حجتالاسلام سیدعلی موسوی، رئیس مرکز بزرگ اسلامی مهاباد در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از آذربایجان غربی، عنوان کرد: در مدیریت بر بدنها که مدیریتی غیر الهی است، اداره امور بر استکبار، استبداد، استخفاف، ارعاب و ترس، خودنمایی و فضلفروشی و ایجاد ابهت دروغین و دوری کردن استوار است.
وی افزود: این مدیریت زمانی توانمند است و کارآیی دارد که از آفات خرابکننده دل و قلب به شدت دوری کند در غیر این صورت نمیتواند درست عمل کند بدین ترتیب در نظام اسلامی، مدیریت با ایمان و ارتباط با حضرت حق آزاد میشود و از همان جا هم حرکت به سوی جامعه الهی و اسلامی، جامعهای رشید و بالنده، با افرادی بصیر، آگاه، دانا، خدوم، خیرخواه، ایثارگر، مؤمن، صالح و در یک کلمه بنده خداوند نضج میگیرد.
وی تأکید کرد: با متخلق شدن مدیر به اخلاق الهی و حاکم شدن چنین اخلاقی در کار و در مدیریت است که نه فقط کار کردن لذتبخش که عین عبادت میشود و همه استعدادهای عالی بشری و تمامی توان او در راستای رشد و کمال و سیر إلی الله قرار میگیرد و همه آحاد مردم دست به دست هم داده و یده واحده میشوند.
حجتالاسلام موسوی گفت: در این صورت همه با عشق و علاقه، برای پیاده کردن برنامهها و پیشرفت کارها و آبادی دنیایشان تلاش کرده و آخرت خود را نیز آباد میکنند؛ از همه اینها مهمتر کسب رضا و خشنودی خالق است که موجب بارش رحمت و برکات الهی میشود.
به گفته رئیس مرکز بزرگ اسلامی مهاباد، چیزی که هر کس و در هر رده شغلی و بهویژه مدیران باید بدانند و باور کنند این است که در وهله نخست ناظر و کسی که در همه حال ناضر و شاهد و حاکم بر او و پرسشکننده از اوست، خداوند متعال است.
حجتالاسلام موسوی ادامه داد: مدیران باید بداند که این موقعیت برای آنها دائمی و همیشگی نیست بلکه فرصتی است که به او داده شده که از آن با خدمت به بندگان خدا برای تقرب الهی استفاده کند پس با عمل به دستورات الهی و پیروی از معصومین(ع) که به فرموده خدا بهترین اسوه و الگو برای ما هستند نه تنها زمینه این سعادت را میتوانیم فراهم کنیم بلکه مبلغان خوبی برای مکتب اسلام شده و رضای خالق را در سایه رضایت بندگانش بهدست میآوریم.
رئیس مرکز بزرگ اسلامی مهاباد گفت: مدیر لایق و شایسته از دیدگاه اسلام باید ویژگیهایی همچون ایمان و ارتباط با خداوند، مهر و عطوفت نسبت به مردم، سعه صدر، صبر و شکیبایی در برخورد با مسائل، شایستگی و لیاقت در انجام امور، ریاستطلبی و خودکامه نبودن، تفویض اختیار و مسئولیتخواهی، مراقبت و نظارت، مشورت با افراد صالح و شایسته، وفای به عهد، عدم احتجاب و احتراز از فاصله گرفتن از مردم، عدم سوء استفاده خود و وابستگان از امکانات، داشتن روحیه انتقادپذیری، برقراری عدالت، قضاوت و داوری بر اساس حق و عدالت را داشته باشند.