ملتی که شهادت امام حسین(ع) را آموخته نیازی به بمب اتم ندارد
گروه جهاد و حماسه: ملتی که آموزه‌های حسینی(ع) را سرمشق دارد، نیاز به بمب اتم ندارد؛ مکتب عاشورا، طومار ظالم را درهم می‌پیچد.
.jpg)
نخست وزیر رژیم غاصب صهیونیستی، تویی که حتی نمی‌خواهم اسمت را بیاورم! چرا نمی‌خواهی بفهمی ملتی که فرهنگ حسینی و فرهنگ زینبی دارد، دیگر احتیاجی به بمب اتم و سلاح هسته‌ای ندارد. مگر در مملکت شما تلویزیون نیست؟ نکند تصاویر شور حسینی را که در این چند روز از رسانه‌های ایران اسلامی و سایر ممالک پخش شد را نگاه نکردی؟
یا اینکه از خجالت و شرمندگی نمی‌توانی بگویی که حتی تصاویری را که می‌بینی و یا باید ببینی، دیکته شده و مشخص شده دستگاه‌های امنیتی و سرویس‌های جاسوسی رژیم غاصب خودتان و یا هم‌پالگی‌هایت است تا یک وقت خدایی نکرده با واقعیت‌ها روبرو نشوی؛ تویی که آنقدر عقب افتاده‌ای که هنوز نمی‌دانی عده‌ای از مردم کشورم ایران، سال‌های سال است که لباس جین می‌پوشند و موسیقی غربی گوش می‌کنند، راستی آرزوی خودت را نشان دادی با این دو حرف ناپخته؟
آرزو دارای که مردم و به ویژه جوانان غیور این مملکت علوی و فاطمی را با موسیقی لهو لعب و لباس‌های جلف و کذا و کذا از فضای مکتب اهل‌بیت(ع) دور کنی، آنان را از زیر این عَلم و کُتَل‌ها بیرون بکشی و به آغوش شیطانی خودت دعوت کنی.می‌خواهی این جوانان عزیز و حسینی(ع) را از فرهنگ شهادت‌طلبی و ظلم‌ستیزی و عدم سازش با ظالم دور کرده و به مظاهر لهو و لعب و عیاشی مشغول کنی.
کور شود هر آنکه نتواند دید،... نخست وزیر رژیم غاصب صهیونیستی با تو هستم، تویی که حتی نمی‌خواهم آن اسمت را بیاورم؛ ببین نتیجه یک سال کار فرهنگی کردنت را. نتیجه این جنگ نرم را که بر علیه ما به پا کردی، ببین که چگونه با وزیدن نسیم محرم که به این پرچم‌های یا حسین(ع) و یا ابوالفضل(ع) می‌خورد و دل‌های پاک عاشقان سینه چاکش را به تلاطم می‌اندازد.
با کدام پول و وعده و وعید می‌توانید یک چنین جمعیتی را به صورت خودجوش و سرا پا شور و شعور برای چندین شبانه‌روز در خیابان‌ها بیاورید و از مال و جان خودشان مایه بگذارید؟
همه اینها مهر و محبت ذوات مقدس معصومین(ع) است که در دل‌های عاشقان و ارادتمندان این خاندان جاری و ساری است و نسل به نسل و سینه به سینه انتقال پیدا می‌کند. (من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم/ روز آخر که آمدم دستور تا آخر گرفتم)
دیدی چگونه نقشه‌هایتان نقش بر آب شد. دیدی که باز با رسیدن ماه پیروی خون بر شمشیر، ماه محرم، کوچک و بزرگ، پیر و جوان با پوشیدن لباس‌های مشکی خود که نشان عزا و به تعبیری کفن‌های شهادت‌طلبی است، تمام حیله‌ها و نیرنگ‌هایتان را بی‌اثر کردند.
چقدر زحمت کشیدی، چقدر به تکاپو و جنب و جوش افتادی شما و دوستان‌تان برای این جنگ نرم و چه ابزارهای قوی و مدرنی که بکار بستید برای این رویارویی نابرابر.
واقعاً دلم برای تو و آن دوستان و هم‌پیمانان ابلهت می‌سوزد که این همه سرمایه گذاری می‌کنید تا این جوانان مملکت علوی و فاطمی را از فرهنگ جهاد و شهادت، از فرهنگ ایثار و انتظار دور کنید و متمایل به اهداف خود کنید و باز هم نمی‌شود که نمی‌شود.
می‌دانی چرا موفق نمی‌شوی چون دستگاه امام حسین(ع) جذابیت فوق‌العاده‌ای دارد. اصلاً این دستگاه خاصیتش رسوا کردن طاغوت و ایادی آن است، اصلاً این دستگاه رسالتش هدایت و بصیرت‌افزایی است، اصلاً این دستگاه شورها را به شعور می‌رساند و شعورها را شور حسینی، اصلاً این دستگاه امام حسین(ع)؛ حسین فهمیده‌ها، حاج بخشی‌ها، حاج همت‌ها، احمد متوسلیان‌ها، اصلاً این دستگاه ردانی‌پورها و محلاتی‌ها را پرورش می‌دهد.
اصلاً این دستگاه کار اصلی‌اش تربیت فدائیان ولایت است، کار دستگاه امام حسین(علیه السلام)، تربیت مردانی با غیرت و زنانی عفیف است؛ چرا نمی‌خواهی بفهمی با این دم و دستگاه نمی‌شود درافتاد، با مملکتی که حسین بن علی(ع) و زینب کبری(س) دارد، با مملکتی که ملتی اباالفضلی(ع) دارد نمی‌توان سرشاخ شد.
حالا تو هی بشین نقشه بکش، بدتر از آن بیا در قاب تلویزیون و بگو فلان می‌کنیم و بهمان می‌کنیم و به قول آن رفیق شفیقت اوباما که می‌گوید همه گزینه‌ها روی میز است، هر کاری می‌خواهید بکنید. روی میز است که روی میز است، خوب آنقدر روی میز باشد تا جانتان درآید.
به فرموده رهبر فرزانه انقلاب و فرزند دلاور حضرت زهرا(س)، امام خامنه‌ای عزیز: «اگر می‌توانستید کاری بکنید تا حالا کرده بودید». حالا بیا در ژنو 1، 2 و3، در آلماتی سنگ‌اندازی کن و با تطمیع عده‌ای برای خودت یارگیری کن تا حرف‌ها و دستورات تو را در جلسات و مذاکرات بلغور کنند.
چرا نمی‌خواهی بفهمی ما بر سر حق مسلم خودمان با کسی مذاکره نمی‌کنیم، با کسی تعارف نداریم؛ اگر شخصی برای حق نفس کشیدن با دیگری مذاکره کرده، ما هم با شما راجع به حقوق مسلم خودمان مذاکره می‌کنیم و تسلیم اوامر و نواهی شما می‌شویم.
یادداشت از علی نظری
