همایون ارشادی، بازیگر سینما و تلویزیون در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، با بیان اینکه درباره سینمای تاریخی بحثهای طولانی مطرح است که نمیتوان آن را در یک مصاحبه کوتاه مطرح کرد، گفت: با این وجود باید گفت که ما از تاریخ بسیارغنی و باقدمتی بهره میبریم که انتظار میرود الهامبخش فیلمهای بسیاری باشد، اما متاسفانه نتوانستهایم از این داشتهها به درستی استفاده کنیم.
وی افزود: اینکه با وجود این غنای تاریخی ما در این حوزه تا به این اندازه کم کارهستیم، دلایل مختلفی دارد که در چند بخش میشود آن را ارزیابی کرد، اما به طور کلی باید گفت وجود برخی خطوط قرمز که در بسیاری مواقع غیرضروری است، سبب شده که کمتر فیلمسازی علاقه داشته باشد در این حوزه کار کند، هرچند برخی محدویتهای مالی هم سبب شده تا گرایش به سمت اینگونه موضوعات به شدت کم باشد. این مهم تنها به بعد از انقلاب تعمیم پیدا نمی کند، بلکه قبل از انقلاب نیز چنین نقصانهایی وجود داشت.
رویکرد نامناسب سینمای ایران به موضوعات دینی
این بازیگر ادامه داد: البته باید فیلمهای تاریخی – دینی را مستثنی از توضیح فوق دانست، چون در این حوزه حداقل تلویزیون عملکرد نسبتا خوبی داشته است، هرچند سینما هم در سالهای اخیر توجه ویژهای به این موضوع داشتها است؛ برای مثال فیلمهای «روز رستاخیز» و «محمد (ص)» که به اخیرا تولید شدهاند گواه بارز این ادعا هستند، اما متاسفانه درباره تاریخ ملی ما کمتر کاری تولید شده که بتوان از آن به نیکی یاد کرد.
ارشادی در بخش دیگری از سخنان خود تاکید کرد: فیلمی در هالیوود بازی کردم به نام «آگرا»، در این فیلم که مضمونی مذهبی داشت به برخی از افراطگریهای مذهبی در روم باستان اشاره شده بود، همین نوع آزاداندیشی سبب شده تا کارهای خوبی هم در این حوزه تولید شود، اما آیا اگر بخواهیم به موضوعات تاریخی – مذهبی اینگونه بنگریم این اجازه به ما داده خواهد شد؟!
عدم حمایت تماشاگران از فیلمهای دینی
بازیگر فیلم «درخت گلابی» در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: مطلب دیگری که از آن میتوان به عنوان علت ضعف سینمای تاریخی – دینی یاد کرد، نبود فرهنگ لازم در بین تماشاگران سینماست که از چنین فیلمهایی استقبال نمیکنند تا فیلمسازان برای ساخت این دست تولیدات ترغیب شوند. برای مثال میتوانم به فیلم خوش ساخت «روز واقعه» اشاره کنم که اگر در گیشه با موفقیت چشمگیری مواجه میشد، مسلم بدانید کارگردانان بهتری به سمت تولیدات مشابه ترغیب میشدند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: این سؤال در ذهن من پا برجاست چرا که غیر از زندگی معصومان که پرداختن به آن واجب و شایسته است ما در ساخت کارهای تاریخی – مذهبی کمتر به ایرانیان میپردازیم؟ بدین معناکه اگر قرار است به بزرگان اسلام بپردازیم شخصیتهای بزرگی چون ملاصدرا، شیخ بهایی و... را تصویر کنیم که مایه مباهات اسلام و ایران هستند.
این بازیگر در پایان خاطرنشان کرد: مطلب انتهایی اینکه در ساخت یک فیلم تاریخی – دینی حتما باید از جذابیتهای تصویری و سینمایی بهره برد و تنها به روی مضمون نکیه نکرد، چون این جذابیت بصری است که تماشاگر را برای تماشای یک فیلم سینمایی ترغیب می کند. برای این گفته خودم یک مثال موفق میزنم؛ فیلمی چون «ملک سلیمان» هم کاری دینی بود هم اینکه در بحث سینمایی از جذابیت مناسبی سود برده بود.