«آوای باران» متناسب با سلیقه مخاطب است/ بیان آسیب‌های اجتماعی به شکلی ملودرام

جبار آذین، کارشناس سینما و تلویزیون در گفت‌‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با بیان اینکه آوای باران کاری موفق است، اظهار کرد: حسین سهیلی‌زاده با کارگردانی سریال‌های متعدد و متنوع خانوادگی، اجتماعی و طنز توانسته چهره مطلوبی در بین مخاطبان سیما به دست آورد. در این میان کارگردان به پشتوانه تجربه کارهای مختلف ملودرام توانسته سلیقه تماشاگر را به خوبی شناسایی کرده و کارهایی تولید کند که در جذب  مخاطب به موفقیت دست پیدا کند.

وی افزود: در «آوای باران» قرار است مواقعی عواطف و احساسات مخاطب مورد توجه قرار گیرد. با این وجود سهیلی زاده با گسترش داستان‌ها و اضافه کردن موضوعات سعی دارد نگاه جذاب به موضوعات تکراری زندگی داشته باشد. در این سریال بستر مهمی از کار در دهه 70 روی می‌دهد که به خوبی تصویر شده بود و ما مناسبات دوران سازندگی را در کار می دیدیم.

بازی خوب بازیگران از نقاط قوت «آوای باران»

این کارشناس ادامه داد: درباره بازی بازیگران هم باید گفت که کیفیت نقش‌آفرینی‌ها خوب بوده، به ویژه بازی الهام چرخنده، سام درخشانی و مهران احمدی از امتیازات این کار است که توانسته‌اند به شکلی کامل کارکتر مورد نظر را جان بخشند. در این میان کش‌دار کردن قصه و نرسیدن باران به پدرش از جمله ضعف‌های اندک این مجموعه پر مخاطب است.

آذین درباره پیام این سریال گفت: این کار درباره آسیب‌ها و معضلات اجتماعی است و می‌خواهد به ما این نکته را متذکر شود که تا چه‌اندازه از پیرامون خود غافل شدیم، البته نحوه بیان این موضوع نیز به شکلی ملودرام انجام شده است؛ به نحوی که تماشاگر در برخی مواقع به شدت تحت تاثیر کار قرار می‌گیرد.

وی درباره دلایل موفقیت سریا‌ل‌هایی چون «آوای باران» تصریح کرد: اصولا مخاطب سینما و تلویزیون ما، قصه دوست هستند، بنابراین آنچه که در قالب قصه بیان می‌شود را می‌پسندد، به ویژه اینکه آن قصه در قالب عاطفی تصویر شود، البته در این میان اگر قصه‌های مورد نظر با زندگی روزمره مردم پیوند خورده باشد استقبال مخاطب از آن دو چندان خواهد شد.

موضوع تکراری اما دوست داشتنی «آوای باران»

آذین مذکر شد: باید به یاد داشت که با وجود تکراری بودن موضوع، کارگردان این سریال سعی کرده به اشاراتی توجه کند که تا به امروز به آن کمتر پرداخته شده است. برای مثال اینکه چرا با گذر زمان بیست ساله بچه‌های خیابانی در این سریال به حال خود گذاشته شده‌اند، بدون اینکه هیچ نهاد دولتی نسبت به آنها احساس مسئولیتی کند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: تلویزیون به عنوان یک رسانه که مخاطبانش کل اقشار جامعه هستند باید محصولاتی ارائه کند که هم مورد پسند جامعه باشند، هم اینکه به آرمان‌های جامعه وفادار مانده باشد؛ کارهایی نظیر «آوای باران» که سلیقه مخاطب را مورد توجه قرار داده است.