محمدرضا شرفالدین، رئیس انجمن سینمای دفاع مقدس و تهیه کننده سینما در گفتوگو با خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) با بیان این که سینمای ایران نیازمند بهرهگیری از فناوری روز است، گفت: امروز دیگر سینما همانند دو دهه پیش نیست که مخاطب آن به راحتی هر صحنهای را بپذیرد، به همین دلیل هم میبینیم که دیگر فیلمسازان کمتر سراغ موضوعات اکشن و دفاع مقدسی میروند، چون از خلق صحنههای مورد نظر عاجز هستند. با این توضیح باید گفت که نیاز به فناوری روز جهان از الزاماتی است که حتما سینمای ما به آن مسلح شود، رسیدن به این خواسته نیز با دانش متخصصان داخلی قابل انجام است.
وی افزود: بهترین گواه برای ادعای فوق فیلم سینمایی «چ» است که در بحث جلوههای ویژه در حد استانداردهای جهانی ظاهر شده است. این گفته را میتوان به خوبی در سکانس سقوط هلیکوپتر مشاهده کرد که توسط متخصصان ایرانی به خوبی خلق شده بود. با این توضیح میشود دریافت که ما در بحث دانش فردی چیزی از سینمای روز کم نداریم، اما آنچه در سینمای اکشن و دفاع مقدس مهم است بحث امکانات است که حرف اول را موفقیت کار میزند.
«چ» الگویی در بحث فناوری سینمای ایران
تهیه کننده فیلم سینمایی «فرزند صبح» ادامه داد: فیلم جدید حاتمی کیا علاوه بر این که در بحث جلوههای ویژه و کامپیوتری اتفاقی نمونه در سینمای ماست در بحث محتوایی نیز قادر است الگویی در سینمای ایران باشد. دلیل این اتفاق مثبت هم نگاه کاملا واقعگرایانه فیلم به شخصیت اصلی کار است. در «چ» ما تصویری مافوق بشری از چمران نمیبینیم، بلکه آنچه میبینیم کاملا منطبق بر حقیقت است، به ویژه در سکانسهایی که بازگشت به عقب است زندگی شخصی شهید چمران به زیبایی هر چه تمامتر تصویر میشود.
شرفالدین در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: یکی از نکات برجسته این فیلم سینمایی، بازیگردانی «چ» است، چون اتفاقی که در این فیلم روی داده به شدت در حوزه بازیگری قوی و منسجم است. برای مثال فریبرز عربنیا تصویری که از چمران ارائه میدهد به هیچ وجه در کارهای دیگرش مشاهده نمیشود یا آن چیزی که ما از حمیدیان میبینیم، اوج کار یک بازیگر در نقش فردی چون شهید وصالی است که بسیار پر انرژی خلق شده است، همچنین مریلا زارعی کاری از خود ارائه داده که در کمتر فیلمی از وی شاهد بودهایم.
شخصیتپردازی خوب در «چ»
این تهیه کننده در بخش دیگری از سخنان خود گفت: مسئله مهم در شخصیت پردازی «چ» نگاه آگاهانه کارگردان به شخصیتهاست، چون به خوبی مشخص است که کارگردان برای خلق شخصیتها کاملا مطالعات میدانی و کتابخانهای انجام داده است، حتی این مسئله را در طراحی صحنه و لباس فیلم به خوبی میتوان دید. نکته دیگر اینکه این فیلم سینمایی توانسته مخاطبان را راضی از سینما بیرون بفرستد. امتیازی که برای یک اثر دفاع مقدسی بسیار مهم محسوب میشود.
وی درباره اعتراضات این روزهای حاتمی کیا نسبت به وضعیت موجود سینمای ایران گفت: حاتمی کیا فرزند انقلاب است و سینما را در جبهههای جنگ آموخته است، پس اگر وی از وضعیت موجود در سینما گلهمند است باید به دنبال رفع آن دلمشغولیها برآمد نه اینکه در مقابل آن موضع گرفت. نکته دیگر اینکه سینمای امروز ما از آرمانهای انقلاب دور شده است، البته منظور این نیست که در سینما کار فاخر تولید نمیشود، اما توقعی که ما از سینمای ایران داریم این است که منادی انقلاب باشد، نه این که تنها در آن سالی چند فیلم با محویت انقلاب و دفاع مقدس تولید شود.
شرف الدین با بیان دلیل این نقصان در سینمای امروز کشور را تنها نمیتوان به یک حوزه محدود کرد، متذکر شد: معمولا در بحثهایی که درباره سینمای انقلاب مطرح میشود، سینماگر، فیلمنامه نویس و مدیران به عنوان مسئول اصلی نقصانهای موجود در سینمای ما مطرح میشوند، در صورتی که این گونه توجیهات نوعی رفع تکلیف است. در حقیقت آنچه که سبب شده سینمای امروز نتواند ایده آلهای انقلاب را تامین کند این است که سیاستگذاری منسجم و ماندگاری برای آن انجام نشده است.
وی در پایان پیشنهاد کرد: اگر امکان و موقعیت لازم فراهم شود، باید فیلمی چون «چ» در جشنوارههای خارجی و اکرانهای بینالمللی حضور داشته باشد، چون این کار میتواند هم به لحاظ مفهومی هم به لحاظ تکنیکی تواناییهای سینمای ما را به تصویر کشد.