نرگس آبیار، کارگردان سینما در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) درباره ژانر بودن سینمای دینی اظهار کرد: به این پرسش نمیتوان به طور دقیق پاسخ داد، چون هنوز جواب قطعی درباره این سؤال پیدا نشده که آیا میتوان سینمای دینی را ژانر دانست یا خیر؛ فیلم دینی اثری است که مفهومش را از دین وام گرفته باشد و به نوعی روح دین در آن مستتر باشد. این ویژگی نیز قادر است در اخلاق و معنویات نمود پیدا کند.
وی افزود: با توضیح فوق معتقدم که لزوما سینمای دینی را نمیتوان در یک ژانر بهخصوص به مخاطبان عرضه کرد، چون ممکن است فیلمهایی در ژانر اجتماعی تولید شوند، اما آن کارها از روح دین به درستی استفاده کرده باشند از این دست تولیدات نیز در سینمای جهان و ایران وجود داشته است. در کلامی دیگر سینمای دینی را باید همانند تمی دانست که قابلیت پرداخته شدن در هر ژانری را داراست.
آبیار در تکمیل توضیح فوق مثال زد: برای اینکه توضیحات خود را به صورت عینیتر بیان کرده باشم چند مثال میزنم. در ماه رمضان سریالهایی ساخته میشد که موضوع و محورشان ژانر وحشت بود، اما در آنها مفاهیم و موضوعات دینی به طور مستقیم مورد توجه قرار گرفته بود. نمونه دیگر، فیلم «جدایی نادر از سیمین» است که به بهترین نحو اخلاقیات را مورد توجه قرار داده بود. مثالی آخر من هم مربوط به سینمای کیشلوفسکی میشود که در آن میشود به وفور مفاهیم دینی و اخلاقی را مشاهده کرد.
مفهوم دینی در کارم مستتر است
وی در پاسخ به این سؤال که آیا وی در ساخت فیلمهایش با هدف قبلی و از پیش تعیین شده موضوعات دینی را مورد توجه قرار داده است؟ گفت: در ساخت هر فیلمی، این نوع نگاه فیلمساز است که کیفیت و مسیر کارش را مشخص میکند. در دو فیلم «اشیا از آنچه در آینه میبینید به شما نزدیکترند» و «شیار 143» نیز من دو سبک اجتماعی و دفاع مقدس را قالب کارم قرار دادم، اما توجه به اخلاقیات اصلی بود که روی آن کار کرده بودم تا به شکلی تأثیرگذار در فیلم بروز پیدا کند.
وی به مطلب فوق اضافه کرد: البته من در دو کار قبلیم به صورت مستتر به مفاهیم دینی پرداخته بودم، اما در طرحی که در دست دارم و میخواهم در آینده با تکیه بر آن فیلم بسازم زندگی ائمه(ع) مورد توجه قرار گرفته است. در این سبک کار دیگر باید به صورت مستقیم به موضوعات دینی توجه داشت. در کار جدیدم نیز سعی میکنم مضامین دینی را به گونهای مورد توجه قرار دهم که تماشاگر آن را پس نزند.
وی در پاسخ به سؤال پایانی مبنی بر اینکه مخاطب نوع نگاه مستقیم به دین را در فیلمهای سینمایی بیشتر میپسند یا کارهایی که غیرمستقیم به این مضمون توجه داشتهاند؟ بیان کرد: هر دو ژانر مخاطب خاص خود را داراست، اما با توجه به اینکه جامعه ما ساختاری دینی دارد به عقیده من فیلمهایی که به صورت مستقیم به قصص اولیای دین و قرآن توجه دارند بیشتر مخاطب دارند.