نامه‌ای عرفانی از مرحوم پرورش منتشر شد
گروه فضای مجازی: نامه‌ای عرفانی از مرحوم سیدعلی‌اکبر پرورش منتشر شد.
به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا)، مرتضی نجفی قدسی، از شاگردان استاد پرورش در یادداشت ارسالی به خبرگزاری ایکنا نامه‌ای عرفانی از مرحوم سیدعلی‌اکبر پرورش منتشر کردند.
ارتحال معلم و استاد گرانقدر، یاور صدیق انقلاب اسلامی جناب آقای سید علی اکبر پرورش برای همه شاگردان، دوستان و کسانی که درک معارف وجودی ایشان را داشته‌اند بسیار اندوهبار بود و حقیقتاً ضایعه‌ای جبران ناپذیر است.
پیام رهبری معظم انقلاب اسلامی آیت‌الله خامنه‌ای (مدظله العالی) در توصیف شخصیت استاد پرورش بسیار جامع و جالب و شاید منحصربفرد بود. معظم له در این پیام بیش از ده جمله زیبا در تبیین خدمات استاد پرورش بکار برده و از دهها لغت، گزاره و صفت و موصوف عالی در معرفی ابعاد همه جانبه ایشان استفاده داشتند.
حق هم همین بود و کسانی که با استاد پرورش آشنایی داشتند، تمامی این موارد مورد اشاره در پیام رهبری معظم را به عینه دیده و شهادت می‌دهند، عاش سعیداً و مات سعیداً.
اینجانب در مدت زمانی که در منطقه جنگی جبهه‌ها حضور داشتم و به علت بعد مکانی، امکان دیدار استاد را نداشتم و از طرفی گاهی دلتنگ ایشان می‌شدم، ناگزیر نامه‌ای برای ایشان می‌فرستادم و با یادشان همیشه زندگی می‌کردم و هیچ انتظاری نداشتم که ایشان جواب نامه بنده را بدهند ولیکن یک روز در تیپ قمر بنی هاشم(ع) در منطقه دارخوین خوزستان بودم که خبر آوردند نامه‌ای از استاد پرورش برای بنده حقیر آمده است، فی الحال با توجه به ادبیات عرفانی که ایشان داشته‌اند این نامه زیبا و قابل استفاده برای اهل معرفت را برای اولین بار منتشر می‌نمایم.
بسمه تعالی
برادر رزمنده و مجاهد جناب آقای مرتضی نجفی قدسی، سلام علیکم
نامه نامی و خامه گرامی شما را زیارت کردم، از دیار عشق بود و از یاری آشنا، سرشار از محبت بود و صفا.
برادرم، نور چشمم، از آوای ملکوتی صاحب نفسان آن دیار در نیمه شب سخن گفته بودید، از صدای روحبخش قرائت قرآنشان، از زمزمه عشقشان، از مناجات عطرآگینشان، از ایثار و جهاد و پیکارشان، سلام خدا و رحمت و عنایت بی‌پایانش بر همه آنان باد.
برادرم، در آن فضای الهی ما را هم فراموش نکنید "خواجه می‌گرید که ماند از قافله".
عزیزم، عبدالقدوس کهنگی هندی گفت: من نمی‌دانم، چرا خواجه لولاک که به معراج رفت، و به ملاقات دوست نائل آمد، به زمین بازگشت.
آن عارف بزرگ در جواب او فرمود: به زمین بازگشت تا زمینیان را هم با خود ببرد و از آبشخور وصل بخوراند، او بازگشت تا خاکیان را هم به جوار قرب خداوندی برساند. هزاران رحمت و عنایت و لطف و صلوات خداوندی بر این پیامبر(ص) نور، و بر این زیباترین جلوه گاه جلوات خداوندی باد که دوستان و ارادتمندانش را هم همچون خود ایثارگر و فیض آفرین ساخته است.
برادرم، آخرین مرحله کمالی یا از مراحل آخرین تکامل انسان، "موت اختیاری" است، شنیده‌اید که از پیامبر اکرم(ص) نقل نموده‌اند که فرمود: "من اراد ان ینظر الی میت یمشی فی الاحیاء، فلینظر الی علی بن ابیطالب" (صلوات‌الله علیه) آن جهادگران راه خداوندی هستند که "موت اختیاری" و حتی زیباترین نوع آن یعنی "شهادت" را برگزیده‌اند، امید آنکه همانسان که نصیب همه اولیای خداوندی و مجاهدان راه او گشته است، نصیب همه مشتاقان دیگر هم بفرماید، خدمت همه برادران عزیز سلام می‌رسانم.
برادر شما پرورش
1/11/64
این نامه عارفانه بخوبی بیانگر فضای فکری و معنوی استاد عزیز ما مرحوم سید علی اکبر پرورش می‌باشد، نکته‌ای که در پایان می‌خواهم عرض کنم این است که وجود آقای پرورش یک ذخیره فرهنگی برای نظام جمهوری اسلامی بود که باید مورد بهره‌برداری نسل‌های آینده قرار گیرد. همانطور که وظیفه داریم شخصیت علمی و فرهنگی کشورمان را به عنوان ذخائر و پشتوانه‌های فرهنگی همواره حفظ نموده تا همیشه معارف آنان سبب هدایت و شیوه آنان الگوی جوانان و رهپویان طریق الهی باشد، شخصیت استاد پرورش نیز در همین مجموعه قرار می‌گیرد و فارغ از خدمات سیاسی ایشان، هدایت‌های معنوی ایشان برای نسل جوان سرمایه‌ای ارزشمند و اثرگذار است.
"والسلام علی من اتبع الهدی"
