چگونه به خودمان ثابت کنیم که «طلا» هستیم
گرفتار شدن مؤمنان در سختی‌های زندگی سنت الهی است تا تکلیفمان با خودمان روشن شود که راست می‌گوییم یا دروغ.
اگر ایمان آورده‌ایم، بدانیم که خدا دست از سر ما بر نمی‌دارد، تا در کوره آزمونهای سخت، تبدیل به طلای خالص شویم.
اگر ناخالصی‌ها از ما جدا شد راست گفته‌ایم که طلاییم
و اگر ناخالصی‌ها از ما جدا نشد، دروغ گفته‌ایم، طلا نیستیم.
الم ﴿1﴾ الم
أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یُفْتَنُونَ ﴿2﴾ آیا مردم گمان کرده‌اند، همین که بگویند: ایمان آوردیم، رها می‌شوند و آنان [به وسیله جان، مال، اولاد و حوادث] مورد آزمایش قرار نمی‌گیرند؟
وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَلَیَعْلَمَنَّ الْکَاذِبِینَ ﴿3﴾
در حالی که یقیناً کسانی را که پیش از آنان بودند، آزمایش کرده‌ایم [پس
اینان هم بی تردید آزمایش می‌شوند]، و بی تردید خدا کسانی را که [در ادعای
ایمان] راست گفته‌اند می‌شناسد، و قطعاً دروغگویان را نیز می‌شناسد.
ترجمه آیات از حجت‌الاسلام «حسین انصاریان»
راغب اصفهانی، کلمه «فتنه» را از ماده «فتن» به «وارد کردن طلا در آتش،
به منظور آشکار شدن خالصى آن از ناخالصى»، «اختبار و آزمون» و «گرفتارى در
شدت و سختى» معنا کرده است.
