کرونا خداباوری و منجی‌گرایی را به بشریت برگرداند
یکی از اساتید حوزه و دانشگاه که این روزها خود و خانواده‌اش دوران نقاهت ابتلا به کرونا را سپری می‌کنند با ارسال دل‌نوشته‌ای به خبرگزاری ایکنا، کرونا را از نگاهی دیگر تحلیل و تفسیر کرد.
به گزارش ایکنا، متن دلنوشته حجت‌الاسلام و المسلمین سعید امیدیان، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی قم و استاد حوزه علمیه به شرح زیر است.
چند وقتی است سایه مخوف و ترسناک کرونا جمع‌ها، محفل‌ها، دورهمی‌ها، نمازهای جمعه و جماعات، زیارات مراقد مشرفه را تحت الشعاع قرار داده است.
حقیر نیز همراه برخی از اعضای خانواده قریب به بیست روز است، پنجه در پنجه این ویروس خبیث انداخته‌ایم و با توجه به انجام اعمال و دستورات و توصیه‌های پزشکی و دعای خیر همه دوستان و اقوام و آشنایان و از همه مهم‌تر قدرت کبریایی رب ودود و رحمت سیدالمرسلین و فضل سید الاوصیا در حال بهبود و گذر از این بیماری هستیم.
آنچه بیشتر از کرونا ویروس روح جسم محبان اهل بیت(ع) را آزار می‌دهد آنکه این روزها عده‌ای برای روحیه بخشی و مقابله با این ویروس منحوس، شریعت و موازین اسلامی را زیر پا گذاشته و به مقدسات دهن کجی کرده‌اند.
اما اگر نگاه را تغییر دهیم، بر اساس دیدگاه برخی از حکما و فلاسفه که قائلند هر چه در عالم است خیر محض است و اگر چیزی به نظر ما بد است و زشت شاید، حاکی از جزئی نگری و جهل ماست، با این نگاه ویروس کرونا ضمن توصیه به مقابله با آن ره آوردهایی هم داشته است.
اگر بگویم کرونا، خدا را در زندگی‌ها آورد و اساساً اصول دین و مذهب را نیز در زندگی جاری و ساری کرد گزافه نیست بسیاری از اوقات خدا فراموش شده بود از توحید و یگانگی کمتر خبری به دست می‌آمد، دنیا زرق و برق و قدرت و ثروت آن حضور خدا را کمرنگ کرده بود.
امروزه ترس از کرونا همه را مشغول ذکر و راز و نیاز کرده است. این یعنی یادآوری فطرت انسانی.
مردمان فهمیدند خدا قادر متعال است و او باید درمان درد کند. بنابراین سجاده‌ها در منازل پهن، دست‌ها رو به آسمان است. این روزها توسل به ختم المرسلین و ائمه اطهار(ع) پررنگ شده است. زیارت عاشورا، حدیث کساء، حدیث نور، آیه الکرسی، حمد شفا، دعای هفتم صحیفه سجادیه و ده‌ها ذکر و ورد مأثور از ائمه، این روزها منازل را نورانی کرده و نورانیت آن به فضا ساطع است.
کرونا به همه کس و همه جا سر کشید این ویروس فقط مختص به جهان سومی‌ها نیست، مختص به کشورهای در حال توسعه نیست، مختص به فقرا نیست. بلکه فقیر، غنی، شرقی، غربی، آفریقایی، آمریکایی همه را درگیر کرد. همه هم درد و همه هراسان و خائف‌اند.
یکی از مظاهر خداوند یعنی عدالت را این روزها دیدیم. جوامعی که غرق در زرق و برق بودند و همه چیز را در لذت دنیا می‌دیدند اما در اقصی نقاط عالم دست به دامان موعود و منجی خود شدند. مسیحی‌ها مسیح را صدا می‌زنند، یهودی‌ها ماشیح را صدا می‌زنند، زرتشت سوشیانس را صدا می‌زند، هندو، کلکی و ویشنو را صدا می‌زند، بودا میتریه را صدا می‌زند، شینتو، داعو، طاعو و... همه صدا می‌زنند.
مسلمانان هم مهدی فاطمه را صدا می‌زنند. همان امام از نظر غایبی که فرمود: اگرشیعه‌ای در غرب یا شرق عالم مریض شود من به مرض او مریض می‌شوم و به تب او تب می‌کنم.
امروز باید بیشتر به یاد آقای مهربانمان باشیم به جای کاربرد واژه پر تکرار کرونا، با ذکر صلوات و تعجیل در فرجش، حضرت را یاد کنیم و برای سلامتیش دعا کنیم.
همان آقایی که فرمود : إنّي أمانٌ لأِهلِ الأرضِ كَما أنَّ النُّجُومَ أمانٌ لأِهلِ السَّماءِ؛ من مايه امان اهل زمينم؛ چنان كه ستارگان مايه امان اهل آسمانند.
یکی دیگر از مظاهری که این روز ها پررنگ دیده شد، یادآوری قیامت بود، خیلی وقت‌ها در فراز و نشیب‌های زندگی از این تعبیر استفاده می‌کردیم که قیامتی برپا بود یا آخر دنیا بود!
حقیقتاً کرونا شمه‌ای از آخر دنیا بود و فرد مبتلا به آن با تمام وجود مظاهر قیامت را مشاهده می‌کرد، همه از یکدیگر فرار می‌کنیم، دیگر خبری از صله رحم دید و بازدید و حتی عیادت نزدیک ترین و دلبند ترین اقوام نیست!
مگر در قرآن نفرمود: يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ وَ أُمِّهِ وَ أَبِيهِ وَ صاحِبَتِهِ وَ بَنِيهِ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ قیامت روزی است که شخص از برادر خود فرار می‌کند از مادرش فرار می‌کند از پدرش فرار می‌کند. از رفیقش فرار می‌کند حتی از فرزندش فرار می‌کند. آن روز هرکس گرفتار خودش است و رایحه‌ای از آن روز را ما امروز در شیوع کرونا ویروس دیدیم.
واقعا به قیامت افتادیم، پس می‌شود عینک را عوض کرد. دید را عوض کرد و به واسطه این ویروس منحوس هم متنبه شد.
به امید روئیت خورشید
پیروز و سربلند باشید
انتهای پیام
