سکته ناقص سینما در پی شایعه مرگ یک بازیگر پیشکسوت
گروه هنر: عرصه فرهنگ و هنر کشور در هفته‌ای که گذشت، تمرکزش معطوف به سیر تحول سی و دومین جشنواره بین‌المللی «فیلم فجر» بود و البته خبر درگذشت محمدعلی کشاورز که به فاصله کمتر از نیم‌ساعت تکذیب شد، موجب شد دقایقی نظرها از این رویداد بزرگ سینمایی منحرف شود.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، سی و دومین جشنواره بین‌المللی «فیلم فجر» و سیر تحولی آن در کاخ جشنواره و به تبع آن در سینماهایی که به اکران فیلم‌های آن اختصاص یافته بودند، همچون هفته گذشته این بار نیز گوی رقابت را از سایر رویدادهای فرهنگی و هنری ربوده بود، به شکلی که اگرچه به طور همزمان شاهد برگزاری ششمین جشنواره بین‌المللی «تجسمی فجر» هم بودیم، اما کمتر کسی خبری از آن جشنواره داشت و تیتر نخست همه صفحات فرهنگی و هنری جراید و خبرگزاری‌ها به بزرگترین رویداد سینمایی اختصاص یافته بود.
سی و دومین جشنواره «فیلم فجر» که شب گذشته مراسم پایانی آن در مرکز همایش‌های برج میلاد برگزار و بالاخره تکلیف سیمرغ‌های آن، البته این بار روی لوح بلورین و نه به شکل تندیس سیمرغ مشخص شد، امسال شور و حرارت زیادی داشت، پویایی و نشاطی که حاصل حضور پررنگ سینماگران کهنه‌کاری بود که در ادوار گذشته در این جشنواره شرکت نکرده بودند و یا اجازه شرکت نداشتند؛ اما با این وجود نتیجه آن گونه که انتظار می‌رفت نشد و با اکران دوهفته‌ای فیلم‌ها در برج میلاد و سینماهای تهران و برخی شهرستان‌ها، اغلب کارشناسان و منتقدان به این نتیجه رسیدند که درصد قابل توجهی از فیلم‌ها به شکل شخصی ساخته شده و زائیده تفکر نوعاً سیاه‌نمای کارگردانان و تولیدکنندگان آنها هستند و این پیش‌بینی که با این شکل و شمایل در فصل اکران عمومی ممکن است با اقبال عمومی از سوی مردم مواجه نشوند.
به هر حال تب سینما به فاصله نزدیک به دو هفته همه فضای فرهنگی و هنری کشور را دربرگرفت و زود هم به سردی گرایید و تنها نکته مثبت و ویژه، مشارکت حداکثری فیلمسازان در آن بود؛ صرف نظر از اینکه چه ساختند و آیا ساخته آنها به درد مخاطب می‌خورد و مورد پسند آنها واقع می‌شود یا نه؟
نکته قابل توجه دیگر این هفته در عالم سینما، شایعه مرگ محمدعلی کشاورز، بازیگر پیشکسوت سینما و تئاتر بود که هر چند به فاصله چند دقیقه روی خط خبرگزاری‌ها رفت، اما همین مدت زمان نیز کافی بود که جشنواره «فیلم فجر» به کمایی چند دقیقه‌ای رفته و دوباره به روال عادی خود باز گردد.
این هفته و پس از گذشت یک هفته از اختتامیه سی و دومین جشنواره «تئاتر فجر»، تالارهای نمایشی، فضای سرد و بی‌روحی را تجربه کردند و در حالی که توقع می‌رفت دبیر دوره سی و سوم این جشنواره در همان شب اختتامیه مشخص شود که این چنین نشد، این هفته باز منتظر بودیم که فردی به این سمت منصوب شود که باز نشد و گویا تئاتری‌ها نیز همگی درگیر فیلم‌های جشنواره «فیلم فجر» شده بودند یا در نقش مخاطب و بیننده فیلم‌ها و یا در سمت بازیگر فرو رفته بودند که البته بازیگران راه یافته به سینما الی ماشاء‌الله کم هم نیستند.
تنها نکته مورد توجه تئاتر در این هفته پر شدن فرم‌های درخواست اجرای عمومی از سوی برخی کارگردانان نمایش‌های شرکت کننده در بخش نسل نو و تازه‌های تئاتر ایران بود که بنا به وعده دبیرخانه باید در نوبت نمایش سال 93 قرار بگیرند که پس از پر شدن این فرم و ذکر نام سالن مورد نظر برای اجرای عمومی، برنامه‌ریزی‌ها برای این امر از اوایل سال 93 از سوی اداره‌کل هنرهای نمایشی به عمل خواهد آمد.
جشنواره هنرهای تجسمی نیز که ششمین دوره خود را پشت سر می‌گذارد، دوشنبه این هفته در فرهنگسرای نیاوران شاهد افتتاح بخش غیررقابتی با آثاری از 77 هنرمند تجسمی‌کار بود. هر چند که این جشنواره با این اتفاق نیز به حرکت بی‌سر و صدای خود ادامه داد و گمان هم نمی‌رود که تا زمان برگزاری اختتامیه یعنی 5 اسفند، توان این را داشته باشد که حتی پس از جشنواره «فیلم فجر» که همچنان اما و اگرهای آن به قوت خود باقی است، سری در میان سرهای عرصه هنر بلند کند؛ مضافاً بر اینکه با برگزاری جشنواره «موسیقی فجر»، این جشنواره جذابیت بیشتری نسبت به «تجسمی فجر» خواهد داشت.
بله، بیست و نهمین جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر، فردا، 24 بهمن به دبیری حسن ریاحی در دوران جدید ساختار مدیریتی دفتر موسیقی ارشاد تجربه دیگری را آغاز خواهد کرد و باید دید جشنواره‌ای که اغلب سیاست‌های آن در زمان مدیریت فرهنگی و هنری دولت دهم وضع شده است و این ساختار جدید تنها مجری آن است تا چه اندازه می‌تواند امیدوارکننده و موفق باشد.
