کد خبر: 1341026
تاریخ انتشار : ۲۳ آذر ۱۳۹۲ - ۱۱:۳۹
قسم به معنی «لا یمکن الفرار از عشق»؛

برقعی شعرش را اصلاح و تقدیم سیدالشهدا(ع) کرد

گروه ادب: یک شاعر آئینی‌سرای کشورمان شکل اصلاح شده شعری را که چندی پیش با ردیف «سر» سروده بود، به تازگی اصلاح و منتشر کرد.


به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، سیدحمیدرضا برقعی، شاعر جوان و آئینی‌سرای کشورمان، شعری در رسانه‌ها با ردیف «سر» منتشر کرد که به گفته خودش، این شعر اشکالات متعددی داشت. آنچه که در ادامه می‌آید متن صحیح و همراه با آخرین تغییراتی است که این شاعر در شعر اعمال کرده.



«نوشتم اول خط بسمه‌ تعالی سر



بلند مرتبه پیکر بلندبالا سر



فقط به تربت اعلات سجده خواهم کرد



که بنده‌ تو نخواهد گذاشت هر جا سر



قسم به معنی «لا یمکن الفرار از عشق»



که پر شده است جهان از حسین سرتاسر



نگاه کن به زمین! ما رایت الا تن



به آسمان بنگر! ما رایت الا سر



سری که گفت من از اشتیاق لبریزم



به سرسرای خداوند می‌روم با سر



هر آنچه رنگ تعلق، مباد بر بدنم



مباد جامه مبادا کفن مبادا سر



همان سری که یحب الجمال محوش بود



جمیل بود جمیلا بدن جمیلا سر



سری که با خودش آورد بهترین‌ها را



که یک به یک همه بودند سروران را سر



زهیر گفت حسینا! بخواه از ما جان



حبیب گفت حبیبا! بگیر از ما سر



سپس به معرکه عابس «اجننی» گویان



درید پیرهن از شوق و زد به صحرا سر



بنازم ام وهب را به پاره تن گفت:



برو به معرکه با سر ولی میا با سر



خوشا بحال غلامش، به آرزوش رسید



گذاشت لحظه آخر به پای مولا سر



در این قصیده ولی آنکه حسن مطلع شد



همان سری است که برده برای لیلا سر



سری  که احمد و محمود بود سر تا پا



همان سری که خداوند بود پا تا سر



پسر به کوری چشمان فتنه‌ کاری کرد



پر از علی شود آغوش دشت، سرتاسر



امام غرق به خون بود و زیر لب می‌گفت:



به پیشگاه تو آورده‌ام خدایا سر



میان خاک کلام خدا مقطعه شد



میان خاک الف لام میم طاها سر



حروف اطهر قرآن و نعل تازه اسب



چه خوب شد که نبوده است بر بدن‌ها سر



تنش به معرکه سرگرم فضل و بخشش بود



به هر که هر چه دلش خواست داد، حتی سر



نبرد تن به تن آفتاب و پیکر او



ادامه داشت ادامه سه روز ...اما سر -



جدا شده است و سر از نیزه‌ها درآورده است



جدا شده است و نیافتاده است از پا سر



صدای آیه کهف الرقیم می‌آید



بخوان! بخوان و مرا زنده کن مسیحا سر



بسوزد آن همه مسجد، بمیرد آن اسلام



که آفتاب درآورد از کلیسا سر



چقدر زخم که با یک نسیم وا می‌شد



نسیم آمد و بر نیزه شد شکوفا سر



عقیله غصه و درد و گلایه را به که گفت



به چوب، چوبه محمل نه با زبان، با سر



دلم هوای حرم کرده است می‌دانی



دلم هوای دو رکعت نماز بالا سر»

captcha