تصویرگری جانبازان در سینما صرفا به بیان مشکلات آنها محدود نشود
گروه هنر: یک بازیگر و تهیه‌کننده سینما با اشاره به نگاه سینمای ایران به جانبازان و ایثارگران، تأکید کرد که علاوه بر نمایش مشکلات این عزیزان، باید رشاد‌ت‌ها و فداکاری‌های آنها نیز به نمایش درآید.
حبیب اسماعیلی، تهیه کننده و بازیگر سینما در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) درباره نگاه سینمای ایران به جانبازان گفت: متأسفانه ما عادت کرده‌ایم به بسیاری از موضوعات و مناسبت‌های ارزشی تنها در همان روز توجه کنیم. روز جانباز نیز چنین است؛ یعنی تنها در سالروز میلاد حضرت ابوالفضل(ع) است که پیگیر این موضوع می‌شویم، برای همین معمولا به نتیجه لازم دست پیدا نمی‌کنیم.
«از کرخه تا راین»، «آژانس شیشه‌ای» و «میم مثل مادر»؛ آثاری شاخص درباره جانبازان
وی افزود: اگر به سینمای سه دهه گذشته نگاه کنیم می‌بینیم آثاری توانسته‌اند تصویرگر خوبی از جانبازان باشند که با عشق ساخته شده‌اند. برای مثال به فیلم «از کرخه تا راین»، «آژانس شیشه‌ای» و «میم مثل مادر» کارهایی هستند که نگاه به جانباز در آنها کاملا منطبق بر واقعیت است. برای همین با گذشت سال‌ها هنوز دیدن آن فیلم‌ها خالی از لطف نیست و به دل می‌نشیند. نکته دیگر اینکه در این فیلم‌ها وقتی به مشکلات جانبازان پرداخته می‌شود تنها شکل ظاهری مشکل روایت نمی‌شود، بلکه تمام جنبه‌های آن سنجیده می‌شود. برای مثال وقتی در این فیلم‌ها وقتی به مشکلات پرداخته می‌شود به برخی از انتقادات موجود در جامعه هم نگاه می‌شود.
حمایت در اکران؛ رمز موفقیت‌ها فیلم‌های دفاع مقدس
وی نقش حمایتی را در رونق فیلم‌هایی با محوریت جانبازان بسیار مهم دانست و گفت: وقتی می‌گویم حمایت از این دست تولیدات مناسب نیست، منظور تنها این نیست که برای ساخت فیلمی با محوریت جانبازان باید هزینه بسیاری انجام شود، بلکه حمایت در اکران هم قادر است به دیده شدن این دست فیلم‌ها کمک کند. این اتفاق برای سه فیلمی که در توضیحات فوق به آن اشاره کردم روی داد و دیدیم که مردم هم از این فیلم‌ها استقبال خوبی کردند.
بازیگر فیلم «تبعیدی‌ها» متذکر شد: باید به این مهم هم اشاره کنم که سرمایه ساخت فیلم‌هایی با محوریت جانبازان در سه فیلم یاد شده در اختیار فیلمسازانی چون حاتمی‌کیا و ملاقلی پور قرار گرفت. هنرمندانی که دغدغه چنین موضوعاتی را داشتند و برای آن از جان و دل هزینه می‌کنند. به همین دلیل هم می‌بینیم که حاتمی‌کیا در پشت صحنه «چ» و ملاقلی پور در پشت صحنه «میم مثل مادر» چگونه از خود بی خود شده و اشک از چشمانشان سرازیر می‌شود.
اسماعیلی در پاسخ به سؤالی دیگر مبنی بر اینکه، آیا برای پرداختن به جانبازان بهتر است به نحوه جانباز شدن آنها اشاره شود یا اینکه به دغدغه‌های آنها؟ گفت: هر دو شکل در جای خود میتواند تاثیرلازم را داشته باشد، پس نمی‌توان یکی را بر دیگری ترجیح داد، اما باز هم می‌گویم که لازم است در متن غنایی وجود داشته باشد که فیلمنامه را برای تماشاگر باورپذیر کند. در این شرایط دیگر فرقی ندارد کار مورد نظر در چه قالبی ساخته شده است.
وی در بخش دیگری از سخنان خود یادآور شد: زمانی که از شعارزدگی در این دست آثار سؤال می‌شود، منظور شعار ندادن نیست، چون اگر شعار با تفکر همراه باشد نتیجه، بسیار جذاب و خوب خواهد بود. در این میان نداشتن منافع مادی برای فیلمسازی که می‌خواهد فیلمی با محوریت جانبازان بسازد میتواند عیار خوبی برای نحوه بیان شعار باشد.
وی در پایان بیان کرد: چند وقت پیش در نشست فیلم «طبقه حساس» جانبازی حضور داشت که در آن جلسه درباره چرایی نپرداختن به جانبازان در فیلم‌های سینمایی اشاره کرد، البته وی تاکید داشت شاید در فیلم‌های ما به صورت سطحی جانبازان حضور داشته باشد، اما این شکل از پرداخت به هیچ وجه قادر نیست اداکننده واقعیت‌ها باشد. در ضمن آن جانباز تاکید داشت که نباید در تصویرگری از جانبازان تنها به مشکلات و کمبودهای آنها نگریست، بلکه باید به افتخارات و داشته‌های آنها که همچنان مایه سرافرازی کشور است، اشاره کرد.
