naaayon sa banal na karunungan kung titingnan natin ang mundong ito bilang isang bukid at isang daanan patungo sa susunod na mundo.
B) Argumento ng Katarungan.
Binigyan ng Diyos ang tao ng kalayaan sa pagpili at malayang pagpapasya upang subukin siya at pahintulutan siyang tahakin ang landas ng pagiging perpekto. Ngunit paano kung inaabuso ng tao ang kalayaang ito? Paano kung inaabuso ng mga mapang-api, mga gumagawa ng masama, at mga lihis ang kalayaang ito? Totoong may mga masasamang loob na pinarurusahan sa mundong ito dahil sa kanilang ginawa, ngunit hindi lahat ay lubusang naparusahan sa lahat ng kanilang ginawa. Hindi rin lahat ng matuwid ay tumatanggap ng nararapat na mga gantimpala para sa kanilang mabubuting mga gawa sa mundong ito. Magiging makatarungan at patas ba iyon? Sinabi ng Diyos sa mga Talatang 35-36 ng Surah Al-Qalam, “Ano, gagawin Namin ang mga masunurin katulad ng mga gumagawa ng kamalian? Ano ang nangyayari sa iyo kung gayon, paano ka humatol?”
Dapat matanto ng isang tao na upang maisakatuparan ang banal na hustisya, kinakailangan na magdaos ng isang banal na hukuman kung saan ang bawat maliit o malaking gawa ay sinusuri at ginagantimpalaan o pinarurusahan. Kung hindi, hindi matutupad ang hustisya. Kaya, ang paniniwala sa banal na katarungan ay nangangailangan ng paniniwala sa Pagkabuhay na Mag-uli. Ang Banal na Quran ay nagsabi sa Talata 47 ng Surah Al-Anbiya: “Sa Araw ng Pagkabuhay na Mag-uli Kami ay maglalagay ng makatarungang mga timbangan, upang walang sinumang tao ang madamay kahit kaunti, kahit na ito ay kasingbigat ng isang butil ng buto ng mustasa ay magdadala nito Sapat na Kami bilang tagapagbilang."
K) Argumento ng Layunin.
Taliwas sa pinaniniwalaan ng mga materyalista, sa banal na ideolohiya ay may layunin para sa paglikha ng tao. Sa mga terminong pilosopikal, ang layuning ito ay tinatawag na pagiging perpekto, at sa Quran at Hadith ito ay pagiging malapit sa Diyos o pagsamba sa Diyos.
Ang Quran ay nagsabi sa Talata 56, "Nilikha Namin ang jinn at tao lamang upang sila ay sumamba sa Akin."
Matutupad ba ang layuning ito kung walang kabilang buhay? Walang alinlangan, ang sagot ay hindi. Dapat may isa pang mundo pagkatapos nito upang magpatuloy ang landas ng pagiging perpekto ng tao at maani niya ang mga bunga ng kanyang itinanim sa mundong ito.
Samakatuwid, ang katuparan ng layunin ng paglikha ay hindi magiging posible kung hindi naniniwala sa Pagkabuhay na Mag-uli, at kung putulin natin ang ugnayan sa pagitan ng mundong ito at ng susunod, ang lahat ay magiging misteryoso at wala tayong mga sagot sa mga tanong tungkol sa buhay.
