خامه یار در یادداشتی بعد از مراسم تجلیل و نکوداشت خود نوشت: این تقدیر، اگر نامی از من دارد، در حقیقت از آنِ خانواده بزرگ فرهنگ ایران است؛ از آنِ ایرانِ فرهنگی که چون رود، پیوسته و زایا، در روح این سرزمین جاری است.
این آیین، برای من یادآور حقیقتی پایدار بود:
ایران، سرزمین تکثر صداها و یگانگی دلهاست؛
و آنچه بر زبان آمد، نه سخنى براى من، که ستایش راه فرهنگ، گفتوگوی ادیان، پیوستگی ملتها و مقاومت فکری و فرهنگی بود، راهی که جز با همراهی و محبت شما، هیچگاه پیموده نمیشد.