Səfa və Mərvə arasında səy etmək
Təfsir mətnlərində deyilir ki, “şüarlar” “şəirə” kəlməsinin cəmidir və xüsusi ibadətləri yerinə yetirmək üçün müəyyən edilmiş əlamətlərə aiddir. “Allahın şüarları” da Allahın bəndələrinin ibadətləri üçün vacib etdiyi nişanələrdir. Bu əlamətlər arasında Səfa və Mərvə də var. Bu gün Məscidül-həramın yanında örtülmüş cığır təşkil edən iki dağdır ki, Allah evinin zəvvarlarından onların aralarındakı məsafəni yeddi dəfə getmələri tələb olunur.
Bu səy Hz. İbrahimin (ə) həyat yoldaşı Həzrət Hacərin fədakarlığını xatırladır ki, o, körpəsi İsmayıla bir qurtum su tapmaq üçün təşviş və inamla yeddi dəfə bu yolu qət edib. Bu, tövhid baxışında o qədər ülvi bir hərəkətdir ki, İmam Sadiq (ə) buyurur: “Yer üzündə bu iki dağ arasından daha gözəl yer yoxdur”. Çünki oradakı hər bir təkəbbürlü insan qaçaraq və ya yeriyərkən, kəfənə bürünərək, ayaqyalın və heç bir öyünmə əlaməti olmadan öz bəndəliyini göstərməlidir.
Amma Cahiliyyət dövründə bu şüarların siması təhrif edilmişdi. Müşriklər bu iki dağın üstünə “Əsaf” və “Nailə” adlı iki büt qoymuş və onların arasında səy etdikləri zamanı təbərrük edirdilər. Bu, İslamın əvvəlində bəzi müsəlmanların Səfa ilə Mərvə arasında səy etməyin İslamdan əvvəlki və arzuolunmaz bir hərəkət olduğuna inanmağa vadar etdi. Qurani-Kərim bu yanlış fikri düzəltmək üçün açıq şəkildə buyurur: “Həqiqətən, Səfa və Mərvə Allahın şüarlarındandır” (Bəqərə, ayə 158).
Bu ayə bu iki məkanın qanuniliyini və müqəddəsliyini təsdiq etməklə yanaşı, həm də Quranın nəzərində tarixi çirklənməyə görə bəndəlik əlamətlərinin aradan qaldırıla bilməyəcəyini göstərirdi. İlahi şüarlar bir zamanlar şirk və cəhalətlə əlaqəli olsalar da, tövhid və vəhy işığında təmizlənir və dirçəlir.
