رسول نجفیان: لمپنیزم ویژگی رایج در کارهای طنز سینما و تلویزیون/ رسانه ملی مردم را محرم بداند

رسول نجفیان بازیگر سینما و تلویزیون در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا درباره سیاست‌های یک بام و دو هوای سیما اظهار کرد: عملکرد صدا و سیما از نگاه من تغییری نکرده است، حتی می‌توان گفت که با شدت و تلاش بیشتری نیز در این زمینه کار می‌شود، اما تفاوت اینجاست که دهه‌های پیش، سیما رقیب‌های فعلی را نداشت و تنها خود بود که برای مخاطبان برنامه‌سازی می‌کرد، اما امروز تماشاگر به راحتی می‌تواند مطابق با سلیقه و خواست خود، فیلم یا سریال ببیند، بنابر این در چنین شرایطی اینگونه به نظر می‌رسد که سیما در بسیاری از موارد گوی رقابت را به رقیبان خود باخته است، اتفاقی که تا حدودی نیز نزدیک به واقعیت است.

وی افزود: در میان ضعف‌های موجود، کار‌های خوبی نیز در این حوزه ساخته می‌شود که برای نمونه به کار‌های معرفتی شبکه چهار اشاره می‌کنم، اما این تولیدات اولاً تعدادشان کم است. دوماً به دلیل عدم اطلاع رسانی خوب مردم از آن کم اطلاع هستند. لازم به ذکر است که این قبیل تولیدات چندان با سلیقه عام مردم همخوان نیست، بلکه تنها بخش محدودی از جامعه را تحت پوشش قرار می‌دهد.

بازیگر فیلم «مسافر ری» با بیان اینکه بهره بردن از اسپانسر فواید و معایب خود را دارد، تاکید کرد: اینکه مسائل مادی به روی کمیت و کیفیت تولیدات سیما تاثیر منفی گذاشته است، نکته‌ای نیست که بتوان آن را حاشا کرد، چون این درد به اندازه‌ای واضح است که همه به آن معترف هستند، اما برای رهایی از این معضل یک راهکار مد نظر قرار گرفته که در چند سال اخیر سیما به آن تکیه کرده است، آن نیز سود بردن از اسپانسر در امر تولید است. اسپانسر به خودی خود اتفاق مثبت در سیما محسوب می‌شود که همه دنیا از آن برای بالا رفتن کیفیت بهره می‌برند، ولیکن این راهکار زمانی به نتیجه خواهد نشست که به آدم‌ها شایسته تعلق یابد.

وی اضافه کرد: منظور این‌که اگر قرار باشد، پول به دست آدم‌هایی برسد که به لحاظ فنی داشته‌های کافی ندارند کار مربوطه نه تنها کیفیت لازم را نخواهد داشت، بلکه باعث می‌شود، موقعیتی برای دلال‌بازی عده‌ای فراهم شود.

نجفیان در پاسخ به این پرسش که برخی خطوط قرمز غیر ضروری و سلیقه‌ای تا چه حد به روی کیفیت تولیدات سیما دخیل است، تصریح کرد: متاسفانه در سینما جای کمدی با لمپنیزم عوض شده است، حتی باید بگویم این لمپنیزم تا به آنجا پیش رفته که گره‌های دراماتیک به روی الفاظ رکیک استوار شده است. نکته جالب اینجاست که این مسئله به نوعی عبور از خطوط قرمز تعریف می‌شود، درصورتی‌که این اتفاق اگر هم عبور از خط قرمز باشد، بسیار نکوهیده و ناپسند است و باید به شدت جلوی آن گرفته شود.

وی اضافه کرد: اما خطوط قرمزی هم در سیما وجود دارد که من از آن به عنوان برداشت‌های سلیقه‌ای از یک موضوع نام می‌برم که تنها به واسطه نظرات مدیران به وجود آمده و متاسفانه بعد از رفتن آن‌ها نیز ادامه پیدا می‌کند. این دیدگاه‌های سلیقه‌ای را می‌توان به عنوان نگاه‌های خطوط قرمزی نام برد که غیرضروری است و رهایی از آن می‌تواند به بالا رفتن کیفیت تولیدات مورد نظر کمک کند. در همین رابطه می‌خواهم نکته‌ای را بیان کنم. آن‌هم این‌که برخی مواقع خطوط قرمز بهانه‌ای می‌شود تا ما بخواهیم گرو‌هایی که موافق با ما نیستند، بکوبیم. این مسئله نوعی تسویه‌حساب سیاسی است که هیچگاه تبعات خوبی به همراه نخواهد داشت.

نجفیان با تاکید بر این‌که باید مردم را محرم دانست، گفت: موضوع دیگری که در رابطه با خط قرمز می‌توان بیان کرد به بحث سانسور‌های خبری برمی‌گردد. در این وضعیت ما مردم را با توجیهات مختلف از مطلع شدن برخی اخبار محروم می‌کنیم به این توجیه که می‌خواهیم جامعه را دستخوش التهاب نکنیم، اما متاسفانه ما غافلیم که مردم از طریق رسانه‌های دیگر اخبار خود را دریافت می‌کنند با این تفاوت اخباری که در دسترس آنان از طریق ماهواره قرار می‌گیرد تحریف شده است و به نوعی در راستای آن شبکه‌ها عرضه می‌شود.

بازیگر سریال «کاکتوس» درباره برخی افراط و تفریط‌ها در پرداختن به برخی بدیهیات چنین توضیح داد: نمی‌خواهم به فرد یا برنامه‌ای توهین کنم، ولیکن متاسفانه در برخی برنامه‌های سیما بی‌سوادی اصلی‌ترین شاخصه کار است. نمود بارز این کم سوادی را در نگاه‌های کلیشه‌ای به برخی موضوعات، مناسک، پوشش‌ها و... می‌توان به خوبی مشاهده کرد. برای درک بهتر مثالی از شخصیت‌پردازی‌های رایج در این دست برنامه‌ها نام می‌برم. در این قبیل کارها، کارکتر‌ها به‌ذات یا خوب هستند یا منفی. این اتفاق به اندازه‌ای ابتدایی نشان داده می‌شود که تماشاگر آن را توهین به خود محسوب می‌کند، چون نمی‌تواند باور کند، کارگردان تا به این اندازه شعور وی را پایین فرض کرده است.

وی در پایان این گفت‌وگو تصریح کرد: افراط و تفریط‌ها را در حوزه آثار دینی می‌توان به شکلی بسیار جدی‌تر مشاهده کرد. به‌ویژه در حوزه کار‌های عاشورایی می‌توان چنین آسیب‌هایی را مشاهده کرد. این مسئله تا به آنجا حاد شد که ما در عرصه موسیقی با کپی‌برداری از کار‌های لس‌آنجلسی می‌خواهیم مداحی و نوحه‌های خود را عرضه کنیم. این معضل تأسف‌بار در شرایطی است که ما ظرفیت‌های خوبی در نجوا‌های عاشورایی داریم که چشم خود را به روی آن بسته‌ایم.

گفت‌و‌گو از داود کنشلو

انتهای پیام