مقام معظم رهبری در پیامهای نوروزی خود به نکات ارزندهای اشاره میکنند که میتواند بهعنوان کلید زندگی در طول سال مورد استفاده همه قرار گیرد. ایشان میفرمایند «همه بدیها و زشتیها در عالم و در متن زندگی، به بدیها و زشتیها در انسانها برمیگردد. اگر انسانها خوب باشند، زندگی خوب و شیرین است.
اگر هواهای نفسانی و شیطان درونی بر اعمال انسان حاکم نباشد، امور زندگی با روشی که مورد رضا و پسند رحمان است، تحقق پیدا خواهد کرد و جریان خواهد یافت.
اگر میبینیم که در این دنیای بزرگ، زشتی و بیعدالتی و تبعیض و فقر و تلخی و نشانهها و خصوصیات شیطانی وجود دارد، باید رد پای عامل همه را، در وجود انسانها و شیطان درونی آنها بیابیم.
آن کسانی که در جهت مخالف راه خدا و راه انقلاب کاری انجام دادند که باید انجام نمیدادند، باید آنچه را که گذشته است، اصلاح کنند و از آنچه که صادر شده، استغفار کنند.
حتی کسانی که در مقابل انقلاب قرار داشتند و قرار دارند، اگرچه اقلیت کوچکی هستند، اما آنها هم بندگان خدایند؛ چنانچه هنوز در آنها مایه و بقیهایی از وجدان الهی و انسانی باقی است - که انشاءالله باقی است - در رفتار خود تجدیدنظر کنند و راه خدا و این نظام الهی و قرآنی را با همه وجود تقویت کنند.
این روح همکاری و همیاری در میان ملت ما - که سنت قدیمی و دستور عالی اسلام است - چیز بسیار ارزشمندی است؛ آن را حفظ کنید و بهویژه در ایام عید و ایام ماه مبارک رمضان، آن را بیشتر اهمیت بدهید.
روحیه مردمدوستی، روحیه ایثار و ازخودگذشتگی، برای دیگران فکر کردن و کار کردن، روحیهایی است که ملت ما را به نتایج و غایات این حرکت خواهد رسانید.
به همه توصیه میکنم که کار را یک ارزش والا بدانند. امروز حقیقتاً کار، در هر جبههای که باشد، یک جهاد محسوب میشود. کسانی هم که برای خودشان کار میکنند، باید بکوشند که کارشان در جهت اهداف کشور، ملت و مصالح عمومی باشد.
علاج دردهای ملت، در بلند مدت و کوتاه مدت، وحدت و یکپارچگی است. من بهویژه توصیه میکنم که مردم از اسراف، چه در ایام عید و چه در طول سال آینده و بهویژه در مراسمی که معمولاً در آنها دچار اسراف میشوند، خودداری کنند.
مصرف بیرویه و زیاد، قاعدتاً از سوی قشرهای مرفه انجام میگیرد؛ چون قشرهای ضعیف قادر نیستند که زیاد مصرف کنند. مصرفی که از سوی یک قشر انجام میگیرد به زیان کشور است. یعنی هم زیان اقتصادی، هم زیان اجتماعی و هم زیان روانی و اخلاقی دارد.
من مکرر عرض کردهام، باز هم میگویم و خواهش میکنم که مصرفگرایی را رها کنند. مصرف باید به اندازه باشد، نه به حد اسراف و زیادهروی. این اندازه در هر زمانی متفاوت است.
اندازه عبارت است از اینکه انسان خودش را هر چه میتواند به این قشرها نزدیک کند. مسئولان عزیز کشور، اعم از دولتی و قضایی و سایرین، بهویژه باید این اصل را بیش از دیگران رعایت کنند».