خاطرات حجت‌الاسلام دعایی از ایام تبعید و بازگشت امام
گروه سیاسی: نماینده ولی فقیه در مؤسسه اطلاعات امروز در مراسم بزرگداشت سالروز ورود تاریخی امام به کشور که در فرودگاه مهرآباد تهران برگزار شد، به نقل خاطراتی از ایام تبعید و ورود بنیانگذار جمهوری اسلامی به کشور پرداخت.
به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا)، حجت‌الاسلام و المسلمین محمود دعائی، نماینده ولی فقیه در مؤسسه اطلاعات و از همراهان امام امت در مبارزات پیش از انقلاب در شهرهای نجف و پاریس امروز، 12 بهمن، در مراسم بزرگداشت سالروز ورود تاریخی امام به کشور که در فرودگاه مهرآباد تهران برگزار شد، به نقل خاطراتی از ایام تبعید و ورود بنیانگذار جمهوری اسلامی به کشور پرداخت.
وی گفت: زمانی که رژیم صدام عرصه را بر امام تنگ کرد، امام عازم مرز کویت شدند اما دولت کویت مانع ورود ایشان شد. این بلاتکلیفی بسیار حزن‌انگیز بود. امام وقتی استراحت کردند و وقتی مرحوم حاج احمدآقا را غمگین دیدند او را دلداری داده و گفتند ما در مسیر ادای به تکلیف هستیم لذا نباید ناراحت باشیم.
حجت‌الاسلام دعائی خاطرنشان کرد: وقتی دولت کویت از ورود امام ممانعت کرد، پلیس عراق پیغام داد امام می‌تواند صرفاً به عراق برگشته و از بغداد به کشور دیگری برود یا اینکه اگر می‌خواهند در نجف بمانند، باید در خانه مانده و حق خروج از منزل را ندارند و کسی نمی‌تواند به ملاقات ایشان برود.
وی اظهار کرد: من در پاسخ به پلیس عراق گفتم امام با شرط در عراق نخواهد ماند و به نقطه دیگری خواهد رفت و با پیروزی به ایران باز می‌گردد. من در آن لحظات سخت بالاتکلیفی، به یاد سفر پیامبر اسلام(ص) به شهر طائف افتادم؛ شهر طائف از پیامبر اسلام پذیرایی خوبی به عمل نیاورد و ایشان با تلخ کامی بازگشت و در نهایت به مدینه رفت.
نماینده ولی فقیه در مؤسسه اطلاعات اضافه کرد: کویت هم امام راحل را نپذیرفت و امام مانند پیامبر بازگشت و راه فرانسه را در پیش گرفت و از آنجا پیروزمندانه به ایران بازگشت. همان گونه که پیامبر اکرم نیز از مدینه، مکه را فتح کرد.
حجت‌الاسلام دعائی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: در پرواز انقلاب همه سرنشینان هواپیما خوشحال بودند اما امام هیچ احساسی نداشت.
وی افزود: در آن روز من دو اشک چشم را فراموش نمی‌کنم؛ یکی اشک دانشجوی نخبه ایرانی که در آلمان مشغول به تحصیل بود که شرط دفاع از پایان‌نامه خود عدم حضور مقامات رژیم در جلسه عنوان کرده بود؛ اشک او آن روز در خاطر من ماند. دیگری علی‌اصغر حاج جوادی بود که به پهنای صورت اشک می‌ریخت.
وی تصریح کرد: عزیزترین یاران امام را پس از انقلاب اسلامی از او گرفتند و سهمگین‌ترین و خطرناک‌ترین جریان تروریستی تاریخ در مقابل امام ایستاد. این جریان مجهز به سلاح بود و در تمام ارکان نظام، نفوذ جهنمی یافته بود اما امام طومار آنها را پیچید.
