گناه یک رزمنده 16 ساله؛ «از خودم خوشم آمد!»

گروه جهاد و حماسه: یکی از آفاتی که گریبانگیر همه انسان‌هاست، این است که خود را بزرگ می‌بینند و به جای رضای خود، رضایت نفس و خلق را دنبال می‌کند که تزکیه این موارد، یکی از موضوعات مهم در نظر رزمندگان اسلام بود.

انسان گاهی برای کارهایی که انجام می‌دهد، حس قربة الی‌الله ندارد و همین موضوع سبب می‌شود تا به جای اینکه رضای خدا را در نظر بگیرد، رضای خلق‌الله یا حتی خود را پی بگیرد.

گاهی افراد در برابر کارهایی که انجام می‌دهند احساس غرور می‌کنند و گویی در پیش چشم دیگران حس تفاخر به آنها دست می‌دهد 

نگاهی به سیره شهدا نشان می‌دهد که رزمندگان هشت سال جنگ تحمیلی تلاش بسیاری می‌کردند که خود را بسازند و از چنین رویکردهایی دوری کنند؛ به طوری که از عبادات گرفته تا انجام کارهای روزمره‌شان در این راستا بوده است و کسب رضای خدا در سرلوحه همه فعالیت‌های آنان قرار داشته است. در همین راستا روایتی را از یکی از اعضای گروه تفحص آورده‌ایم؛

«راوی که یکی از بچه‌های تفحص شهدا بوده، می‌نویسد: در تفحص شهدا، دفترچه یادداشت یک شهید شانزده ساله پیدا شد که  گناهان هر روزش را در آن یادداشت کرده بود.

گناهان یک روز او عبارت بودند از:

سجده نماز ظهر طولانی نبود.

زیاد خندیدم.

هنگام فوتبال شوت خوبی زدم که از خودم خوشم آمد.

راوی در سطر آخر افزوده بود که «دارم فکر می‌کنم چقدر از یک پسر شانزده ساله کوچکترم... !»