هرجا به اصول انقلاب پایبند بوده‌ایم موفق شده‌ایم

مقام رهبری در پیام‌های نوروزی خود پندهای ارزنده به مسئولان و تمامی کسانی که در کشور مشغول فعالیت هستند ارائه می‌کنند که استفاده از این بیانات ما را در به ثمر نشستن بار معنوی انقلاب به مقصد می‌رساند. ایشان می‌فرمایند «در آنچه که من به برنامه‏‌ریزان و مسئولان دولتی مؤکداً سفارش می‏‌کنم، این است که در این برنامه توجه کنند که هدف اصلی، کمک به طبقات محروم جامعه باشد. این، چیزی است که ما را به «عدالت اجتماعی» نزدیک می‏‌کند.

هدف اصلی در کشور ما و در نظام جمهوری اسلامی، عبارت از تأمین عدالت است و رونق اقتصادی و تلاش سازندگی، مقدمه آن است. ما نمی‏‌خواهیم سازندگی کنیم که نتیجه این سازندگی یا نتیجه رونق اقتصادی، این باشد که عده‏‌ای از تمکن بیشتری برخوردار شوند و عده‏‌ای فقیرتر شوند. این، به هیچ ‏وجه مورد رضای الهی و رضای اسلام و مورد قبول ما نیست.

ما می‏‌خواهیم سازندگی شود و کشور رونق اقتصادی و پیشرفت مادی پیدا کند و از لحاظ اقتصادی رشد کند، تا بتواند به عدالت اجتماعی نزدیک شود و فقیر نداشته باشیم؛ تا دیگر، طبقات محروم در جامعه، احساس محرومیت نکنند و محروم نباشند؛ تا منطقه محروم در کشور نداشته باشیم و فاصله بین فقیر و غنی، روز به‏‌ روز کمتر شود. این، هدف اصلی است.

اگر کاوش کنیم خواهیم دید که ما در گذشته هرجا که توفیق داشته و موفق شده‏‌ایم، به خاطر آن بوده است که به اصول انقلاب احترام گذاشته و آن را رعایت کرده‏‌ایم.

هرجا ناکامی داشته‏‌ایم، به‏ خاطر آن بوده است که کم و بیش ازاصول الهی و اسلامی و انقلابی، انحراف پیدا کرده‏‌ایم.

پیشرفت‌های ما، به برکت اصول انقلاب است. البته، دشمنان از خارج و ایادی آنها در داخل، کوشش می‏‌کنند که عکس این را وانمود کنند.

موذیانه و خباثت‏‌آلود می‏‌نویسند و تبلیغ می‏‌کنند که پایبندی‌های انقلابی، مشکل‌آفرین است! نه؛ این، دروغ و افتراست. پایبندی انقلابی برای ملت و دولت، گره‌‏گشا و راه‌گشاست و مشکل را برطرف می‏‌کند.

آنچه که مشکل‌سازاست، انحراف از اصول اسلام و انقلاب است؛ چه در عمل ما و چه در فکر ما.

گاهی ممکن است فکر هم انقلابی باشد؛ ولی عمل، انقلابی نباشد. این هم مشکل‏‌آفرین است.

مبادا کسی خیال کند که تغییر حال، از آنِ کسانی است که طبق معیارهای اسلامی، دچار بدحالی‏‌اند! حتی کسانی که حال و اخلاق نیکی دارند، چون بهترین نیستند، از خدا می‏‌خواهند که به سمت بهترین حرکت کنند.

ما، هر که هستیم، هر جا هستیم و در هر مرتبه‏‌ای از دانش، معرفت، کمال و اخلاق انسانی قرار داریم، باید از خدا بخواهیم که حالمان را نیکوتر کند و ما را به سمت کامل‌تر شدن پیش ببرد.

وجدان «کار» یعنی این‏که اگر کاری را به عهده گرفتیم و انجام آن را تعهد کردیم، چه این کار، برای شخص خودمان یا خانواده خودمان؛ جهت نان درآوردن باشد و چه کاری اجتماعی و مردمی و مربوط به دیگران باشد؛ مثل امور مهم اجتماعی و مسئولیت‌‌های کشوری آن را خوب و کامل و دقیق و تمام انجام دهیم. به تعبیر معروف، برای آن کار، سنگ تمام بگذاریم».